Αν και διέρχεται από ένα μεγάλο πλήθος μουσικών παραπομπών, θα μπορούσαμε να πούμε πως το “La Lethe” προσδίδει ουσία στον νεότευκτο όρο doom jazz. Ακολουθώντας μία γραμμική συνθετική ανάπτυξη και όντας προικισμένο με μία υποδειγματική ενορχήστρωση, καταφέρνει και μορφοποιεί στην εντέλεια το εξελισσόμενο δράμα- το ακούς και φαντάζεσαι να ακολουθείς και εσύ την καταδυτική πορεία στα νερά της Λήθης. Η μαεστρική διοχέτευση της έντασης στο τενόρο σαξόφωνο – ενόσω μία οκταμελής ορχήστρα εγχόρδων συνοδεύει δυναμικά – αποτελεί πιθανότατα την πιο μαγευτική στιγμή ενός από τα καλύτερα φετινά άλμπουμ.
{youtube}o4tGoju9Q6Q{/youtube}
