Η αλήθεια είναι πως έπειτα από δύο συνεχείς – αν δεν απατώμαι – συναυλιακές ακυρώσεις των SLAPSHOT επί Αθηναϊκού εδάφους, ο υπογράφων του κειμένου είχε χάσει κάθε ελπίδα πιθανής επίσκεψης καθώς αρκετά group αυτής της κατηγορίας δεν έχουν καταφέρει να πατήσουν το πόδι τους στη χώρα μας έπειτα από αντίστοιχες αντιξοότητες. Οι EARTH CRISIS και KICKBACK αποτελούν τα ευκολότερα παραδείγματα ευσεβών πόθων που δε μας επισκέφθηκαν παρά τις σχετικές ανακοινώσεις κι αν αναλογιστούμε ότι παλαίμαχοι της τάξης των INTEGRITY ενδέχεται να χρειαστούν μέχρι κι 8 χρόνια για μια ανάλογη επιστροφή, οι πιθανότητες που αφορούσαν ένα δισκογραφικά ανένεργο group όπως οι SLAPSHOT δικαιολογημένα έμοιαζαν ισχνές σε εντυπώσεις.
Αυτή τη φορά βέβαια η ατυχία έμελε να χτυπήσει ένα έταιρο group, τους Ιρλανδούς 20 BULLS EACH, οι οποίοι έλαμψαν «διά της απουσίας τους» παραδίδοντας τη σκυτάλη στους Αθηναίους CENSORED SOUND. Η εν λόγω εμφάνιση αποτέλεσε τη πρώτη μου επαφή με το υλικό του group, το οποίο έμοιαζε να εντυπώνεται άριστα ζωντανά με τα μέλη του να βγάζουν αρκούντως θετική ενέργεια και την όλη ροή να διατηρεί καθόλα αμείωτο το ενδιαφέρον. Η σπουδαία απόδοση του “Fuck Armageddon… This Is Hell” δε, κατέληξε περισσότερο να μοιάζει δευτερεύουσα εν συγκρίσει, σε σημείο που θα ήταν ασφαλές να δηλώσει κανείς πως η παρουσία τους αποτέλεσε το αξιοπρεπέστερο άνοιγμα που θα μπορούσε να έχει ένα ανάλογο ιστορικό όνομα.
Για τους SLAPSHOT, πάλι, δεν έχουμε να πούμε πολύ περισσότερα, πέραν του ότι η εμφάνιση που έδωσαν στάθηκε πέρα για πέρα αντάξια ενός τίμιου group που σέβεται το κοινό και την ιστορία του. Παρότι τρέφω τεράστια εκτίμηση στο πρόσωπο του Dwid Hellion και σε οτιδήποτε έχει κάνει με τους INTEGRITY, το πρόσφατο σφηνάκι των 45 λεπτών αποχώρησε για να δώσει τη θέση του στο γεμάτο 70λεπτο των SLAPSHOT στα πλαίσια μιας ατμόσφαιρας που κυμαινόταν μεταξύ θέρμης κι άκρατου ιδρώτα. Ο Jack “Choke” Kelly στάθηκε πραγματικός ήρωας εδώ όντας σε μια ηλικία που δεν ευνοεί σωματικές αντοχές, καθώς έπαιζε διαρκώς με τον κόσμο ανάμεσα σε φάσεις που κουτουλούσε πάνω σε χέρια, πόδια, μικρόφωνα και γενικά οτιδήποτε στεκόταν στο δρόμο του. Τα τραγούδια έμοιαζαν να διαδέχονται το ένα το άλλο σε ταχύτητες σφαίρας με τις ενδιάμεσες διακοπές να μειώνονται στο απαραιτήτως ελάχιστο, επιμηκύνοντας έτσι τη διάρκεια ενός χορταστικού set που κατάφερε να αγγίξει το όριο των 19 (παρακαλώ) επιλογών.
Εν ολίγοις, στο σημείο που οι συνθήκες του παρελθόντος έχουν θέσει τη punk νοοτροπία ως δικαιολογημένο όριο στις τρεχούμενες διάρκειες (το έχουμε ακούσει και αυτό), οι SLAPSHOT ήρθαν για να δώσουν το δικό τους στίγμα στο τι σημαίνει να παίζεις για την τέρψη του κόσμου που σε τιμά. Το κοινό ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα διατηρώντας την αρένα «ενεργή» μέχρι το πέρας του set, τη στιγμή που η συνολική προσέλευση έμοιαζε αρκούντως ικανοποιητική δεδομένου πως το live έλαβε χώρα βράδυ Δευτέρας. Ως προσωπικά αγαπημένες στιγμές αποτυπώθηκαν τα “Old Tyme Hardcore”, “Transmission”, “Johnny Was” και “Hang Up Your Boots”, αλλά η αδιαμφισβήτητα κορυφαία προσθήκη δεν έμελε να είναι καμία άλλη από το “Skinheads On The Rampage” των Stars And Stripes που βρήκε ένα ολόκληρο club να τραγουδά σε ρυθμούς χορού. Για περισσότερα, σας παραπέμπω στο setlist της εμφάνισης, το οποίο ακολουθεί με μικρές επιφυλάξεις. Δυστυχώς υπολείπονται τουλάχιστον δύο τραγούδια, ελέω της ιδιαιτέρως θετικής διάθεσης που επικρατούσε στο χώρο.
SLAPSHOT setlist:
Back On The Map
No Friend of Mine
Secrets
16 Valve Hate
Shaved For Battle
Silence
Old Tyme Hardcore
What’s At Stake
Johnny Was
108
Desensitized
Transmission
Firewalker
Chip On My Shoulder
Step On It
Hang Up Your Boots
Skinheads On The Rampage
{youtube}7zIjMP5ASME{/youtube}
