Heidenfest 2011

Εκτός από το alternative ή και retro look, τον ‘’εθνικό star’’, τη λιτότητα της Τρόικας και τις τσόντες της Τζούλιας, μία από τις μόδες των τελευταίων ετών είναι και τα touring festivals. Είναι διοργανώσεις, σχετικά ελεγχόμενου budget, που τελούνται υπό την αιγίδα γνωστών μεγάλων εταιριών του εξωτερικού και στόχο έχουν, μέσα σε μεγάλα tour buses, να δώσουν την ευκαιρία σε πολλά συγκροτήματα να αλώσουν μια ήπειρο παίζοντας live μπροστά σε κόσμο διαφορετικών εθνικοτήτων. Μία από τις πόλεις που μπορείς να πετύχεις ένα τέτοιο tour είναι, συνήθως, το Λονδίνο. Έτσι εμείς βρεθήκαμε εγκαίρως στη στάση και, κάνοντας το γνωστό σήμα που αναγκάζει τον Έλληνα ταξιτζή να αλλάξει 7 λωρίδες για να σταματήσει, επιβιβαστήκαμε στην πορεία του φετινού HEIDENFEST, ενός touring festival το οποίο έχει στις τάξεις του κάποιες από τις καλύτερες και ανερχόμενες folk μπάντες των τελευταίων ετών.

Το Λονδίνο συνήθως αποτελεί ευχάριστο προορισμό, με πολλά πράγματα και δραστηριότητες διαθέσιμες για τον επισκέπτη. Προσωπικά, είτε βρεθώ εκεί για μέρες, είτε για κάποιες ώρες μόνο, όπως τώρα, πάντα έχω κάτι να θυμάμαι και συνήθως είναι ευχάριστο. Αυτή τη φορά ήταν μία συναυλία, που γέμισε τις μπαταρίες πλήρως. Και τα είχε όλα! Δυνατές ζωντανές εμφανίσεις, όμορφες και ευχάριστες γνωριμίες, ενδιαφέρουσες συζητήσεις και πολλές inside info, trivia και εκπλήξεις.

Ένας ιστορικός underground, όπως είναι αυτός του Λονδίνου και ένας πολύ δυνατός άνεμος μας οδηγεί γρήγορα γρήγορα στο Kentish Town και το HMV Forum που είναι και ο χώρος που θα παρακολουθήσουμε το mini festival αυτό. Αφού προμηθευόμαστε τα μαγικά χαρτάκια από το πολύ εξυπηρετικό box office, στεκόμαστε στην, τέλεια τηρούμενη, ουρά έξω από το venue, περιμένοντας τις πόρτες να ανοίξουν. Αυτό κανονικά θα συνέβαινε στις 4μ.μ., αλλά έγινε μία ώρα αργότερα, με συνέπεια αυτό να μας κάνει να απορούμε και να μας ανησυχεί για τυχόν ακυρώσεις. Η απάντηση θα ερχόταν λίγο αργότερα και θα επιβεβαίωνε τον δεύτερο ισχυρισμό μας.

Την έναρξη της βραδιάς κήρυξαν οι Ισλανδοί SKALMÖLD και το έκαναν εξαιρετικά δυνατά και εμφατικά. Έχοντας ένα πολύ καλό album στις αποσκευές τους, που τιτλοφορείται ‘’Baldur’’ και όπως κατάλαβαν κάποιοι, αφηγείται την ιστορία του ομώνυμου θεού της Σκανδιναβικής μυθολογίας. Το όνομα της μπάντας έχει ως ερμηνεία τις, κακές θα λέγαμε, σχέσεις αίματος μεταξύ των μελών μίας οικογένειας, όπως αυτό περιγραφόταν πίσω στον 13ο αιώνα, όταν και υπήρξαν εμφύλιοι πόλεμοι ακόμα και μέσα στην ίδια την οικογένεια. Σε αντίθεση με το όνομα τους, εκείνοι στη σκηνή ήταν δεμένοι, καλά προβαρισμένοι και με άπλετη όρεξη να αναδειχθούν και να αποδείξουν ποιοι είναι. Στη μόλις μισή ώρα που είχαν στη διάθεση τους πρόλαβαν και μας παρουσίασαν κομμάτια σαν τα ‘’Upprisa’’, ‘’Árás’’ και το μεγάλο έπος ‘’Kvaðning’’, του οποίου το video clip θα προκαλέσει σίγουρες ανατριχίλες σε όσους κάνουν τον κόπο να το τσεκάρουν. Η Ισλανδική γλώσσα που χρησιμοποιούν στα κομμάτια τους δεν βοηθάει και πολύ στην κατανόηση τους από τον πολύ κόσμο, αλλά αν κάποιος δει τη μετάφραση, τότε θα καταλάβει πως έχουν μεγάλο νόημα και παραδίδουν μια ιστορία για τον Baldur, διαφορετική από ότι ίσως να την έχουμε ακούσει και ντυμένη με folk στοιχεία που ενθουσιάζουν.

Το συγκρότημα που θα ανέβαινε αμέσως μετά στη σκηνή ήταν ένα τρελοκομείο πρώτης τάξης. Έχω βάσιμες υποψίες ότι οι Νορβηγοί TROLLFEST είναι τρόφιμοι από το αντίστοιχο ‘’Δρομοκαΐτειο’’, που το έσκασαν και είπαν να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ο τραγουδιστής τους βγήκε ντυμένος σαν μία Budweiser, τα λέει όλα. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι απόλυτα εξοικειωμένος και γνώστης της μουσικής τους, αλλά ότι θα ήταν περίπου 30 λεπτά βαρεμάρας, ξαφνικά μετατράπηκε σε ένα ευχάριστο διάστημα, παρακολουθώντας τους τρελούς επί σκηνής από το να κάνουν ομαδικώς τις πάπιες, μέχρι να παίζουν ακόμα και μπουζούκι σε μία από τις συνθέσεις τους. Το μοναδικό κομμάτι που αναγνώρισα και μου άρεσε ήταν το ‘’Der JegerMeister’’ που ήταν και η αφορμή για το πρώτο circle pit της ημέρας. Φέρτε τους ζουρλομανδύες!!

Σε εκείνο το σημείο ακριβώς ήταν που πληροφορηθήκαμε και το λόγο της αργοπορημένης έναρξης. Οι Ρώσοι ARKONA είχαν ακυρώσει την εμφάνιση τους και το πράγμα έγινε πιο ξεκάθαρο όταν μετά το τέλος της συναυλίας μάθαμε και το λόγο. Πρόβλημα με τη visa τους στον έλεγχο του αεροδρομίου λέει. Και κάπου εδώ η Αγγλία γίνεται Αμερική!

Έτσι προχωράμε άμεσα στο επόμενο group, που είναι και ο ένας από τους δύο λόγους που βρισκόμαστε εκεί. Οι Σκωτσέζοι πειρατές ALESTORM ήταν on board και έτοιμοι να κατατροπώσουν όλες τις viking μπάντες, όπως οι ίδιοι είχαν δηλώσει. Απ’ ότι φαίνεται αυτό περίμενε και ο περισσότερος κόσμος που έσπευσε να βρει όσο καλύτερη θέση γινόταν για να δει από κοντά τον Christopher Bowes και την παρέα του να σαλπάρουν. Η έναρξη με τα ‘’Back Through Time’’ και ‘’Shipwrecked’’ από τον καινούριο τους δίσκο προκαλεί έναν γενικό χαμό και περίπου 1800 γροθιές είναι υψωμένες στον αέρα τραγουδώντας κάθε στίχο. Η ενέργεια που διαθέτουν είναι απαράμιλλη και αυτό το περνάνε 100% και στο κοινό. Δεν έλειψαν αναφορές και σε παλαιότερες δουλειές τους, με τα ‘’Captain Morgan’s Revenge’’ και ‘’Keelhauled’’ να κλέβουν την παράσταση. Η, εκ Eurovision προερχόμενη, διασκευή στο ‘’Wolves Of The Sea’’ των PIRATES OF THE SEA έβγαλε στον αέρα πολλές πειρατικές κραυγές και ο τρόμος του μυθικού τέρατος Kraken ήρθε και πάλι στην επιφάνεια με την μοναδική εκτέλεση του ‘’Death Throes Of The Terrorsquid’’, με το πιο κάφρικο σημείο του κομματιού να ερμηνεύεται από τον τραγουδιστή των FINNTROLL που ακολουθούσαν. Ο χρόνος που είχαν στη διάθεση τους τελείωσε πολύ γρήγορα και δεν μας γέμισε πλήρως, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι την ιδρώσαμε τη φανέλα και πήραμε μία πολύ καλή γεύση από ένα συγκρότημα που σίγουρα θα επιδιώξουμε να ξαναδούμε.

Οι Φιλανδοί FINNTROLL θα είχαν την τιμητική τους για την επόμενη ώρα και οι fans του folk/black metal έχουν ήδη αρχίσει να βγάζουν τις πρώτες κραυγές. Με τον αέρα της μεγάλης και καθιερωμένης μπάντας, αλώνουν την σκηνή από τη μία πλευρά ως την άλλη και πετάνε το ένα κομμάτι καπάκι στο άλλο χωρίς κανείς να προλάβει να πάρει ανάσα. Και σε αυτή την περίπτωση ο γράφων δεν είναι ο κατάλληλος να κρίνει το group και να πει ακριβώς τι έπαιξαν και αν το έκαναν καλά, αλλά με τα όσα είχα ακούσει και ως παρατηρητής, μπορώ να πω ότι έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Με highlight την εκτέλεση του ‘’Trollhammaren’’, που ξεσήκωσε πολλούς και διασκευές στα ‘’Insects’’ των OINGO BOINGO και ‘’The God That Failed’’ των METALLICA γέμισαν πολύ παραγωγικά το set τους και ανάγκασαν πολλούς να σχηματίσουν τα devil horns με τα χέρια τους για πάρα πολλές φορές. Μας άφησαν με το ‘’Jaktens Tid’’ και αποτέλεσαν το καλύτερο πρόγευμα για τον δεύτερο λόγο που είχαμε κάνει αυτό το ταξίδι.

Αυτός δεν ήταν άλλος από τους επίσης Φιλανδούς TURISAS και το φανταστικό και απόλυτα θεατρικό folk/epic metal που παίζουν. Αυτή τη φορά, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ημερομηνίες του tour, αυτοί θα ήταν οι headliners και έτσι είχαν όλο το χρόνο μπροστά τους. Μπαίνοντας με το εμφατικό ‘’The March Of The Varangian Guard’’ έδειξαν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησης και αυτό φάνηκε και στο ‘’One More’’ που ακολούθησε. Ο front man του συγκροτήματος Mathias Nygård είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε αργότερα, με μία πολύ διαφορετική και πολύπλοκη αντίληψη της μουσικής που απλοποιεί όμως απίστευτα τα πράγματα. Η τελειομανία του οδήγησε στο να έχουν οι Turisas τον καλύτερο ήχο της βραδιάς και να μας παρουσιάσουν ένα set με υπέροχα κομμάτια, τέλεια εκτελεσμένα και ικανά να σηκώσουν ακόμα και τις τρίχες στη μύτη μας. Βαμμένοι με τα γνωστά μαύρα-κόκκινα χρώματα που τους χαρακτηρίζουν, κατάφεραν με συνθέσεις σαν τα ‘’To Holmgard And Beyond’’, ‘’Hunting Pirates’’ (κομμάτι σαν απάντηση στους ALESTORM) και ‘’Battle Metal’’ να ικανοποιήσουν πλήρως τους φίλους τους που, πιστέψτε με, δεν ήταν και λίγοι. Έβλεπες πολύ συχνά μέσα στο κοινό κόσμο βαμμένο σε αυτά τα χρώματα.

Η διασκευή που όλοι περίμεναν παίχτηκε και αυτή και θύμισε την ιστορία ενός από τους πιο μοχθηρούς, αλλά και έξυπνους ανθρώπους της ιστορίας. Το ‘’Rasputin’’ των BONEY M. αποκτά άλλη αίγλη όταν αποδίδεται από τους TURISAS και εκφράζει μία πιο metal εκδοχή της ιστορίας του σεξομανούς αυτού ανθρώπου που κατάφερε, όντας αμόρφωτος, να επηρεάζει ακόμα και την Τσαρίνα και που απλά δεν πέθαινε με τίποτα. Η μεγάλη έκπληξη όμως κρατήθηκε για το τέλος. Εκεί που κανείς δεν το περίμενε, το group ξαναβγαίνει στη σκηνή για να παίξει για πρώτη φορά ever live το ‘’End Of An Empire’’. ‘’Μάλλον όλα τα προηγούμενα συγκροτήματα έπαιξαν πολύ γρήγορα και έτσι εμείς έχουμε χρόνο για ακόμα ένα’’, μας λέει ο Mathias και το βιολί του Olli Vänskä αρχίζει να κλαίει αποδίδοντας το 7λεπτο αυτό έπος ζωντανά. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ακούσω αυτό το κομμάτι να παίζεται μπροστά μου και η αντίδραση ήταν τουλάχιστον παιδική. Ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει μία ολοκληρωμένη εμφάνιση.

Συνοψίζοντας, έχω να δηλώσω πως η ολιγόωρη επίσκεψη μας στο Λονδίνο για το HEIDENFEST, άξιζε με το παραπάνω και την κούραση και την ταλαιπωρία, αλλά και τα λεφτά της σε καιρούς δύσκολους. Είναι κρίμα βέβαια να χρειάζεται να ταξιδεύουμε συνεχώς για να δούμε groups που δύσκολα θα έχουν ένα κάποιο fan base στη χώρα μας. Δεν ξέρω αν σε αυτό φταίνε οι παρωπίδες που πολλές φορές έχουμε ως λαός στην επιλογή των συγκροτημάτων που ακούμε, αλλά είμαι σίγουρος πως αν δώσουμε ευκαιρίες ακρόασης σε μπάντες που το αξίζουν, τότε αυτό θα αποδειχθεί περίτρανα. Μακριά από προκαταλήψεις και χλευασμούς όσοι βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο HMV Forum, μπόρεσαν να παρακολουθήσουν μία καταπληκτική συναυλία από πέντε νέα και παλιότερα συγκροτήματα της folk metal σκηνής. Στο κάτω κάτω αυτό που μετράει είναι να το ευχαριστηθείς και σε αυτή την κλίμακα πιάσαμε δεκάρι. Ως την επόμενη φορά κρατάω την δήλωση-θέληση του Mathias Nygård των TURISAS, που μας είπε ότι θέλει και κάνει προσπάθειες για να παίξουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ακούτε διοργανωτές;