Μετά από ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο ντέρμπι αιωνίων είπαμε να χαλαρώσουμε (τρόπος του λέγειν) κάπως και ο δρόμος μας έβγαλε στο σχεδόν άδειο, κυριακάτικο Γκάζι. Εκεί, στο Rainbow Bar είχε στηθεί, σχετικά αθόρυβα μεν, με αρκετό μεράκι δε, ένα ακόμα event της εγχώριας underground σκηνής. Πριν όμως πάμε στους προωταγωνιστές της βραδιάς, οι οποίοι δεν ήταν άλλοι από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους EARTH OF DISTRUST, μας περίμενε μια μικρή έκπληξη.
Οι DREAMLONGDEAD που λέτε, έδιναν μόλις το πρώτο τους live στα χρονικά και, μα τους χίλιους Tom G. Warriors, τέτοια εξωπραγματική αφομοίωση της απόκοσμης ατμόσφαιρας των CELTIC FROST, δεν πρέπει να έχω ξαναβιώσει! Η μελέτη που εμφανώς έχουν πραγματοποιήσει πάνω στα όσα μας πρόσφεραν απλόχερα οι πρωτοπόροι Ελβετοι, επέτρεψε στο power-trio να καταθέσει διαπιστευτήρια αλλά και πολλές υποσχέσεις από την πρώτη κιόλας εμφάνισή τους. Με τα πηχτά, σερνάμενα riffs να διακόπτονται από ηχητικά ξεσπάσματα και κάποιες southern/sludge τζούρες να δικαιολογούν το βιογραφικό του κιθαρίστα τους (μέλος των DOWN & OUT) αλλά και το EYEHATEGOD t-shirt του μπασίστα, οι DREAMLONGDEAD καθήλωσαν το κοινό μην παραλείποντας να φροντίσουν ακόμα και μικρές λεπτομέρειες όπως ο φωτισμός ή τα samples μεταξύ των κομματιών. Άξιοι!
Για τους EARTH OF DISTRUST, τα λόγια μπορεί και να είναι περιττά, αλλά κάθε φορά που τους παρακολουθώ είναι και καλύτεροι. Προεξάρχοντος του frontman Spoonman (THE BRIGHTLY SHINING SEA –μην κάνετε το λάθος να προσπεράσετε!), το –επίσης- power trio παρέδωσε μαθήματα σύγχρονου doom/sludge, με κομμάτια από το “Proselytize” album αλλά και μερικές εκπλήξεις όπως ένα καινούριο crust τραγούδι με ελληνικό στίχο ή τις διασκευές σε INTEGRITY και DISRUPT. Είχαν σύμμαχο και τον ήχο (ειδικά στα τύμπανα), ο οποίος ενίοτε έφτανε σε χαοτικά επίπεδα, τέτοια ώστε να ταιριάξει με το Kronet Til Konge μπλουζάκι του Spoonman και εν τέλει έδωσαν ένα αψεγάδιαστο live επαγγελματικού (με την καλή έννοια) επιπέδου, αποδεικνύοντας ότι τελικά η όποια διαφορά με το mainstream είναι απλώς και μόνο στο πώς επιλέγεις να βιώνεις τη φάση.
Στα συν της βραδιάς, όπως προαναφέρθηκε, ήταν ο ήχος που επέτρεψε στις δυο μπάντες να αποδώσουν με ακρίβεια το υλικό τους. Επίσης το κοινό, παρότι λιγοστό, ήταν εμφανές ότι είχε παρευρεθεί εκεί για να ακούσει, να βιώσει το μουσικό φαινόμενο και όχι μόνο για να «τσεκάρει τι παίζει» ή απλώς να δώσει το «παρών». Βραδιά από αυτές που σου ανυψώνουν το ηθικό, εύγε και στους δύο…
