Μπορεί η τυχαία και σύντομη συνύπαρξη δύο ανθρώπων στην παιδική τους ηλικία να τους συντροφεύει τελικά για μια ολόκληρη ζωή, σαν να είχαν συναντηθεί και σε προηγούμενες; Πόσος χρόνος συνύπαρξης χρειάζεται για να μάθεις έναν άνθρωπο απ’ έξω κι ανακατωτά, ώστε να τον διατηρήσεις στην καρδιά σου παρά τη λάμψη της απουσίας του; Τι ρόλο παίζει η τύχη στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τελικά οι ζωές των ανθρώπων γύρω μας και πρωτίστως η δική μας; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει το πολυσυζητημένο κινηματογραφικό ντεμπούτο της Celine Song, το γλυκόπικρο Past Lives, που «άνοιξε» το 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας και θα δούμε σύντομα να κατακτά τις ελληνικές αίθουσες.
Στο Past Lives, η Song εκκινεί την καριέρα της στο σινεμά αφηγούμενη την ιστορία μιας εκκολαπτόμενης επί 25 χρόνια αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων που συναντήθηκαν τυχαία στην παιδική τους ηλικία και για σύντομο χρονικό διάστημα, με τη μετανάστευση να μπαίνει γρήγορα ανάμεσά τους. Από τη Σεούλ των ‘90s, στη Νέα Υόρκη του σήμερα, η Νόρα και ο Χέι-Σανγκ προσπαθούν εναγωνίως να διασταυρωθούν ξανά χωρίς να έχουν ξεχάσει ο ένας τον άλλον, με την πραγματική ζωή και τις επιλογές τους να εμποδίζουν όμως αυτό το σμίξιμο, δημιουργώντας επίπονα απωθημένα. Όταν αυτό θα συμβεί τελικά – με τον Χέι-Σανγκ να επισκέπτεται τη Νόρα ένα τέταρτο του αιώνα μετά το τελευταίο τους «αντίο» – θα κληθούν να διαχειριστούν τα ηλεκτρισμένα συναισθήματα και ερωτήματά τους, αλλά και μια πανανθρώπινη αλήθεια: ότι τα “what ifs” της ζωής και των επιλογών τους θα μείνουν για πάντα αναπάντητα. Όπως άλλωστε συμβαίνει και για όλους μας εκεί έξω.
Κλείνοντας το μάτι στη φιλμογραφία του Wong Kar Wai, μα κυριότερα στο Before trilogy του Richard Linklater, το Past Lives καταγράφει αριστοτεχνικά τα ανθρώπινα συναισθήματα μέσα από την ήρεμη μελαγχολία του, δίχως το επιτηδευμένο δράμα να χαλά την ατμόσφαιρα που χτίζεται από τις πρώτες κιόλας σεκάνς του. Κυρίαρχο στοιχείο της ταινίας, τα βλέμματα των χαρακτήρων της, που ακόμα και σε στιγμές σιωπής εκφράζουν εκκωφαντικά όλα εκείνα που νιώθουν και θα ήθελαν να μοιραστούν, μα γνωρίζουν πως στην πραγματική, τη σημερινή ζωή τους, δεν πρέπει να έχουν θέση.
Εξαιρετικά κομβικής σημασίας στην ταινία η έννοια της μετανάστευσης ως καθοριστικού παράγοντα όχι μόνο των επιλογών-σταθμό στη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά στον σχηματισμό αυτών των πικρών απωθημένων του. Η Νόρα παραμιλά και βλέπει όνειρα στον ύπνο της μόνο στα κορεατικά, όταν όμως σμίγει ξανά με τον Χέι-Σανγκ στην δεύτερη πόλη μετανάστευσής της (μετά το Τορόντο), νιώθει περισσότερο Αμερικανίδα από ποτέ. Ή μήπως και πάλι Κορεάτισσα σαν κι εκείνον, με τις μνήμες της παιδικής ηλικίας να λειτουργούν σαν εξωραϊστικός παράγοντας και αδιαμφισβήτητη βάση της ιδιαίτερης σχέσης τους;
Οι λιτοί μα ταυτόχρονα πλούσιοι διάλογοι της ταινίας και η ατμοσφαιρική της φωτογραφία ντύνονται αριστοτεχνικά από το score του drummer των Grizzly Bear, Christopher Bear, και τον τραγουδιστή και στιχουργό Daniel Rossen, ενώ η Sharon Van Etten χαρίζει ένα original κομμάτι της, το "Quiet Eyes", για να μπλεχτεί μοναδικά με το “Hey, That’s No Way To Say Goodbye” του Leonard Cohen ή το “You Know Me More Than I Know Myself” του John Cale, που επίσης ακούγονται στην ταινία.
Μεγάλο φαβορί για τα Oscar Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου για το 2023, το Past Lives είναι μια ταινία πλασμένη για να σας αγγίξει τρυφερά χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα, φέρνοντας στο νου του καθενός δεκάδες γνώριμες στην υφή τους ιστορίες για τυχαία αγγίγματα που έμελλαν να γίνουν καθοριστικά για τη ζωή μας. Η δε γλυκιά μελαγχολία της, ιδανικό καλωσόρισμα του κινηματογραφικού φθινοπώρου και πρώτο δείγμα της δουλειάς μιας δημιουργού που απ’ ό,τι φαίνεται θα μας απασχολήσει στο μέλλον.
Δείτε το trailer της ταινίας:
To Περασμένες Ζωές (Past Lives) της Celine Song έρχεται στις αθηναϊκές αίθουσες την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2023.
