Η απόλαυση του να παρακολουθείς νέα συγκροτήματα σε μικρούς χώρους έχει μια άλλη αίγλη. Σχεδόν ιδιωτικά, μπορείς να γίνεις ένα με τον καλλιτέχνη και να νιώσεις και εσύ πάνω στη σκηνή. Η παρακολούθηση τέτοιων συναυλιών στη χώρα μας, συνήθως συνοδεύεται από κάκιστο ήχο ή διοργάνωση, αλλά υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις. Στο εξωτερικό αντιθέτως, τα πράγματα συνήθως είναι διαφορετικά. Μικροί χώροι μπορούν, εκτός από καλό ήχο και ευκολότερη διοργάνωση, να δώσουν και μια αξέχαστη συναυλιακή εμπειρία στον μουσικόφιλο που θα επιδιώξει να παρευρεθεί.
Η αλήθεια είναι πως η επιλογή του χώρου Parkhallen, στο Borås της Σουηδίας, δεν ήταν και η σοφότερη επιλογή για το live των H.E.A.T. Ένας χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει περίπου 2000 άτομα, φαίνεται υπερβολικά άδειος με 400-500 άτομα, που μέχρι και οικογενειακό δίτερμα μπορούν να παίξουν. Στα πλαίσια της περιοδείας τους για το νέο album ‘’Address The Nation’’, οι Σουηδοί melodic rockers είχαν την τύχη να παίξουν σε έναν πολύ καλό και προσεγμένο χώρο, που όμως έδειχνε τον κόσμο αρκετά αραιό λόγω χαμηλής προσέλευσης. Η ατυχία επίκειται ίσως στο γεγονός ότι την ίδια ώρα υπήρχε ο αγώνας ice hockey μεταξύ της Ρωσίας και της Σουηδίας, με αποτέλεσμα το κοινό να προτιμήσει την παρακολούθηση του συγκεκριμένου γεγονότος και μόνο λίγοι να κάνουν τον κόπο να έρθουν στο live, μετά το τέλος του. Χωρίς να είμαστε λάτρες του συγκεκριμένου αθλήματος και αφού ολοκληρώσαμε με επιτυχία μία συνέντευξη με τους δύο κιθαρίστες του group, κατηφορίσαμε προς το venue, ίσα ίσα για να προλάβουμε την έναρξη του support group.
Οι επίσης Σουηδοί CRYSTAL EYES, στην επέτειο για τα 20 χρόνια της δημιουργίας τους, είχαν αναλάβει το δύσκολο έργο να ζεστάνουν ένα ολιγομελές κοινό, που κυρίως είχε επιδοθεί στην κατανάλωση μπύρας και στην προσπάθεια να μάθει το σκορ του προαναφερθέντος αγώνα. Με μερικές προσκλήσεις του τύπου ‘’come closer guys…’’, κατάφεραν να γεμίσουν τις πρώτες γραμμές και να ξεκινήσουν ένα best of show, που συμπεριλάμβανε κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους. Το style παιξίματος, που παρέπεμπε σαφώς σε IRON MAIDEN, έκανε τους πιο heavy metal οπαδούς στο κοινό να τεντώσουν τα αυτιά τους και να πλησιάσουν περισσότερο στη σκηνή. Δεν μπορώ να πω ότι η επιλογή του συγκεκριμένου group κόλλαγε πολύ στο ρόλο του support για τους H.E.A.T., όμως φάνηκε πως πολύς κόσμος το διασκέδασε, ενώ πολλοί ήξεραν και τα περισσότερα κομμάτια. Για περίπου μία ώρα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ανέβασαν παλιά μέλη για κλασικά τους κομμάτια, εμφάνισαν κάποιους guest μουσικούς, έσπασαν μία κιθάρα για το cult της υπόθεσης και μπορώ να πω ότι μας έδωσαν έναν πολύ καλό λόγο να τους τσεκάρουμε στο μέλλον. Θυμίζουν πολλά κλασικά heavy metal συγκροτήματα, αλλά σίγουρα αξίζουν την προσοχή, τη δικιά μας και των fan του είδους. Απορώ πάντως που, ενώ υπάρχουν 20 χρόνια ως group, δεν είχα ξανακούσει γι’ αυτούς στο παρελθόν. Η ομοιότητα της μουσικής τους με τους μεγάλους IRON MAIDEN ήρθε να επιβεβαιωθεί στο κλείσιμο, με την διασκευή στο ‘’Hallowed Be Thy Name’’ και να αφήσουν έτσι το stage για το main act της βραδιάς.
Η αλήθεια είναι πως το τράβηξαν όσο μπορούσαν σε ώρα, όμως δεν συγκεντρώθηκε και πολύ περισσότερος κόσμος. Έτσι, γύρω στις 23.45 οι H.E.A.T. έκαναν την εμφάνισή τους με το εναρκτήριο κομμάτι του νέου δίσκου, ‘’Breaking The Silence’’, ακολουθούμενο από αρκετά γυναικεία ουρλιαχτά. Βλέπετε, ξαφνικά ανακαλύψαμε πως δεν ήμασταν πλέον το κυρίαρχο φύλο στις πρώτες γραμμές του κοινού και αυτό μόνο απέχθεια δεν μπορεί να μας προκαλέσει. Με ήχο σχεδόν τέλειο, σκηνική παρουσία βελτιωμένη σε σχέση με προηγούμενες φορές και την ενέργεια του νεαρού της ηλικίας τους, οι Σουηδοί είχαν αποφασίσει από την αρχή πως δεν θα αφήσουν δευτερόλεπτο τον κόσμο να κοιτάξει προς τα πίσω, όπου το μεγαλύτερο μέρος του χώρου ήταν άδειο.
Το πρώτο πράγμα που θέλαμε να δούμε ήταν πως το συγκρότημα συμπεριφέρεται live με τον νέο τραγουδιστή, Erik Grönwall. Πολύ διαφορετικός εμφανισιακά και φωνητικά από τον αποχωρήσαντα Kenny Leckremo, δεν καθόταν σε ένα σημείο για παραπάνω από 2 δευτερόλεπτα. Αυτό, εκτός από την δυσκολία για ένα σταθερό shot με την φωτογραφική μηχανή, είχε ως αποτέλεσμα και την συνολική παρακίνηση του υπόλοιπου group σε ένα festival κινητικότητας. Οι χορευτικές ικανότητές του και η εμφανής χαρά για την θέση που βρισκόταν, παρέσυραν και τους υπόλοιπους, με συνέπεια η συναυλία να ανεβαίνει πολλά σκαλιά σε επίπεδο σκηνικής παρουσίας. Φωνητικά, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Η εκτέλεση των κομματιών από το νέο album ήταν σχεδόν άριστη, καθώς και των περισσοτέρων από τα προηγούμενα. Όμως υπήρξαν και 1-2 στιγμές, κυρίως κατά την εκτέλεση του ‘’1000 Miles’’, όπου φάνηκε πως ο Erik θέλει λίγη δουλειά. Δεν θα πω πως το σκότωσε, όμως σίγουρα θα μπορούσε να το πει και καλύτερα.
Το set list επικεντρώθηκε κυρίως σε συνθέσεις από το ‘’Address The Nation’’, με μικρές παρεμβολές από κομμάτια των δύο προηγούμενων δίσκων. Η μουσική ταυτότητα και ικανότητα των H.E.A.T. δεν μπορεί να αμφισβητηθεί σε καμία περίπτωση, μιας και σχεδόν όλα τα μέλη τους έχουν βαθιές και αμιγώς μουσικές βάσεις. Μερικά από τα solos των Dave Dalone και Eric Rivers θα μπορούσαν να σταθούν άνετα και σε πιο ‘’τεχνικά’’ συγκροτήματα και αυτό είναι και ένα από τα σημεία που ξεχωρίζουν τους Σουηδούς από τον σωρό των απλά καλών AOR groups. Ακόμα και τα υπόλοιπα μέλη, συμπεριλαμβανομένου και του playboy της μπάντας Crash πίσω από το drum kit, εμφανίζουν άριστες μουσικές γνώσεις, τις οποίες μπορούν να αποδείξουν και στις συναυλίες τους. Αυτό και μόνο το γεγονός εξασφαλίζει ένα καθαρά δημιουργικό μέλλον στο συγκρότημα, με ποιοτικές συνθέσεις και ολοένα και αυξανόμενο fan base.
Κάποιος παραπάνω σαματάς δημιουργήθηκε σε κάποια hits, όπως τα ‘’Living On The Run’’, ‘’Never Let Go’’ και ‘’1000 Miles’’, όμως το encore μας επεφύλασσε διαφορετικά πράγματα απ’ ότι περιμέναμε. Το ‘’Beg Beg Beg’’, από τον δεύτερο δίσκο ‘’Freedom Rock’’, ήρθε για κάνει το κοινό να τραγουδήσει μαζί με την μπάντα, όμως το ‘’Who Will Stop The Rain’’ έκλεισε πιο αρμονικά και υποτονικά τη συναυλία από το αναμενόμενο. Προσωπικά περίμενα ένα πιο δυναμικό finale, αλλά αυτό σε καμία των περιπτώσεων δεν με έκανε να αισθανθώ χειρότερα ή ότι δεν πέρασα καλά. Απλά θεωρώ πως κάτι πιο ξεσηκωτικό θα ταίριαζε καλύτερα στο τελείωμα.
Το γενικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από αυτή την εμφάνιση των H.E.A.T. είναι ότι το συγκρότημα πλέον φαίνεται πιο ώριμο από ποτέ και έτοιμο για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα. Σαφώς βελτιωμένοι και ανανεωμένοι σε σχέση με την τελευταία επαφή μας μαζί τους, πιο άνετοι πάνω στη σκηνή και περισσότερο δεμένοι, μουσικά και παικτικά. Προφανώς στην επιλογή του νέου τραγουδιστή πέτυχαν διάνα και με έναν πολύ πιο κινητικό front man έχουν την ευκαιρία να πάνε ακόμα ψηλότερα. Οι συνθέσεις τους βελτιώνονται δίσκο με το δίσκο, η παραγωγή είναι ολοένα και καλύτερη (πολύ σημαντικό αυτό) και δείχνουν ότι και οι ίδιοι ξεφεύγουν πλέον από την ταμπέλα της απλά καλής, local μπάντας. Συναυλίες σαν και αυτή μόνο καλό τους κάνουν, κερδίζοντας εμπειρία και είναι κρίμα που δεν παρευρέθηκε και περισσότερος κόσμος για να τους δει. Ας όψεται ο αγώνας ice hockey. Για την ιστορία: Ρωσία 7-3 Σουηδία!
