Η είδηση εμφανίστηκε μέσα στο Σαββατοκύριακο, από το επίσημο Facebook προφίλ του Jóhann Jóhannsson, και σόκαρε τους φίλους του ανά την υφήλιο.
Ο Ισλανδός συνθέτης που αρκετοί μουσικόφιλοι έμαθαν και εκτίμησαν χάρη στις δουλειές του ή/και τις κατά καιρούς υποψηφιότητές του για Όσκαρ βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στο Βερολίνο. Αιτία θανάτου δεν έχει μέχρι στιγμής ανακοινωθεί, ενώ έγινε γνωστό από τη Rosalie Voss της Redbird Music ότι η γερμανική αστυνομία δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα τη σχετική της έρευνα, χωρίς ωστόσο κάτι τέτοιο να υπονοεί ότι υποψιάζονται ντε και καλά κάποια εγκληματική ενέργεια.
Ο Jóhannsson ήταν φοιτητής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο του Ρέικιαβικ (της ιδιαίτερης πατρίδας του) όταν άρχισε να δείχνει ενεργό ενδιαφέρον για τη μουσική, γενόμενος κιθαρίστας σε indie μπάντες της Ισλανδίας σαν τους Unun, τους Olympia και τους Ham. Από το 1999, όμως, το ενδιαφέρον του το κέρδισε η ηλεκτρονική μουσική και ιδιαίτερα οι τρόποι διάδρασής της με άλλα είδη.
Η δισκογραφική του καριέρα ξεκίνησε το 2002 με το άλμπουμ Englabörn, μια εξαιρετική σουίτα γραμμένη για μια θεατρική παράσταση, η οποία σύστησε και εκτός Ισλανδίας το ταλέντο του στο ανακάτεμα ηλεκτρονικών ήχων και κλασικής μουσικής. Έκτοτε, εμβάθυνε διαρκώς σε αυτό το μονοπάτι, το οποίο τον έφερε σε επαφή με τον κόσμο του κινηματογράφου, δίνοντάς του την ευκαιρία να γράψει soundtracks.
Το 2014 κέρδισε την πρώτη του μεγάλη διεθνή διάκριση όταν το soundtrack για το Theory Of Everything του James Marsh προτάθηκε για Όσκαρ. Το 2015 βρέθηκε για δεύτερη φορά προτεινόμενος, αυτή τη φορά για το score του Sicario του Dennis Villeneuve, και έγινε το όνομα που πολλοί στοιχημάτιζαν ότι σύντομα θα κέρδιζε ένα τέτοιο Όσκαρ με τη δουλειά του. Το 2016 τον βρήκε να υπογράφει το soundtrack του Arrival του Villeneuve, αλλά και να κυκλοφορεί το Orphée στην περίφημη Deutsche Grammophon, που έμελλε δυστυχώς να είναι η τελευταία του δουλειά: παρότι έφτιαξε ένα score για το Blade Runner 2049 το 2017, το είδε να απορρίπτεται -μάλλον θα το δούμε να κυκλοφορεί τα επόμενα χρόνια.
Ο θάνατος του Jóhannsson συνιστά τεράστια απώλεια για τη μουσική του σήμερα. Μπορεί το όνομά του να μην είχε περάσει ακόμα στο ευρύ κοινό, επρόκειτο όμως για μία από τις σημαίνουσες δημιουργικές δυνάμεις των καιρών μας, που δρούσε με πρωτότυπο και προσωπικό τρόπο, χωρίς να χρειάζεται να καβαλήσει κάποιο τρένο αναβίωσης ή κάποιο πρόσκαιρο trend για να δει το όνομά του να μεγαλώνει. Ήταν ζήτημα χρόνου να κερδίσει το πρώτο του Όσκαρ και να εδραιωθεί ως δύναμη στον χώρο της κινηματογραφικής μουσικής.
{youtube}yEF6IOisd5E{/youtube}
