φωτογραφία: Angela Caitlin
ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ & ΕΚΤΟΣ
TECTONICS ATHENS
16-18 Ιουνίου 2017
Στο Tectonics Athens σπάμε τα όρια της μουσικής!
Μπορεί η συμφωνική μουσική να ξεφύγει από το βάρος των αιώνων; Έχετε δει μουσικό όργανο με χορδές συνολικού μήκους 25 μέτρων; Έχετε φανταστεί τον Γιάννη Αγγελάκα να ερμηνεύει Τζον Κέιτζ; Την ΚΟΑ να παίζει σε διεύθυνση του σπουδαίου μαέστρου Ilan Volkov;
Πώς μπορεί τελικά μια ορχήστρα να γίνει πιο ριζοσπαστική και πειραματική; Με εφαλτήριο το παραπάνω ερώτημα, το Φεστιβάλ Tectonics έχει ταξιδέψει στη Γλασκώβη, τη Νέα Υόρκη, το Όσλο, το Ρέικιαβικ, την Αδελαΐδα και το Τελ Αβίβ, καταρρίπτοντας ηχητικούς φραγμούς και φέρνοντας κοντά φαινομενικά αντίθετες μουσικές πρακτικές.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του καταξιωμένου μαέστρου Ilan Volkov, που ξεκίνησε το 2012 στην Ισλανδία –το μοναδικό χερσαίο σημείο συνάντησης των τεκτονικών πλακών Ευρασίας και Βορείου Αμερικής– και έκτοτε επαναπροσδιορίζει το χάρτη των μουσικών ιδιωμάτων του 21ου αιώνα.
Στην αθηναϊκή έκδοση του Tectonics, από τις 16 έως τις 18 Ιουνίου σε διάφορους χώρους της Στέγης και στη Διπλάρειο Σχολή, η συμφωνική μουσική, ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός, το ηλεκτρονικό noise, η μουσική δωματίου, οι ηχητικές εγκαταστάσεις και η παραδοσιακή μουσική θα συνυπάρξουν, θα συγκρουστούν και θα αλληλοσυμπληρωθούν σε ένα περιπετειώδες τριήμερο όπου όλα είναι πιθανά. Κεντρική θέση στο φεστιβάλ θα έχει η σύμπραξη του Ιλάν Βολκόφ με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ). Ο διάσημος Ισραηλινός μαέστρος και επιμελητής του φεστιβάλ θα διευθύνει έργα των Γιάννη Χρήστου, Morton Feldman, Γιάννη Κυριακίδη, καθώς και μια μοναδική συνεργασία της ΚΟΑ με τον σπουδαίο κιθαρίστα και αυτοσχεδιαστή Fred Frith.
Παράλληλα, εντός και εκτός Στέγης, σημαντικοί καλλιτέχνες της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, σε συνεργασία με Έλληνες μουσικούς, θα παρουσιάσουν μια σειρά από έργα και ηχητικές περφόρμανς που θα εξερευνήσουν τις κυρίαρχες τάσεις της σύγχρονης μουσικής.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017
Διπλάρειος Σχολή
Πλ. Θεάτρου 3
21:30 Ellen Fullman-Long String Instrument (60’)
22:45 mines (30’)
23:15 Tashi Wada (20’)
Ellen Fullman - Long String Instrument
Η εγκατάσταση της Αμερικανίδας Έλεν Φούλμαν, Long String Instrument (Μακρύ Έγχορδο Όργανο), εξερευνά την ιδιαίτερη ακουστική του επιμήκους χώρου που βρίσκεται στο ισόγειο της Διπλαρείου Σχολής. Η Φούλμαν παρουσιάζει ένα ιδιότυπο μουσικό όργανο με χορδές συνολικού μήκους 25 μέτρων, το οποίο έχει αναπτύξει η ίδια κατά τα τελευταία 30 χρόνια, στα πλαίσια ομαδικών αυτοσχεδιαστικών δράσεων, ηχογραφήσεων και προκαθορισμένων συνθετικών δομών. Η επανέκδοση του δίσκου The Long String Instrument από τη Superior Viaduct (είχε κυκλοφορήσει αρχικά από την Apollo Records το 1985) ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Wire ως η καλύτερη επανακυκλοφορία για το 2015.
mines
Οι mines είναι το τρίο του μαέστρου και εμπνευστή του Tectonics, Ilan Volkov. Με έναν ασυνήθιστο συνδυασμό οργάνων –δύο βιολιά και μία ντραμς–, οι mines παίζουν αυτοσχεδιαστικά και εντελώς ακουστικά, σε μη συναυλιακούς χώρους. Η τελευταία τους περφόρμανς πραγματοποιήθηκε σε έναν κρατήρα έξω από το Τελ Αβίβ.
Tashi Wada
Σύμφωνες με το δόγμα ότι «η μουσική θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο άμεση», οι συνθέσεις του Γουάντα χρησιμοποιούν φαινομενικά απλές δομές για να παραγάγουν πλούσια και απρόβλεπτα αντιληπτικά αποτελέσματα. Τα έργα του –τόσο συνθέσεις όσο και αυτοσχεδιασμοί– διερευνούν τις αρμονικές, την αντήχηση και την ασυμφωνία μέσα από επακριβές κούρδισμα και σταδιακή αλλαγή της τονικότητας. Έχοντας ως αναφορά την αμερικανική πειραματική μουσική, τη μικροτονική μουσική και την αποκαλούμενη drone μουσική, η δουλειά του είναι επηρεασμένη επίσης από την διαθεματική περφόρμανς και τους καλλιτέχνες που συνδέονταν με το Fluxus. Το έργο του Γουάντα έχει παρουσιαστεί ανά τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, συχνά σε στενή συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Charles Curtis και ο Stephan Mathieu, ενώ για πολλά χρόνια εμφανιζόταν ζωντανά μαζί με τον πατέρα του, τον συνθέτη Yoshi Wada.
ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (μικρή σκηνή)
Λεωφ. Συγγρού 107
17:00 Giuliano D'Angiolini, Manuel Zurria και μουσικοί από την Κάρπαθο (70’)
18:45 Η Dafne Vicente Sandoval ερμηνεύει Éliane Radigue και Tashi Wada (40’)
Ο Giuliano D’Angiolini με τον Manuel Zurria και μουσικούς από την Κάρπαθο
Ο Ιταλός συνθέτης και εθνομουσικολόγος Τζουλιάνο Ντ’ Αντζιολίνι πραγματοποιεί εδώ και είκοσι χρόνια μια εκτενή έρευνα στην παραδοσιακή μουσική της Καρπάθου. Έχει γράψει το βιβλίο Un giorno nella gioia, l'indomani nel pianto: La musica dell'isola di Karpathos (Nota, Geos, 2007 / Μια μέρα μες στη χαρά, την επόμενη με δάκρυα στα μάτια: Η μουσική του νησιού της Καρπάθου) και, μέσα από τις πολλαπλές επισκέψεις του στο νησί, έχει αναπτύξει σταθερές συνεργασίες με παραδοσιακούς μουσικούς της Καρπάθου. Παράλληλα, οι προσωπικοί του δίσκοι, Simmetrie Di Ritorno (Edition RZ, 2010) και Cantilena (Another Timbre, 2016), αποτελούν δείγματα μιας ξεχωριστής φωνής στο χώρο της σύγχρονης σύνθεσης.
Στο πλαίσιο του Tectonics Athens, και σε συνεργασία με τον διακεκριμένο φλαουτίστα Μανουέλ Τζουρία, θα παρουσιάσει δύο παγκόσμιες πρεμιέρες και ένα παλαιότερο έργο του, τα οποία συνομιλούν με την ιδιαίτερη παραδοσιακή μουσική της Καρπάθου, σε ερμηνεία των Γιάννη Πρεάρη (λαούτο), Μιχάλη Ζωγραφίδη (λύρα και φωνή), Γιώργου Γιωργάκη (τσαμπούνα) και Τζουλιάνο Ντ’ Αντζιολίνι (μαντόλα).
Η Dafne Vicente-Sandoval ερμηνεύει Éliane Radigue και Tashi Wada
Η Ντάφνε Βιθέντε-Σαντοβάλ είναι φαγκοτίστα, η οποία διερευνά τον ήχο μέσω αυτοσχεδιασμών, περφόρμανς σύγχρονης μουσικής και ηχητικών εγκαταστάσεων. Η ενόργανη προσέγγισή της επικεντρώνεται στην ευθραυστότητα του ήχου και στην ανάδυσή του μέσα σε ένα δεδομένο χώρο. Η ίδια αντιλαμβάνεται τη μουσική περισσότερο ως μια στίξη της προϋπάρχουσας σιωπής παρά ως έναν εκτός πλαισίου, αυτόνομο λόγο. Στο Tectonics Athens, θα παρουσιάσει σε παγκόσμια πρεμιέρα το νέο κομμάτι του Τάσι Γουάντα, “Witness”, και το OCAMM XIII για σόλο φαγκότο, που συνέθεσε το 2015 η επί σειρά ετών συνεργάτιδά της, Ελιάν Ραντίγκ.
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (φουαγέ)
Λεωφ. Συγγρού 107
19:45 Christian Wolff, Burdocks [1970-71] – ερμηνεία από μεγάλο σχήμα μουσικών
Το Burdocks του Christian Wolff σε ερμηνεία από μεγάλο σύνολο μουσικών
Γραμμένο από τον Κρίστιαν Βολφ το 1971, για ένα ή περισσότερα σύνολα μουσικών, το Burdocks θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια συλλογή δέκα διαφορετικών κομματιών τα οποία μπορούν να παιχτούν με οποιαδήποτε σειρά, ταυτόχρονα ή αλληλεπικαλυπτόμενα. Ο αποδιοργανωμένος και μάλλον αναρχικός χαρακτήρας του Burdocks περιγράφεται από τον συνθέτη ως εξής: «Είχα στο μυαλό μου μια εικόνα (προτού τους ακούσω) των Scratch Orchestra, μιας ποικίλης κοινότητας μουσικών (κλασικής, φολκ, πειραματικής, τζαζ μουσικής κ.λπ.), επαγγελματιών και ερασιτεχνών μουσικών που πλαισιώνονταν από μη μουσικούς σε ένα λαϊκίστικο αναρχικό πνεύμα, υπό την καθοδήγηση, λίγο έως πολύ, του Cornelius Cardew μαζί με τους Howard Skempton και Michael Parsons. Με επηρέασε επίσης η ακρόαση μιας ηχογράφησης μουσικής των Πυγμαίων Μπα-Μπενζελέ, όπου σχεδόν αυτοσχεδίαζε, πολυφωνικά, μια ολόκληρη κοινότητα». Στο Tectonics Athens, ένα ποικιλόμορφο σύνολο 15 μουσικών θα ερμηνεύσει το Burdocks σε διάφορα φουαγιέ της Στέγης.
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (κεντρική σκηνή)
Λεωφ. Συγγρού 107
20:30 Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) σε διεύθυνση του Ilan Volkov, ερμηνεύει έργα των Γιάννη Κυριακίδη, Morton Feldman, Γιάννη Χρήστου, Christopher Fox.
Σολίστας ο Fred Frith
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) με τον Ilan Volkov και τον Fred Frith
Η σύμπραξη του μαέστρου Ιλάν Βολκόφ με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ξεκινάει με το Der Komponist, έργο για υπολογιστή και ορχήστρα που έγραψε το 2015 ο Γιάννης Κυριακίδης για τα ογδοηκοστά γενέθλια του Helmut Lachenmann. Ο Κυριακίδης χρησιμοποιεί ως βασικό δομικό και ηχητικό υλικό τo παρακάτω απόσπασμα από μια συνέντευξη του Λάχενμαν: «Ο συνθέτης, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει τίποτα να πει, ο συνθέτης πρέπει να κάνει κάτι και οτιδήποτε κάνει, αυτό θα λέει περισσότερα απ’ όσα μπορεί ο ίδιος να πει… θα πρέπει επίσης να λέει κάτι και στον ίδιο».
Μέσω ψηφιακής επεξεργασίας της φωνής του Λάχενμαν (granular και spectral time-stretching), αλλά και της βιομετρικής τεχνικής “voice prints”, που μπορεί να μετατρέψει χαρακτηριστικά της φωνής σε ορχηστρικό υλικό, ο Γιάννης Κυριακίδης θέτει το ερώτημα: «Ποιος ή τι μιλάει σε ένα μουσικό έργο;».
Ακολουθεί το The Turfan Fragments, που έγραψε ο Μόρτον Φέλντμαν το 1980 και το οποίο αναφέρεται στα χειρόγραφα που ανακάλυψαν Γερμανοί αρχαιολόγοι στις αρχές του 20ού αιώνα στο «Δρόμο του Μεταξιού». Στο ξεχωριστό αυτό συμφωνικό έργο του Φέλντμαν, καθρεφτίζεται ο αποσπασματικός και αινιγματικός χαρακτήρας των ευρημάτων του 9ου αιώνα.
Στο δεύτερο μέρος, η Εναντιοδρομία του Γιάννη Χρήστου αποτελεί μια πρόκληση για την ορχήστρα, τον μαέστρο και το κοινό. Είναι ένα έργο που ολοκλήρωσε ο συνθέτης το 1968, μόλις δύο χρόνια πριν από τον πρόωρο χαμό του, και στο οποίο αποκρυσταλλώνεται το πολύπλευρο και πολυσύνθετο καλλιτεχνικό του όραμα. Η τελευταία φορά που παρουσιάστηκε η Εναντιοδρομία στο ελληνικό κοινό ήταν το 1985 στο Ηρώδειο, με την Ορχήστρα της Ιταλικής Ραδιοφωνίας υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Χατζηνίκου.
Συμφωνικό έργο για ορχήστρα και αυτοσχεδιαστή, το Topophony του Κρίστοφερ Φοξ παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Tectonics της Γλασκώβης το 2015, με σολίστ τον Rhodri Davies στην άρπα. Στην έκδοση της Αθήνας, με την Κρατική Ορχήστρα και τον Ιλάν Βολκόφ, θα συμπράξει ο καταξιωμένος κιθαρίστας, αυτοσχεδιαστής και συνθέτης Φρεντ Φριθ.
Ilan Volkov
Ο Ιλάν Βολκόφ, επιμελητής του μουσικού φεστιβάλ Tectonics, έκανε το ντεμπούτο του με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Ισλανδίας το 2003 και ανέλαβε τη θέση του Μουσικού Διευθυντή και Αρχιμουσικού το Σεπτέμβριο του 2011. Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως Βοηθός Μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης, υπό τη διεύθυνση του Seiji Ozawa, ενώ από το 2003 έως το 2009 ήταν Αρχιμουσικός της Σκοτσέζικης Συμφωνικής Ορχήστρας του BBC. Έκτοτε, είναι ο κύριος προσκεκλημένος μαέστρος της ορχήστρας. Είναι συχνά προσκεκλημένος μαέστρος σε ορχήστρες ανά τον κόσμο, ενώ οι ηχογραφήσεις του έχουν κατακτήσει την αναγνώριση των κριτικών, καθώς και σημαντικά βραβεία. Ο Βολκόφ είναι ιδιαίτερα δραστήριος στη νέα μουσική σκηνή και έχει παρουσιάσει σε πρεμιέρα πολλά έργα σύγχρονης ορχηστρικής μουσικής, από συνθέτες όπως οι Jonathan Harvey, Hans Abrahamsen, Unsuk Chin, Mark-Anthony Turnage κ.ά. Ο Ιλάν Βολκόφ συνεργάζεται επίσης τακτικά με κορυφαία σύνολα μοντέρνας μουσικής, όπως το Ensemble Modern και το Musik Fabrik. Έχει επιμεληθεί διάφορες διοργανώσεις νέας μουσικής στο Ισραήλ κατά τα έξι τελευταία χρόνια, ανάμεσά τους και τα φεστιβάλ Hafarot Seder και Hapzura. Έχει συνεργαστεί, μεταξύ πολλών άλλων, με τους Iancu Dumitrescu, AMM, John Butcher, John Oswald και Zeena Parkins. Ο Βολκόφ είναι μέλος του αυτοσχεδιαστικού τρίο mines, ενός συνόλου που αποτελείται από δύο βιολιστές και έναν ντράμερ.
Fred Frith
Ο Φρεντ Φιρθ είναι τραγουδοποιός, συνθέτης και αυτοσχεδιαστής, ευρύτερα γνωστός για την εκ νέου ανακάλυψη της ηλεκτρικής κιθάρας, που οδήγησε στη δημιουργία του άλμπουμ του, Guitar Solos, το 1974. Ανέπτυξε την τεχνική του παίζοντας σε ροκ συγκροτήματα, με πιο γνωστό τους Henry Cow, και δημιουργώντας μουσική στο στούντιο. Μεγάλο μέρος του έργου του έχει γίνει κατόπιν ανάθεσης από χορογράφους και κινηματογραφιστές, αλλά συνθέσεις του έχουν ερμηνεύσει επίσης το Asko Ensemble, οι Hieronymus Firebrain, το Arditti Quartet, ο Robert Wyatt, το Concerto Köln, οι Sleepytime Gorilla Museum, το ROVA Sax Quartet και η Σκοτσέζικη Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, μεταξύ πολλών άλλων.
Ο Φιρθ ηχογραφεί και παίζει ζωντανά σε κάθε είδους χώρους και με όλων των ειδών ανθρώπους. Υπήρξε (μάλλον ακούσια) πρωτοπόρος στη χρήση της ηλεκτρικής κιθάρας εντός του πεδίου της σύγχρονης μουσικής, αρχής γενομένης με τις ερμηνείες του έργου Star’s End του David Bedford, με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου και την Ορχήστρα Ραδιοφωνίας του Βερολίνου. το 1974. Έκτοτε, έχει παίξει με το Ensemble Modern, την ορχήστρα London Sinfonietta, το Arte Quartet, την Ορχήστρα Δωματίου της Ολλανδικής Ραδιοφωνίας και με το δικό του (ηλεκτρικό) Guitar Quartet. Διδάσκει αυτοσχεδιασμό στο Mills College του Όκλαντ (Καλιφόρνια, ΗΠΑ) και στη Μουσική Ακαδημία της Βασιλείας (Ελβετία), ενώ είναι επίσης προσκεκλημένος διδάσκων στο Universidad Austral της Βαλδίβια (Χιλή). Ο Φριθ υπήρξε το θέμα του βραβευμένου ντοκιμαντέρ των Nicolas Humbert και Werner Penzel, Step Across the Border.
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών είναι το αρχαιότερο ορχηστρικό μουσικό σύνολο στην Ελλάδα. Δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα ως Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών και έκτοτε πέρασε από διάφορα στάδια, τόσο ως προς την ονομασία, όσο και ως προς τον τρόπο λειτουργίας της. Η πρώτη συναυλία της, ως Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, δόθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1943.
Εξέχοντες αρχιμουσικοί, ανάμεσά τους οι Richard Strauss, Felix Weingartner, Hans Knappertsbusch, Bruno Walter, Δημήτρης Μητρόπουλος, Eugen Jochum, Igor Markevitch, Lorin Maazel, Yuri Termikanov, Michel Plasson, αλλά και κορυφαίοι σολίστ, όπως ενδεικτικά οι Arthur Rubinstein, Wilhelm Kempff, Alfred Cortot, Fritz Kreisler, Jacques Thibaud, Pablo Casals, Mstislav Rostropovic, Alfred Brendel, Daniel Barenboim και Martha Argerich, έχουν συμπράξει με την Ορχήστρα κατά την πολύχρονη ιστορία της.
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (μικρή σκηνή)
Λεωφ. Συγγρού 107
22:30 Δανάη Στεφάνου & Μιχάλης Μοσχούτης (20’)
23:15 Ghedalia Tazartes (40’)
Δανάη Στεφάνου & Μιχάλης Μοσχούτης
Ένα σύντομο αυτοσχεδιαστικό σετ από δύο Έλληνες μουσικούς που εξερευνούν το ηχητικό φάσμα του πιάνου και της κλασικής κιθάρας. Ύστερα από την πρόσφατη κυκλοφορία τους, Crease, από την Coherent States, και τη ζωντανή εμφάνιση στο Café Oto του Λονδίνου, η Δανάη Στεφάνου και ο Μιχάλης Μοσχούτης κάνουν την πρώτη τους επίσημη εμφάνιση ως ντουέτο και στο ελληνικό κοινό.
Ghédalia Tazartès
Ο θρυλικός Γάλλος καλλιτέχνης Γκενταλιά Ταζαρτές είναι ένας ασυμβίβαστος χαρακτήρας που αψηφά την κατηγοριοποίηση. Ηχογράφησε μόνος του μια δεκάδα δίσκων, αποκαλώντας τον τρόπο δουλειάς του “Impromuz” ελλείψει κάποιου καλύτερου όρου. Πριν από το 2000, οι δημόσιες εμφανίσεις του ήταν εξαιρετικά σπάνιες και αποτελούσαν γεγονός. Η μουσική του Ταζαρτές ήταν πάντοτε ένα μυστήριο. Εναλλάσσεται μέσα σε δευτερόλεπτα από τη musique concrète σε –υπάρχουσα ή επινοημένη– έθνικ μουσική, από την ποίηση στο θόρυβο ή από λούπες και κολάζ σε θλιμμένες και εξαιρετικής ομορφιάς μελωδίες, αλλά είναι διαρκώς ρέουσα και συνεκτική.
Διπλάρειος Σχολή
Πλ. Θεάτρου 3
00:30 Ellen Fullman και Konrad Sprenger (60’)
Ellen Fullman & Konrad Sprenger
Η Έλεν Φούλμαν, η οποία το προηγούμενο βράδυ θα έχει παρουσιάσει ένα σόλο σετ διερευνώντας την ακουστική του μεγάλου χώρου της Διπλαρείου Σχολής, θα συμπράξει με τον επί σειρά ετών συνεργάτη της, Κόνραντ Σπρένγκερ, και την πολυκάναλη ηλεκτρική κιθάρα του που ελέγχεται από υπολογιστή, για ένα μεταμεσονύχτιο σετ.
Ο Κόνραντ Σπρένγκερ διερευνά ρυθμικά μοτίβα βασισμένα στον ευκλείδειο αλγόριθμο, για να προκαλέσει ένα είδος γνωστικής ανασφάλειας μέσω της μετρικής ασυμφωνίας. Ο Σπρένγκερ προσεγγίζει τις χορδές της κιθάρας ως γεννήτριες συχνοτήτων, που κουρδίζονται και τίθενται σε κίνηση από διάφορες ηλεκτρονικά ελεγχόμενες μηχανικές ενέργειες. Η μουσική σχετίζεται με τους επίμονους ρυθμούς του μινιμαλισμού, του Krautrock και της τέκνο και της κοινής τους εστίασης στην υπέρβαση μέσω ενός δυναμικού ήχου πλήρους φάσματος.
ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (μικρή σκηνή)
Λεωφ. Συγγρού 107
19:00 Έργα των Αναστάση Φιλιππακόπουλου και Ορέστη Τουφεκτσή (55’)
Ο Manuel Zurria και ο Παναγιώτης Κραμπής παίζουν έργα του Αναστάση Φιλιππακόπουλου
Μέλος της ομάδας συνθετών Wandelweiser, ο Αναστάσης Φιλιππακόπουλος διαπραγματεύεται τη σιωπή, την υποκειμενικότητα του χρόνου και τη σχέση μουσικής πράξης και ακρόασης. Αναζητώντας την καθαρότητα και την απλότητα, τα τελευταία χρόνια γράφει κυρίως έργα για σόλο όργανα. Σύμφωνα με τα λόγια του Antoine Beuger:
μουσική που επιτρέπει στους ήχους να ακουστούν:
να σβήνουν, τελείως, στη σιωπή
ήχοι λογιζόμενοι από το τέλος τους:
δεν κινούνται εμπρός, αλλά οπισθοχωρούν
αυτό δημιουργεί χώρο, έκταση, μια λεπτή γαλήνη:
η σιωπή –και αυτό που στεγάζει εντός της– μπορεί να ακουστεί.
Ειδικά για το φεστιβάλ, ο Φιλιππακόπουλος θα συνεργαστεί με τον διακεκριμένο Ιταλό φλαουτίστα Μανουέλ Τζουρία και τον πιανίστα Παναγιώτη Κραμπή.
Δύο έργα του Ορέστη Τουφεκτσή για τρίο εγχόρδων
Ο Ορέστης Τουφεκτσής είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Δραματικών Τεχνών του Γκρατς της Αυστρίας. Έχει ασχοληθεί με την αλγοριθμική σύνθεση και την ηλεκτρονική μουσική, ενώ είναι ιδρυτικό μέλος του συνόλου σύγχρονης μουσικής Art Resonanz. Στο πλαίσιο του Tectonics Athens, οι κορυφαίοι ερμηνευτές Μάριος Δαπέργολας (βιόλα), Λαέρτης Κοκολάνης (βιολί), Άγγελος Λιακάκης (τσέλο) και Φαίδων Μηλιάδης (βιολί) θα παρουσιάσουν έργα του Ορέστη Τουφεκτσή που συνδυάζουν με μοναδικό τρόπο τις αναφορές στη μεσαιωνική μουσική με τα διάφωνα μικροτονικά διαστήματα της σύγχρονης μουσικής.
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (κεντρική σκηνή)
Λεωφ. Συγγρού 107
20:30 Christian Marclay, Screenplay (30’) Ερμηνεύουν: Έλενα Κακαλιάγκου, Κωστής Κηλύμης, Βασίλης Τζαβάρας
21:20 Οι Alvin Curran, Robyn Schulkowsky και Γιάννης Αγγελάκας ερμηνεύουν John Cage και Alvin Curran (50’).
Το Screenplay του Christian Marclay σε ερμηνεία Έλενας Κακαλιάγκου, Κωστή Κηλύμη & Βασίλη Τζαβάρα
Ο Κρίστιαν Μάρκλεϊ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της εποχής μας. Δημιούργησε το Screenplay δύο χρόνια πριν από το The Clock, ένα βίντεο συνολικής διάρκειας 24 ωρών, για το οποίο τιμήθηκε με το Χρυσό Λέοντα στην Μπιενάλε εικαστικών της Βενετίας το 2011. Ο ίδιος αναφέρει για το έργο αυτό: «Συνέθεσα ένα βουβό κολάζ τυχαίου κινηματογραφημένου υλικού, όπου προσέθεσα σε κάποια σημεία γραφικά υπολογιστή, για να προσφέρω ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί ζωντανή μουσική. Οι κινούμενες εικόνες και τα γραφικά δίνουν στους μουσικούς οπτικές νύξεις που υποδεικνύουν συναίσθημα, ενέργεια, ρυθμό, τονικότητα, ένταση και διάρκεια. Πιστεύω στη δύναμη που έχουν οι εικόνες να προκαλούν ήχο.»
Στο Tectonics Athens, τρεις εξαίρετοι αυτοσχεδιαστές, η Έλενα Κακαλιάγκου στο κόρνο, ο Βασίλης Τζαβάρας στο πιάνο και την κιθάρα και ο Κωστής Κηλύμης στα ηλεκτρονικά, θα ερμηνεύσουν επί σκηνής με το δικό τους τρόπο τις κινούμενες εικόνες του Μάρκλεϊ.
Ο Alvin Curran με τη Robyn Schulkowsky και τον Γιάννη Αγγελάκα
Η απρόσμενη σύμπραξη του Γιάννη Αγγελάκα με τον Αμερικανό συνθέτη Άλβιν Κάραν και την κρουστό Ρόμπιν Σουλκόφσκι έχει ως κοινό παρονομαστή τον John Cage και την ηχογράφηση που κυκλοφόρησε η Folkways Records το 1959, με τίτλο Indeterminacy: New Aspect of Form in Instrumental and Electronic Music. Σε αυτό τον ιστορικής σημασίας δίσκο, ο Τζων Κέιτζ διαβάζει μια σειρά μικρών ιστοριών, ενώ ο στενός του συνεργάτης, David Tudor, παίζει πιάνο σε διαφορετικό δωμάτιο, χωρίς να ακούει ο ένας τον άλλον.
Σε αυτή την κεντρική περφόρμανς του Tectonics Athens, δύο συνεργάτες του Κέιτζ, ο συνθέτης Άλβιν Κάραν, ιδρυτικό μέλος των Musica Elettronica Viva (MEV), και η δεξιοτέχνης στα κρουστά Ρόμπιν Σουλκόφσκι θα μοιραστούν τη σκηνή με τον Έλληνα τραγουδιστή και ποιητή Γιάννη Αγγελάκα σε μια περιπετειώδη ηχητική σύμπραξη. Γνωστός ως τραγουδιστής του συγκροτήματος Τρύπες, αλλά και από τη μετέπειτα προσωπική πορεία του και τις συνεργασίες με τους Επισκέπτες και τον Νίκο Βελιώτη, ο Γιάννης Αγγελάκας θα διαβάζει τις ιστορίες του Κέιτζ μεταφρασμένες στα ελληνικά, ενώ ο Άλβιν Κάραν και η Ρόμπιν Σουλκόφσκι θα τον συνοδεύουν στο πιάνο, τα ηλεκτρονικά και τα κρουστά.
Η συναυλία θα κλείσει με το έργο Shofar του Άλβιν Κάραν, σε μια νέα εκδοχή ειδικά γραμμένη για το Tectonics Athens, στην οποία συμμετέχει και η Σουλκόφσκι με ποικίλα κρουστά, ενισχυμένο κάκτο, ξύλινες και χαρτονένιες κούτες κ.ά. Παράλληλα, ο Κάραν παίζει το αρχαίο εβραϊκό όργανο, shofar, κατασκευασμένο από κέρατα κριαριού, ενώ επεξεργάζεται ηλεκτρονικά τους πρωτόγονους μονοφωνικούς ήχους που παραπέμπουν σε εβραϊκές θρησκευτικές τελετές.
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (μικρή σκηνή)
Λεωφ. Συγγρού 107
22:30 Mama Luma (20’)
23:15 Lori Goldston (30’)
00:00 Nate Young (30’)
mama luma
Το free-jazz/freak-out τρίο των mama luma έρχεται από τη Θεσσαλονίκη για μια μοναδική περφόρμανς στα πλαίσια του Tectonics Athens. Χωρίς φραγμούς και προκαθορισμένες συνθετικές δομές, οι Παύλος Παυλίδης και ο Χάρης Αγορίτσας στα σαξόφωνα, παρέα με τον Χρήστο Γερμένογλου στα ντραμς, θα παρουσιάσουν ένα ιδιαίτερα έντονο και εντελώς αυτοσχεδιαστικό σετ.
Lori Goldston
Η Λόρι Γκόλντστον είναι τσελίστρια, συνθέτρια, αυτοσχεδιάστρια, παραγωγός, συγγραφέας και καθηγήτρια από το Σιάτλ των ΗΠΑ, με κλασική παιδεία και σαφή απόσπαση από αυτήν, κάτοχος ενός ανήσυχου, ημιάγριου πνεύματος. Η φωνή της ως τσελίστρια, ενισχυμένη ή ακουστική, είναι γεμάτη, πολυεπίπεδη, στρατευμένη και πρωτότυπη. Ακαταπόνητη ερευνήτρια, περιδιαβαίνει παράτολμα ανάμεσα στα όρια που διαχωρίζουν είδος, θέμα, χρόνο και γεωγραφία, παίζοντας ζωντανά σε κλαμπ, καφέ, γκαλερί, συναυλιακές αρένες, αίθουσες κοντσέρτων, υπόστεγα, τελετές, μπάρμπεκιου και στάδια.
Στους τρέχοντες και πρώην συνεργάτες και/ή αφεντικά της περιλαμβάνονται οι Earth, Nirvana, Mirah, Jessika Kenney, Ilan Volkov, Eyvind Kang, Stuart Dempster, David Byrne, Terry Riley, Jherek Bischoff, Malcom Goldstein, Matana Roberts, Dana Reason, Lonnie Holley, Cat Power, Ellen Fullman, Mike Gamble, Mik Quantius, Embryo, Secret Chiefs 3, Marisa Anderson, Trey Gunn & Pat Mastelotto, Ô Paon, Tara Jane O’Neil, Natacha Atlas, Broken Water, Ed Pias, Byron Au Young, Christian Rizzo, Threnody Ensemble, Cynthia Hopkins, 33 Fainting Spells, Vanessa Renwick, Mark Mitchell και Lynn Shelton.
Nate Young
Ο Νέιτ Γιανγκ είναι ευρύτερα γνωστός για τη δουλειά του με το συγκρότημα Wolf Eyes. Αυτό το θρυλικό, πλέον, συγκρότημα noise δημιουργήθηκε από τον Γιανγκ το 1998 και καθόρισε το συγκεκριμένο ιδίωμα. Οι πρωτόγονοι ηλεκτρονικοί ρυθμοί των κρουστών και η μοναδική φωνητική ερμηνεία του έδωσαν στους ακροατές ορισμένες από τις πιο αξιομνημόνευτες μουσικές εμπειρίες. Τη δεκαετία που ακολούθησε, οι Wolf Eyes περιόδευσαν ανά τον κόσμο, κυκλοφόρησαν εκατοντάδες δίσκους, συνεργάστηκαν με βαριά ονόματα και, γενικά, γαλούχησαν και ενέπνευσαν μια γενιά.
Δεινός τεχνικός στα ηλεκτρονικά, ο Γιανγκ ανέκαθεν χρησιμοποιούσε χειροποίητες συσκευές και ανακατασκευασμένα μηχανήματα του εμπορίου. Το 2007, το συγκρότημά του, Demons, ανακάλυψε ξανά τα παλιά συνθεσάιζερ ως μέσο για τη δημιουργία ηλεκτρονικών συνθέσεων, κάτι που οδήγησε στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τη μουσική των συνθεσάιζερ. Τώρα, ως σόλο καλλιτέχνης και παίζοντας παράλληλα με τους Stare Case (το μπλουζ ντουέτο του με τον John Olson, σταθερό συνοδοιπόρο του στους Wolf Eyes), ο Γιανγκ έχει εξευγενίσει τη μουσική προσέγγισή του: μπάσο, συνθεσάιζερ, οργανικά ηλεκτρονικά και ακατέργαστα, ανυπόκριτα φωνητικά.
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.sgt.gr/gre/SPG1759/
Εισιτήρια
Κανονικό: 5 €
ΑΜΕΑ, Συνοδός ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 2 €
Πάσο ημέρας για το Σάββατο 17 Ιουνίου: 16 €
Πάσο ημέρας για την Κυριακή 18 Ιουνίου: 12 €
*Το πάσο ημέρας περιλαμβάνει όλες τις συναυλίες στη Μικρή & στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης
Γραμμή εισιτηρίων
Τ.: 210 900 5 800
ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-21:00
Γραμμή Φίλων της Στέγης
Τ.: 213 017 8200
ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-20:00
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Η υπηρεσία print@home είναι διαθέσιμη για τις online αγορές εισιτηρίων. Τυπώστε το εισιτήριό σας από όπου κι αν βρίσκεστε και μπείτε με αυτό απευθείας στην αίθουσα.
ΕΚΔΟΤΗΡΙΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ
Συγγρού 107
Ωράριο λειτουργίας: ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-21:00
Γίνονται δεκτές πιστωτικές - χρεωστικές κάρτες Amex,Visa, MasterCard & Diners.
ΣΗΜΕΙΑ ΠΩΛΗΣΗΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΡΙΤΟΥΣ
• ΓΕΡΜΑΝΟΣ & COSMOTE σε όλο το δίκτυο καταστημάτων
• IANOS στο κατάστημα οδού Σταδίου
{youtube}AYn1RjOFj7o{/youtube}
