Ικανή, τίμια, γεμάτη ιδανικά γαρ όμως άφραγκη δικηγόρος στο Μεξικό προσλαμβάνεται από έναν άκρως επικίνδυνο αρχηγό μεξικανικού καρτέλ ναρκωτικών, με σκοπό να τον βοηθήσει στο να πραγματοποιήσει το κρυφό του όνειρο: μια εγχείρηση αλλαγής φύλου, η οποία θα τον οδηγήσει παράλληλα και σε μια νέα ζωή.
Και αν το παραπάνω φαντάζει ήδη σαν μια ιστορία που κινδυνεύει να βρεθεί ανά πάσα στιγμή «γυμνή» στο ring της πολιτικής ορθότητας -φλερτάροντας παράλληλα με έναν over the top φθηνό κιτς μελοδραματισμό- ο Jacques Audiard (A Prophet, Dheepan, Rust and Bone) αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, όχι μόνο σπουδαίος δημιουργός, αλλά ένας αθεράπευτα «ανήσυχος» καλλιτέχνης: συνθλίβει με παροιμιώδες θράσος κάθε παρωχημένη ή επίπλαστη αίσθηση μέτρου και μετατρέπει την τελευταία του δημιουργία (νικήτρια του μεγάλου βραβείου της Επιτροπής στις φετινές Κάννες, όπως και του βραβείου Α’ Γυναικείου ρόλου από κοινού για τις τέσσερεις εξαιρετικές του πρωταγωνίστριες) σε ένα εξωφρενικό… over the top μελοδραματικό musical (!), εναρμονισμένο υφολογικά πλήρως με όλη την εξτραβαγκάνζα μιας prime telenovela (!).
Το δράμα από την κωμωδία και η σοβαρότητα από τη σοβαροφάνεια απέχουν μονάχα μερικά δευτερόλεπτα, καθώς η Emilia Perez με τον φρενήρη της ρυθμό σχολιάζει τα πάντα και τίποτα, όντας μια μεξικάνικη σαπουνόπερα - χωνευτήρι ιστοριών, με τους δικούς της κανόνες και ευαισθησίες. Η υπερβολή διαδέχεται την εσωστρέφεια και ο Audiard κατορθώνει να μιλήσει πιο ουσιαστικά από πολλές άλλες σύγχρονες queer ταινίες για τη σημασία της επίκτητης ταυτότητας, ανοίγοντας απευθείας σύνδεση με την καρδιά του θεατή. Η διαδρομή της Emilia προς τη λύτρωση -αρχικά μέσω της φυλομετάβασης και εν συνεχεία με το πως προτίθεται να αξιοποιήσει αυτή τη «δεύτερη ευκαιρία», ώστε να εξιλεωθεί για τις δυστυχίες που προκάλεσε τα χρόνια της κυριαρχίας της στα καρτέλ- είναι κάτι τόσο βαθιά ανθρωπιστικό στον πυρήνα του, που εν τέλει αυτός ο άμετρος μαξιμαλισμός που το περιβάλλει γίνεται και ο καλύτερος τρόπος να εξιστορηθεί ένα τέτοιο ταξίδι σε όλο του το μεγαλείο.
Το παραμύθι γυναικείας ενδυνάμωσης της Emilia Perez θα έρθει μοιραία σε σύγκρουση με τα πρωτόλεια άγρια ένστικτά της – με τρόπαιο την αγάπη που αναζητούσε σε όλη της τη ζωή. Και η τρανς Karla Sofía Gascón θα δώσει μάλλον την ερμηνεία της χρονιάς, ζωντανεύοντας την Emilia με έναν σχεδόν βιωματικό τρόπο, ο οποίος αυτομάτως μετατρέπει τον χαρακτήρα της σε ένα αδιαμφισβήτητο pop culture icon της εποχής μας. Η Zoe Saldana γίνεται η «κόλλα» που χρειάζεται η ταινία για να δουλέψει, μέσω μιας εξαιρετικά σύνθετης και απαιτητικής ερμηνείας – τόσο στο εκφραστικό της σκέλος όσο και στη σωματική της διάσταση. Η έκπληξη έρχεται από την τρίτη ερμηνεύτρια της ταινίας, καθώς η Selena Gomez «καταπίνει» τα πάντα στο πέρασμά της και καθοδηγείται (μέσω ενός ρόλου – κλειδί για την ευρύτερη δραματουργία) σε κάτι που μοιάζει εξωφρενικά μακριά από τη μέχρι τώρα εικόνα της στο Hollywood. Τέλος, η Adriana Paz εκμεταλλεύεται επαρκώς τη μικρή της σε διάρκεια παρουσία στο έργο ώστε να αφήσει το στίγμα της τόσο - όσο, συμπληρώνοντας ιδανικά ένα γυναικείο ερμηνευτικό κουαρτέτο που όμοιό του είχαμε πολλά χρόνια να απολαύσουμε στη μεγάλη οθόνη.
Τέλος, δεν γίνεται να μην γίνει μνεία στην μουσική των Camille Dalmais και Clément Ducol και τα τραγούδια που έγραψαν για την Emilia Perez, τα οποία αποτελούν την κύρια ραχοκοκαλιά του έργου. Punk, όπερα, hip hop, μεξικανικές μπαλάντες, σκληρό metal και ανόθευτη pop τσιχλόφουσκα αναμιγνύονται και συνθέτουν ένα εκπληκτικό soundtrack, το οποίο λειτουργεί καταλυτικά έτσι ώστε η λεπτή γραμμή μεταξύ ρεαλισμού και ονειρικής queer φαντασμαγορίας να μην γίνεται ποτέ αντιληπτή – κάνοντας το όλο εξωφρενικό της υπόθεσης να αγκαλιάζει αμετάκλητα την… delulu του βάση και να δουλεύει απόλυτα, εντός του φιλμικού σύμπαντος που χτίζει μεθοδικά ο Audiard.
Η Emilia Perez είναι πολύ κοντά στο να χαρακτηριστεί ως «αυτή η ταινία που ο Pedro Almodovar συνάντησε τον David Lynch των Wild at Heart και Twin Peaks, το Sicario, την Μαρία της Γειτονιάς και το Rocky Horror Picture Show» αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ παραπάνω από τις όποιες σινεφίλ αναφορές μπορεί κανείς να σκαρφιστεί για να περιγράψει κάτι που, ούτως ή άλλως, δύσκολα περιγράφεται εύκολα με λόγια. Η κεντρική ηρωίδα κερδίζει το δικαίωμα να φιγουράρει το όνομά της στους τίτλους της ταινίας και το σινεμά, από τη δική του σκοπιά, κερδίζει μια από τις πιο ατόφια ιδιαίτερες ταινίες της χρονιάς. Και μάλλον, μια από τις καλύτερες κινηματογραφικές εμπειρίες του 2024.
Το Emilia Pérez έρχεται στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου.
