Όταν ο Nicola Pugliese έγραφε το 1977 το Σκοτεινό Νερό, μυθιστόρημα που ήρθε στο φως της δημοσιότητας χάρη στην προτροπή του εμβληματικού Italo Calvino, κατάφερε να αποτυπώσει όσο κανένας άλλος την ατμόσφαιρα της Νάπολης μακριά από τους ζωηρούς χορούς της tarantella, όταν τα φώτα της πόλης σβήνουν: μια ατμόσφαιρα βαριά και μυστηριώδης, πνιγηρά υγρή και γεμάτη κρυμμένα μυστικά. Το ιδανικό φόντο για το τέλειο έγκλημα. Είκοσι δύο χρόνια πριν, η Patricia Highsmith είχε ήδη, ωστόσο, προλάβει να γράψει ένα άλλο μυθιστόρημα για το τέλειο έγκλημα, εκτυλισσόμενο όχι στη Νάπολη, αλλά ξανά στην ευρύτερη περιοχή της Καμπανίας και συγκεκριμένα στην κωμόπολη Atrani της ακτής Amalfi. Ο Ταλαντούχος Κύριος Ripley έμελλε να γίνει ένα από τα πλέον κλασικά noir μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αποκτώντας στα μετέπειτα χρόνια cult χαρακτήρα, αλλά και δύο εξαιρετικές κινηματογραφικές διασκευές δια χειρός René Clément και Anthony Minghella. Όταν λοιπόν έγινε γνωστό πριν από λίγους μήνες ότι το Netflix θα stream-ρε προσεχώς και την τηλεοπτική διασκευή της ιστορίας, η εξής απορία γεννήθηκε εύλογα στους λάτρεις της κλασικής σήμερα ιστορίας: θα καταφέρει ο βασιλιάς της «εύκολης» τηλεόρασης να το κάνει όσο καλά συνέβη και στη μεγάλη οθόνη; Μια εβδομάδα μετά την κυκλοφορία της σειράς, η απάντηση είναι εντυπωσιακά θετική.
Στο Ripley του Steven Zaillian, ο ταλαντούχος κύριος Andrew Scott μεταμορφώνεται στον αγαπημένο αντιήρωα Tom Ripley, έναν white-collar μικραπατεώνα, η ευφυία του οποίου και οι συνεχείς παραχαράξεις στις οποίες εξειδικεύεται του εξασφαλίζουν την επιβίωση στην πόλη της Νέας Υόρκης. Όμως ο Ripley παραείναι έξυπνος και φιλόδοξος για να ζει τρέχοντας ψεύτικες φοροεισπρακτικές εταιρείες. Έτσι όταν ο πατέρας του Dickie Greenleaf του προσφέρει δουλειά για να πείσει το γιο του να επιστρέψει στις ΗΠΑ μετά από διακοπές διαρκείας και να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση, εκείνος θα αδράξει την ευκαιρία. Μια ευκαιρία που θα τον κάνει να ταξιδέψει μέχρι το Atrani (με όλα τα έξοδα πληρωμένα) και να μπει για τα καλά στη ζωή του πλούσιου κληρονόμου και της φιλόδοξης συγγραφέα συντρόφου του, Marge, κερδίζοντας πλήρως την εμπιστοσύνη του. Και αυτή η εμπιστοσύνη θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζοφερή εξέλιξη της ιστορίας, που οι θαυμαστές του πρωτότυπου ήδη γνωρίζουν.
Γυρισμένο εξολοκλήρου ασπρόμαυρο, το Ripley του Zaillian είναι ένα εξαιρετικά αργόσυρτο noir, προοριζόμενο όχι ακριβώς για ένα ευρύ κοινό που έχει συνηθίσει σε σειρές μυστηρίου της πλατφόρμας (η σειρά άλλωστε προοριζόταν αρχικά για το Showtime), αλλά για εκείνο που θα εμπιστευθεί το δημιουργό σε ένα συναρπαστικό ταξίδι ανακάλυψης ενός εμβληματικού χαρακτήρα. Μια ιστορία ακραίου ταξικού φθόνου, μια καταδικασμένη ομοερωτική σχέση που δεν εκκινεί ποτέ ή μήπως η ψυχρή ακτινογραφία ενός ψυχοπαθούς; Η αριστοτεχνική ερμηνεία του Scott αφήνει όλα ανεξαιρέτως τα ενδεχόμενα ανοιχτά, όσο οι ερμηνείες του Johnny Flynn και της Dakota Fanning (το βλέμμα της οποίας εκπέμπει την καθοριστική για την υπόθεση ευφυία της) συμπληρώνουν ένα ολόσωστα επιλεγμένο cast.
Αυτό που κλέβει όμως την παράσταση στο Ripley δεν είναι άλλο από τη φωτογραφία της σειράς, δια χειρός Robert Elswit, φωτογραφία που σπανίως έχουμε την ευκαιρία να δούμε στη μικρή οθόνη των γρήγορων εναλλαγών, όμοιων με αυτές του αλγορίθμου. Αυτή η ατμοσφαιρική φωτογραφία σε συνδυασμό με τον προαναφερθέντα αργό ρυθμό επιτρέπει τη δημιουργία μιας κλιμακούμενης έντασης και του αισθήματος της απειλής, του βασικού δηλαδή στοιχείου του μυθιστορήματος της Highsmith. Ουδέποτε άλλωστε η συγγραφέας ξεχώρισε για τις ανατροπές στις ιστορίες της, αλλά για αυτή την ατμόσφαιρά της, που απλώνεται στις σελίδες των βιβλίων της σαν ερεβώδες σύννεφο.
Στο Ripley του Netflix, ο θάνατος έρχεται στο ταραχώδες νερό των ιταλικών ακτών, με τους θεατές να νιώθουν και οι ίδιοι το αίσθημα πνιγμού σε μια από τις καλύτερες και αισθητικά μαγευτικές τηλεοπτικές διασκευές των τελευταίων ετών. Και όσοι δεν φοβηθούν τον slow-paced ρυθμό του θα απολαύσουν ένα σπάνιο τηλεοπτικό διαμάντι.
Το trailer της σειράς:
