Αν δεν έχεις ξανακούσει τίποτα για τη St. Vincent, η καλύτερη αρχή είναι να βρεις στο YouTube τη διασκευή της στο “Dig A Pony” των Beatles. Αν την έχεις ήδη υπόψη σου, τότε λογικά θα ψάχνεις να βρεις τον λόγο που το Actor δεν συμπεριλήφθη σε καμία σχεδόν λίστα με τα καλύτερα του 2009. Η Annie Clark, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, τα έχει όλα: πρώτον, μια ομορφιά φυσική και αυθεντική, η οποία δεν βασίζεται σε παρανοϊκά ρούχα, βαψίματα και χτενίσματα (γεια σου Lady Gaga). Δεύτερον, μια ευέλικτη λεπτή φωνή, άρτια και σωστή αλλά ταυτόχρονα συναισθηματική. Τρίτον, ένα ολοφάνερο ταλέντο στη μουσική, που εκφράζεται τόσο με τις ιδιόμορφες συνθέσεις της, όσο και με τον ιδιαίτερο τρόπο που παίζει κιθάρα με τα μακριά της δάχτυλα – όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει στα διάφορα live βίντεο, τα οποία κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Το Actor είναι το δεύτερο άλμπουμ της St. Vincent και ξεκινάει από εκεί όπου είχε μείνει το Marry Me πριν από τρία χρόνια. Έχουμε ξανά έντεκα ποπ τραγούδια που ρισκάρουν τη θέση τους σε ραδιοφωνικά playlist και εφηβικά i-pods για χάρη μιας ανατρεπτικής προσέγγισης. Πού έγκειται η ανατροπή; Στη διάθεση την οποία σου προκαλούν. Δεν μπορείς να αποφασίσεις αν είναι αισιόδοξα ή σκοτεινά. Ίσως επειδή υπάρχουν πολλά μπερδέματα στις ενορχηστρώσεις, παράλληλες μελωδίες, απότομες αυξήσεις στην ένταση… Γενικώς ένα περιποιημένο χάος. Η σημερινή indie pop άλλωστε, στην οποία εντάσσεται ο δίσκος χοντρικά, θέλει τον ακροατή της σε εγρήγορση και με ανοιχτό μυαλό. Καλοδεχούμενο, αλλά δημιουργείται παράλληλα και μια καχυποψία: πέρα από το δίλεπτο διαμαντάκι “Actor Out Of Work”, δεν υπάρχει κανένα άλλο αληθινά σπουδαίο κομμάτι εδώ. Ίσως λοιπόν αυτό το παιχνίδι της ανατροπής των συνηθισμένων να είναι απόρροια ανασφάλειας.
Εν τέλει, μετά από τρεις-τέσσερεις καλές ακροάσεις (μην περιμένεις να βγάλεις άκρη με λιγότερες), το στοιχείο που προσδίδει γοητεία στον δίσκο είναι η εξής αντίφαση: από τη μία έχουμε μια γυναικεία φωνή λεπτή και εύθραυστη με απαλή μουσικούλα από πίσω, κι από την άλλη υπάρχουν κιθαριστικά ξεσπάσματα, στίχοι με μαύρο χιούμορ και σύνθια μαζί με ελαφρά beat, που εν τέλει φανερώνουν πλευρές του Actor τις οποίες σε πρώτη φάση δεν είχες καν φανταστεί. Αυτή ίσως να είναι και η διπλή πλευρά όλων των γυναικών: εκ πρώτης όψεως επιφανειακές και αδύναμες, αλλά στο βάθος πολύ πιο ενδιαφέρουσες και ισχυρές απ’ ό,τι νόμιζες. Αυτός είναι λοιπόν και ο μικρός θρίαμβος του Actor της St. Vincent, μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες γυναικείες παρουσίες στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη σήμερα.
