Clutch, Lucky Funeral

11 μήνες μετά...όπως είπε και ένα συγγενικό μου πρόσωπο: "Νόμιζα δε θα τους δω ποτέ στη ζωή μου...αλλά τους είδα 2 φορές σε ένα χρόνο" και νομίζω πως οι 1000 που ήταν μαζί μας εκεί ένιωθαν έτσι. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως και ας πάμε περίπου 3 ώρες πίσω από τις 12 και κάτι Τρίτη προς Τετάρτη 22/06...

Το σκηνικό ίδιο με 11 μήνες πριν...ζέστη, πολύς κόσμος, χαμόγελα, αδημονία, πολύ καλό εισιτήριο (το έχω ξαναπει και το λέω, οι εταιρείες έχουν μάθει από τα παθήματά τους και πλην ελαχίστων περιπτώσεων έμαθαν να σέβονται τον κόσμο, εξ ου και τα πολλαπλά sold out φέτος) και γενικά μια ευχάριστη ατμόσφαιρα με όλα να δείχνουν ότι τίποτα, μα τίποτα δεν μπορούσε να το χαλάσει, ούτε καν η...μάχη του Jeffrey στο κοινοβούλιο για ψήφο εμπιστοσύνης, εδώ, τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας θύμιζαν εκλογές σε δικτατορικά καθεστώτα, 100% στον ένα και μοναδικό υποψήφιο.

Support, οι αγαπημένοι του Αθηναϊκού κοινού, LUCKY FUNERAL, μια μπάντα που με σκληρή δισκογραφική δουλειά αλλά και απολαυστικά live, έχει καταφέρει να κερδίσει επάξια μια θέση ανάμεσα στις ανερχόμενες ελπίδες του εγχώριου sludge/stoner ήχου. Μία φορά πέρυσι στα Μουσικά Κύματα στη Νέα Μάκρη και μία φέτος ήταν αρκετές για να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω. Βαρύς ήχος, ένας δαιμονισμένος frontman και μουσική που έσπερνε ήταν αρκετά για να ζεστάνουν το ήδη πολυπληθές κοινό που, βέβαια, είχε ήδη ζεσταθεί από τη θερμοκρασία εντός του παλιού κινηματογράφου στη Λιοσίων. Συγχαρητήρια για το show που παρουσίασαν αλλά τι να πω εγώ...; Η παρουσία τους στο πλευρό των CLUTCH ή των EYEHATEGOD αποδεικνύει το ποιόν της μπάντας.

22:30...η κορύφωση της Θείας Λειτουργίας...ο πάστορας από το Maryland και οι υπόλοιποι 3 ιεραπόστολοι έχουν ανέβει στη σκηνή υπό τους ήχους του "We Need Some Money" του Chuck Brown και των SOUL SEARCHERS...the show is on...

Γκολ από τα αποδυτήρια με το "Pure Rock Fury" με τον...όχλο να τρελαίνεται από κάτω στη συνέχεια! ''Profits Of Doom'' για τη συνέχεια και το σώμα μας χτυπούν ασταμάτητα...50000 watts! Τι να πούμε για τον Neil Fallon; Ότι είναι ένας χαρισματικός frontman, ότι αποφεύγει τα πολλά πολλά και παρά τη λατρεία του κόσμου, όπως είπε και ο ίδιος τίποτα δεν είναι δεδομένο, παραμένει σεμνός και ταπεινός στη σκηνή; Παρά την -εμφανή- του κούραση σε σχέση με πέρυσι ήταν και πάλι εξαιρετικός. Εντύπωση μου έκανε δε το γεγονός ότι όση ώρα ο ίδιος δεν τραγουδούσε, έκανε στην άκρη και άφηνε τη σκηνή με τους μεγάλους μουσικούς που βρίσκονται μαζί του, τον δεξί και τον αριστερό του "ψάλτη" Tim Sult και Dan Mains αλλά και τον κωλοσσό στο drumkit Jean Paul Gaster.

H μπάντα σε 2 περιπτώσεις χρειάστηκε τις ανάσες της αλλά τα solos που έγιναν φάνηκαν να είναι απαραίτητο μέρος του show που μας παρουσίασαν. Το setlist βασίστηκε σε ένα πολύ καλό mix up από hits και λιγότερο δημοφιλή κομμάτια, τα οποία εκτελέστηκαν με άρτιο τρόπο με highlight της βραδιάς να αποτελεί το πολυαγαπημένο "Electric Worry" αλλά και το "The Mob Goes Wild". Ας ελπίσουμε ότι τα επόμενα 20 χρόνια θα συνεχίσουν να έρχονται όπως υποσχέθηκε ο Fallon. Δε γίνεται να βαρεθείς σε ένα show των CLUTCH, δεν γίνεται απλά!