Η αύρα των Χρυσών Σφαιρών τυλίγει με λάμψη τις ταινίες που βραβεύονται, τους ανοίγει όμως πάντα το δρόμο για τα Όσκαρ;
Έχει γίνει πολλή συζήτηση τελευταία για το αν οι Χρυσές Σφαίρες 2018 είναι πράγματι ο «προπομπός των Όσκαρ», χαρακτηρισμός που τις συνοδεύει εδώ και χρόνια. Ίσως επειδή η φετινή τους απονομή είχε κάποιες εκπλήξεις, μεταξύ αυτών την περίπτωση του «Bohemian Rhapsody», μία από τις 8 βραβευμένες με Σφαίρα ταινίες που θα προβάλλει η Nova σε Α΄Προβολή το επόμενο διάστημα.
«Bohemian Rhapsody»
Όταν το είδαμε, πολλοί από μας καταγοητευτήκαμε από την εκπληκτική ερμηνεία του μεταμορφωμένου σε Φρέντι Μέρκιουρι Ραμί Μάλεκ και από τον βαθιά συγκινητικό φόρο τιμής σ΄ένα ιστορικό συγκρότημα που είχαμε ψιλοξεχάσει και σ΄έναν διαχρονικό σταρ που δεν ξεχάσαμε ποτέ. Όμως, το να κερδίσει η ταινία του Μπράιαν Σίνγκερ στην κατηγορία του Δράματος ήταν σχετικά απρόσμενο, με δεδομένο ότι ναι μεν αγαπήθηκε πολύ από το κοινό, η κριτική όμως, ενώ την είχε συμπαθήσει, δεν την είχε απογειώσει. Μεταξύ άλλων, η θριαμβευτική αυτή νίκη πυροδότησε ερωτήματα του τύπου «ναι, αλλά είναι η ταινία αυτή και για Όσκαρ;» και το κλασικό «τελικά, πόσο μετρούν οι Χρυσές Σφαίρες για τις οσκαρικές υποψηφιότητες και για τα βραβεία της Ακαδημίας»;
Καταρχάς, είναι λογικό να σκέφτεται κανείς τις Σφαίρες ως «προπομπό». Πρώτα από όλα, όπως και τα Όσκαρ, τιμούν ταινίες (μαζί με τηλεοπτικές σειρές οι οποίες, όμως, παρόλο που διαθέτουν το δικό τους ειδικό βάρος, αποτελούν ένα παράλληλο σύμπαν και δεν κλέβουν στάλα από τη λάμψη των φιλμ). Δεύτερον, η απονομή τους γίνεται λίγο πριν ανακοινωθούν οι οσκαρικές υποψηφιότητες (φέτος θα τις μάθουμε στις 22 Ιανουαρίου). Τρίτον, η τελετή της απονομής των Σφαιρών δεν έχει πλέον τίποτα να ζηλέψει από την οσκαρική: είναι εξίσου αστραφτερή, η σαμπάνια ρέει το ίδιο άφθονη, προσελκύει έναν σεβαστό αριθμό αστέρων, οι εμφανίσεις τους συζητιούνται από έγκριτες στήλες μόδας με το ίδιο πάθος όπως και η παρουσία τους στα Όσκαρ, και βεβαίως μεταδίδεται και αυτή τηλεοπτικά, άρα, κατ΄επέκταση, σχολιάζεται με παρόμοιο ενδιαφέρον και ένταση. Κι επειδή στο Χόλιγουντ λάμψη και κύρος πάνε χέρι-χέρι, είναι σαφές ότι τα τελευταία χρόνια οι Χρυσές Σφαίρες 2018 αύξησαν την επίδρασή τους και στο καθαρά καλλιτεχνικό μέρος της ιστορίας αυτής.
Φυσικά, υπάρχουν και οι έρευνες που δείχνουν, μέσα από αριθμούς, ότι το ποσοστό πρόβλεψης των οσκαρικών βραβείων μέσω Χρυσών Σφαιρών δεν είναι πάντα τόσο υψηλό. Και, βεβαίως, οι επισημάνσεις για τις -διόλου αμελητέες- διαφορές μεταξύ των δύο βραβεύσεων.
Οι διαφορές
Μία σημαντική διαφορά μεταξύ Όσκαρ και Χρυσών Σφαιρών αφορά στους ανθρώπους που αποφασίζουν για τα βραβεία. Για τα 8000 μέλη της Ακαδημίας τα πράγματα είναι λίγο-πολύ γνωστά: είναι άνθρωποι διαφόρων ειδικοτήτων που εργάζονται (ή κάποια στιγμή εργάστηκαν) σε κάποιο πόστο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Οι Χρυσές Σφαίρες, από την άλλη, βρίσκονται στα χέρια της ελαφρώς μυστηριώδους και σχετικά απρόβλεπτης Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ, η οποία αποτελείται από περίπου 90 δημοσιογράφους που καλύπτουν το κινηματογραφικό (και τηλεοπτικό) ρεπορτάζ για λογαριασμό εντύπων εκτός Ηνωμένων Πολιτειών, και οι οποίοι δεν είναι μέλη της Ακαδημίας. Επομένως, μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες «κριτών».
Εννοείται ότι ο θετικός θόρυβος που δημιουργείται γύρω από ένα φιλμ επηρεάζει και τις δύο βραβεύσεις. Σε περιπτώσεις όπως το «La La Land» του 2017, σημειώθηκε διπλός θρίαμβος. Πέρσι, όμως, καμία από τις νικήτριες ταινίες των Σφαιρών («Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» και «Lady Bird») δεν απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Η βασικότερη και εμφανέστερη διαφορά μεταξύ Όσκαρ και Σφαιρών είναι δομική: οι Χρυσές Σφαίρες 2018 απονέμουν δύο βραβεία Καλύτερης Ταινίας-για Δράμα και για Κωμωδία ή Μιούζικαλ. Φέτος, το παθιασμένο «Bohemian Rhapsody» κέρδισε στην πρώτη κατηγορία και το απολαυστικό, γλυκύτατο «Πράσινο βιβλίο» του Πίτερ Φαρέλι, το οποίο θίγει τρυφερά και με χιούμορ τα θέματα του ρατσισμού και της διαφορετικότητας αλλά και της φιλίας, πρώτευσε στη δεύτερη. Στα Όσκαρ, όμως, ο νικητής είναι ένας.
«Πράσινο βιβλίο»
Το ίδιο ζήτημα προκύπτει και στις ερμηνείες, ανδρικές και γυναικείες, τουλάχιστον για τον Α΄Ρόλο: οι Σφαίρες τιμούν τέσσερεις ηθοποιούς, τα Όσκαρ δύο. Όπερ σημαίνει ότι τα μέλη της Ακαδημίας θα πονοκεφαλιάσουν περισσότερο, έχοντας να επιλέξουν αν θα βραβεύσουν τον συγκλονιστικό Μάλεκ (Σφαίρα σε Δραματική Ταινία) ή τον εξίσου εκπληκτικό Κρίστιαν Μπέιλ (Σφαίρα για Κωμωδία ή Μιούζικαλ), ο οποίος μεταμορφώθηκε εντυπωσιακά σε Ντικ Τσέινι στη σατιρική ταινία του Άνταμ ΜακΚέι «Vice: ο δεύτερος στην ιεραρχία»-μια αρκετά έξυπνη, αν και κάπως υπερβολική, κινηματογραφική βιογραφία του δαιμόνιου αντιπροέδρου των ΗΠΑ, επί προεδρίας του υιού Μπους. Λογικά, πάντως, και οι δύο «σφαιράτοι» ηθοποιοί θα είναι υποψήφιοι και για Όσκαρ-το αντίθετο θα ήταν άδικο και θα αποτελούσε έκπληξη μεγατόνων.
«Vice»
Ιδαίτερα δύσκολη θα είναι και η επιλογή στις γυναίκες: Από τη μία, η νικήτρια των Σφαιρών στην κατηγορία «Κωμωδία ή Μιούζικαλ», Ολίβια Κόλμαν, προέρχεται από την περίφημη «Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου, η οποία έχει σκίσει στις κριτικές, ενώ και η ίδια η ηθοποιός έχει υμνηθεί όσες λίγες τη φετινή σεζόν. Από την άλλη, βρίσκεται η βετεράνα της καρδιάς μας, Γκλεν Κλόουζ, πρωταγωνίστρια στο «The Wife» του Μπιορν Ρούνγκε. Η ταινία δεν έχει τόσο αβανταδόρικο θέμα, ίσως-ακολουθεί μια σύζυγο που αναδύεται ξαφνικά από τη σκιά του άντρα της και λέει αλήθειες-αλλά η ερμηνεία της Κλόουζ σπάει κόκαλα και δικαίως της χάρισε τη Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία του Δράματος. Εδώ, έρχονται να προστεθούν δύο ακόμα στοιχεία υπέρ της: η πρωταγωνίστρια έχει προταθεί 6 φορές για Όσκαρ και δεν έχει κερδίσει ποτέ, που σημαίνει ότι φέτος καλύπτει ιδανικά τη δίψα της Ακαδημίας να απονέμει δικαιοσύνη σε «παραμελημένα» πλην πανάξια μέλη του χολιγουντιανού πλανήτη. Επίσης, ο ευχαριστήριος λόγος της Γκλεν Κλόουζ στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών έκλεψε την παράσταση, αφήνοντας να αιωρείται η υπόσχεση ότι αν κέρδιζε και το Όσκαρ, θα μπορούσε να πασπαλίσει με το ίδιο πάθος και αυτήν την τελετή (πράγμα λίαν ευπρόσδεκτο από τηλεοπτική άποψη). Να, λοιπόν, ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι Σφαίρες επηρεάζουν τα Όσκαρ. Και, για να ενισχύσουμε λίγο περισσότερο το επιχείρημα περί «προπομπού», παρά τον ανταγωνισμό και στις ανδρικές και στις γυναικείες ερμηνείες, το πιθανότερο είναι ότι και τα Όσκαρ θα «παίξουν» λίγο-πολύ με τα ίδια πρόσωπα και οι φετινοί νικητές των Χρυσών Σφαιρών θα είναι οι κυριότεροι οσκαρικοί διεκδικητές.
«The Wife»
Μια άλλη σημαντική κατηγορία στην οποία υπάρχουν διαφορές, είναι το Σενάριο. Εδώ τα πράγματα είναι αντίστροφα: οι Σφαίρες δίνουν ένα βραβείο, ενώ τα Όσκαρ ξεχωρίζουν τα Πρωτότυπα από τα Διασκευασμένα Σενάρια- και καλά κάνουν. Θυμίζουμε ότι η φετινή Σφαίρα Σεναρίου πήγε στο «Πράσινο Βιβλίο», το σενάριο του οποίου είναι πράγματι το μεγάλου του ατού, οι οσκαρικές υποψηφιότητες όμως μπορούν να κινηθούν σε ένα ευρύτερο πεδίο.
Τελικώς, πόσο μαρτυριάρες είναι οι Χρυσές Σφαίρες σχετικά με τα Όσκαρ;
Η αλήθεια, πιθανώς, βρίσκεται κάπου στη μέση: ναι, υπάρχει περίπτωση να στρώσουν το δρόμο, όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα συμβεί. Οι αναλυτές, πάντως, δεν παύουν να μας θυμίζουν ότι αν μας αρέσουν οι προβλέψεις και τα στοιχήματα, οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψιν και τα βραβεία των σημαντικότερων Ενώσεων -Σκηνοθετών, Παραγωγών, Ηθοποιών και Σεναριογράφων. Όπως, επίσης, και τις κοινωνικές τάσεις ή τα σκάνδαλα που συχνά τυλίγουν τις βραβεύσεις και τις επηρεάζουν. Ένα φετινό παράδειγμα είναι η αμφιλεγόμενη περίπτωση του σκηνοθέτη Μπράιαν Σίνγκερ, που όχι μόνο αποχώρησε λίγο πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων του «Bohemian Rhapsody», αλλά εμπλέκεται και σε σεξουαλικό σκάνδαλο, γεγονός που δύσκολα θα αφήσει ανεπηρέαστη την Ακαδημία.
Όπως κάθε χρόνο, λοιπόν, τα χρυσά σκαλοπάτια προς την κορυφή του Χόλιγουντ περνούν από τρία «πλατύσκαλα»: τις Σφαίρες, τις οσκαρικές υποψηφιότητες και τα Όσκαρ. Όσον αφορά, πάντως, την πιο λαμπερή κατηγορία από όλες, της Καλύτερης Ταινίας, τα φετινά υποψήφια φιλμ μπορεί άνετα να συμπτίπτουν με τις περισσότερες ταινίες που ξεχώρισαν στις Σφαίρες- είτε στις Κωμωδίες ή Μιούζικαλ είτε στα Δράματα.
«Ένα αστέρι γεννιέται»
Που σημαίνει ότι ταινίες όπως το συμπαθέστατο «Ένα αστέρι γεννιέται», που ανέδειξε τη Lady Gaga ως ηθοποιό αλλά και τον συμπρωταγωνιστή της Μπράντλεϊ Κούπερ ως σκηνοθέτη, ή το «If Beale Street Could Talk» του Μπάρι Τζένκινς, που άρεσε ιδιαίτερα και φώτισε την εξαιρετική πρωταγωνίστρια Ρετζάινα Κινγκ (Χρυσή Σφαίρα για Β΄Ρόλο), μπορεί να βρουν τη θέση τους τουλάχιστον στην εννιάδα.
«Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν»
Αυτές τις δύο ταινίες, όπως και έξι ακόμα που ξεχώρισαν και απέσπασαν βραβεία στις φετινές Χρυσές Σφαίρες («Bohemian Rhapsody», «Το πράσινο βιβλίο», «The Wife», «Vice: Ο Δεύτερος στην Ιεραρχία», «Η ευνοούμενη» και «Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν», το οποίο κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Animation), θα τις δούμε στη Nova το προσεχές διάστημα, σε Α' προβολή ή όποια στιγμή θέλουμε με το Nova On Demand, κάτι που εξασφαλίζει ότι τα βράδια μας αναμένονται συναρπαστικά, χρωματισμένα με υψηλής ποιότητας συγκίνηση, γέλιο, πάθος, τρυφερότητα και σασπένς.
