Το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Ντάνι Μπόιλ περιείχε τις εξής -ας τις πούμε προτροπές- που αποτέλεσαν και την πρώτη σκηνή της ταινίας με τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ.
«Διάλεξε τη ζωή. Διάλεξε μια δουλειά. Διάλεξε την οικογένεια. Μια μεγάλη τηλεόραση, πλυντήριο πιάτων, αυτοκίνητα, cd player, ηλεκτρικά ανοιχτήρια. Διάλεξε να έχεις καλή υγεία, χαμηλή χοληστερίνη και οδοντιατρική κάλυψη» λέει ο πρωταγωνιστής ανάμεσα σε πολλά άλλα, αλλά αυτός δεν τα επιλέγει όλα αυτά. Επιλέγει τα ναρκωτικά με soundtrack το Lust For Life του Iggy Pop.
Με αφορμή το μιούζικαλ Trainspotting, που θα κάνει πρεμιέρα τους επόμενους μήνες, o συγγραφέας μίλησε στον Guardian και πλέον δηλώνει ότι το μήνυμα που ήθελε να περάσει τότε, δεν έχει μεγάλη ισχύ στις μέρες μας, αφού οι επιλογές που έδινε, για τους περισσότερους πλέον δεν είναι εφικτές.
«Το πιο τρομερό είναι, πώς το Trainspotting υποτίθεται πως ήταν μία προειδοποιητική ιστορία. Αλλά τώρα, 30 χρόνια μετά, δεν μπορείς να τη δεις ως τέτοια. Δεν μπορείς πλέον να πεις στα παιδιά που βρίσκονται σε αντίστοιχη κατάσταση, να μην κάνουν ναρκωτικά γιατί θα καταστραφεί η ζωή σου και δεν θα βρεις δουλειά ή δεν θα αγοράσεις σπίτι και ωραία πράγματα για τον εαυτό σου» τονίζει ο Welsh και συνεχίζει.
«Οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν δουλειές. Δεν θα αγοράσουν ποτέ σπίτι. Δεν μπορούν να αγοράσουν ωραία πράγματα. Όλα είναι γ@μημένα, ακόμα και αν δεν κάνεις ναρκωτικά. Το βιβλίο πλέον καταλήγει να στέλνει τον κόσμο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ας κάνουμε ναρκωτικά. Είμαστε χαμένοι έτσι κι αλλιώς. Ας το κάνουμε».
Το μιούζικαλ θα ανοίγει και θα κλείνει με τα δύο τραγούδια που σημάδεψαν την ταινία. Το Lust for Life και το Born Slippy των Underworld, αλλά θα περιλαμβάνει και ολοκαίνουργιες συνθέσεις με στίχους που έγραψε ο συγγραφέας. «Ήθελα να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό τόσο από την ταινία, αλλά και από τα δύο θεατρικά. Έτσι, υπάρχουν κάποιοι καινούργιοι χαρακτήρες και για να είμαι ειλικρινής, είναι πολύ πιο σκοτεινό και από την ταινία και από το βιβλίο. Είναι βαρύ, αλλά ελπίζω ότι θα είναι μία σπουδαία εμπειρία».
Όσο για το που βρισκόμαστε 30 χρόνια μετά, ο Welsh δεν είναι και τόσο αισιόδοξος. «Τότε έγραφα για πράγματα που δεν είχαμε βρει ακόμα τις λέξεις να τα περιγράψουν, όπως η τοξική αρρενωπότητα. Οι χαρακτήρες είχαν θέματα ψυχικής υγείας και υπαρξιακές κρίσεις, τι έχει αλλάξει σήμερα; Απορεί κανείς που οι άνθρωποι δεν ξέρουν τη θέση τους στον κόσμο; Ο καπιταλισμός βρίσκεται στην δρόμο για την έξοδο, αλλά δεν είμαστε αρκετά ώριμοι για τον σοσιαλισμό, έτσι υπνοβατούμε προς ένα φασιστικό μοντέλο και όλα είναι τοξικά».
Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς μαζί του.
Ακολουθήστε το Roxx για να μαθαίνετε πρώτοι για μουσική, σειρές και ταινίες. Ακολουθήστε μας για νέα μουσική κάθε εβδομάδα.
