Για τον The Boy ή κατά κόσμον Αλέξανδρο Βούλγαρη, το Πολύδροσο αποτελεί μια ταινία «για τρυφερούς ανθρώπους σε έναν όχι τρυφερό κόσμο». Το Πολύδροσο δεν είναι όμως μόνο ο τίτλος της έβδομης κινηματογραφικής του απόπειρας, αλλά και ένας τόπος καθ’ όλα πραγματικός και το προάστιο της Αθήνας που κατά σύμπτωση μεγάλωσε τόσο ο ίδιος, όσο και οι πρωταγωνίστριές του, Σοφία Κόκκαλη και Βίκυ Καγιά. Ένα προάστιο που φέρει όλα εκείνα τα οξύμωρα χαρακτηριστικά τρυφερότητας, ζεστασιάς, αλλά και εγκλωβισμού που χαρακτηρίζει κάθε προάστιο, που με τη σειρά τους διαμορφώνουν τους χαρακτήρες των μικρών και μεγάλων που ζουν σε αυτό.
Η Σοφία (Σοφία Κόκκαλη) επιστρέφει στο Πολύδροσο για να φροντίσει τη Σοφία, τη μητέρα της, τον ρόλο της οποίας ερμηνεύει η κινηματογραφική έκπληξη της χρονιάς, Βίκυ Καγιά. Όσο η μεγάλη Σοφία ετοιμάζεται να δώσει τη μεγάλη μάχη της ζωής της, η κόρη της αναγκάζεται να επιστρέψει στη γειτονιά που μεγάλωσε όπου και συνειδητοποιεί ότι την περιμένουν όλοι εκείνοι οι λόγοι που την έκαναν κάποτε να θέλει να φύγει. Όμως αυτή τη φορά, η Σοφία θα βρεθεί οικειοθελώς πίσω στο σπίτι της, αποζητώντας στην πραγματικότητα την οικειότητά του. Στην απομόνωση του Πολύδροσου, οι δύο Σοφίες θα βρεθούν να περνούν τις μέρες τους ξετυλίγοντας ιστορίες για τα πρώτα τους φιλιά και σκανταλιές, για μυστικά που κρατούσαν μια ζωή, αλλά και για φαντάσματα του παρελθόντος. Όλα αυτά, όσο βρίσκονται και οι δυο τους αντιμέτωπες με ένα ακόμη μεγαλύτερο φάντασμα, εκείνο του ενδεχόμενου θανάτου.
Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης δημιουργεί για ακόμη μια φορά ένα φιλμ που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, θυμίζοντάς μας μέσα από τη φωτογραφία, τις μουσικές και τις αναφορές του την ποιητικότητα ταινιών του όπως το Ροζ και το Winona και φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τη διαχρονικά γεμάτη εντάσεις, αντιθέσεις, αλλά και βαθιά αγάπη σχέση μητέρας και κόρης. Μια σχέση που λαμβάνει ακόμα και ταυτολογική διάσταση στην αφήγηση, με τη μητέρα και την κόρη να φέρουν όχι μόνο το ίδιο όνομα, αλλά τελικά η μία την άλλη μέσα τους παρά τις διαφορές και τις όποιες αντιζηλίες τους.
Αυτό στο οποίο διαφέρει το Πολύδροσο από προηγούμενες δουλειές του The Boy είναι ίσως η ατμοσφαιρικότητά του, που λαμβάνει ακόμα πιο έντονες διαστάσεις και χαρίζει στο κοινό συγκινητικούς συμβολισμούς που αναδεικνύουν τον ρομαντισμό που διαχρονικά διέπει το δημιουργό του. Το πρόβλημα ωστόσο της ταινίας είναι ο εγκλωβισμός της στη φόρμα και η αδυναμία της να αφήσει τη δραματουργία πιο ελεύθερη για να μετατοπίσει τα πράγματα προς περαιτέρω σεναριακά ξεδιπλώματα και εκπλήξεις. Αποτέλεσμα είναι η μερική επανάληψη που αποδυναμώνει εν τέλει όσα επιχειρεί να αγγίξει η ταινία, χωρίς ωστόσο να χάνεται το συνολικό όραμα δημιουργού και συντελεστών.
Στο Πολύδροσο αυτό που μένει στους θεατές είναι το γνώριμο συναίσθημα της νοσταλγίας και της θαλπωρής για εκείνο το μέρος του κόσμου που αποκαλούμε «σπίτι», αλλά και τους ανθρώπους και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που φέρουν με τη σειρά τους ταυτοτικά στοιχεία αυτού του σπιτιού, όπου κι αν βρίσκεται αυτό και όσο κι αν θέλουμε να το αφήσουμε πίσω μας. Η ποιητικότητα που μπορεί να κρύβει το γνώριμο, η ανάγκη, αλλά και ο φόβος απώλειας και ουσιαστικού απογαλακτισμού από αυτό κυριαρχούν στις θεματικές της ταινίας, η οποία δεν ξεχνά επίσης να προσφέρει στιγμές αποσυμπίεσης και γέλιου όταν αυτό είναι απαραίτητο.
Με την εξαιρετική μουσική της χαρισματικής Δεσποινίδας Τρίχρωμης, Κόκκαλη και Καγιά μεταμορφώνονται στο πιο απρόσμενα επιτυχημένο ερμηνευτικό δίδυμο της χρονιάς για τον εγχώριο κινηματογράφο, σε μια ταινία άξια της προσοχής μας και ιδανικής για την έναρξη των θερινών κινηματογραφικών εξορμήσεων. Να τη δείτε με τη μαμά σας.
Δείτε το trailer της ταινίας:
