Την κυνηγούσαμε πέρσι για τις συλλογές του Sonik με τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς και τελικά όταν βρήκαμε άκρη είχαμε καταλήξει στο track list.
Η Laura Gibson όμως (όχι νέα στο κουρμπέτι) ήρθε έτσι κι αλλιώς για να μείνει και το ομώνυμο άλμπουμ της εγγυάται αρκετές αναφορές στα media.
Με έναν αέρα spaghetti-western, εύθραυστα φωνητικά δικά της και άλλα σαμπλαρισμένα σε πιο υψηλές νότες, κυρίαρχα κρουστά και πιάνο μελωδίες που παίρνουν τη σειρά τους στη στρατιά των overdubs, το κομμάτι είναι χαρακτηριστικό δείγμα της πολύ καλής δουλειάς που έγινε στην παραγωγή.
