.jpg)
Δεν είναι εύκολη υπόθεση ο «κοσμικός τρόμος» που πηγάζει από την πένα του κλασικού συγγραφέα H. P. Lovecraft, όμως αυτό δεν προβλημάτισε σοβαρά τους δημιουργούς του Lovecraft Country που προβάλλεται στο ΗΒΟ. Η σειρά μπορεί να βασίζεται στο πολύ πρόσφατο βιβλίο του Matt Ruff, όμως η πηγή έμπνευσης είναι ο υπερβατικός λαβκραφτικός τρόμος που έχει μεγαλώσει πολλές γενιές αναγνωστών. Η ζωηρή και πληθωρική σειρά αντλεί από όλους τους δημοφιλείς μύθους του φανταστικού, όπως στοιχειωμένα σπίτια και κυνήγι μαγικού θησαυρού, σε ιστορίες με απόκοσμα τέρατα και αλλόκοτους μυστικιστές σε αμόκ. Η δράση τοποθετείται στην δεκαετία του '50, όταν ένας νεαρός αφροαμερικανός με άγνοια κινδύνου θα αναζητήσει τα ίχνη του πατέρα του στην καρδιά μιας απόκοσμης πόλης, όπου εγκυμονεί τερατώδεις απειλές. Είναι η εποχή που ο φυλετικός ρατσισμός βρίσκεται στο απόγειό του στη βαθιά Αμερική. Αυτή ακριβώς η ανθρώπινη απειλή που προέρχεται από τους rednecks και τους παγανιστές που αποτελούν το φυτώριο της ΚΚΚ ή την αφρόκρεμα των all-white μεσοδυτικών πολιτειών είναι το καύσιμο της αφήγησης. Ένα πολύχρωμο blaxploitation κοκτέιλ που λυσσάει να μας εντυπωσιάσει σε κάθε σκηνή. Τα ειδικά εφέ με CGI είναι αρκετά cheesy, κάτι που ίσως να εκτιμήσουν όσοι κάποτε έψαχναν παλιά τα ράφια των βίντεο κλαμπ να βρουν κάποιον παλιό Wes Craven ή οποιοδήποτε b-movie που να έμοιαζε με το Hellraiser. Όμως εδώ ο τρόμος είναι «νερωμένος» και δεν μπορεί να απασχολήσει στα σοβαρά τους θεατές με απαιτήσεις. Περισσότερο National Treasure παρά From Beyond. Περισσότερο The Mummy παρά Re-Animator. Το Lovecraft Country είναι ψυχαγωγικό χωρίς να βασίζεται στο shock value και το αίμα, όμως η ατμόσφαιρα των επεισοδίων παραπέμπει σε προβλέψιμο τρόμο για όλη την οικογένεια, χωρίς ουσιαστικό δράμα και διάθεση για αναθεώρηση στις αμφιλεγόμενες εμμονές του επιδραστικού συγγραφέα. Τα εμπορικά ονόματα του Jordan Peele και του J.J. Abrams στην παραγωγή άφηναν μεγαλύτερες υποσχέσεις.
https://www.youtube.com/watch?v=ThSw8l8YD6M
Η εξαιρετικά ευφάνταστη και καλοφτιαγμένη βρετανική σειρά με τίτλο Utopia απέκτησε cult φήμη από το 2013 κιόλας που προβλήθηκε πρώτη φορά. Μεταξύ άλλων, ο David Fincher προσπάθησε να διασκευάσει τη σειρά, όμως το ΗΒΟ βρήκε πολύ σκοτεινή την εκδοχή του και την απέρριψε. Με κάποιο τρόπο το project έφτασε στα χέρια της Gillian Flynn που έχει γράψει το σενάριο του Gone Girl με μεγάλη επιτυχία, αλλά και του Dark Places με παταγώδη αποτυχία. Η ίδια, έχοντας δοκιμαστεί στο παρελθόν σαν showrunner στο ανθρωποκεντρικό Sharp Objects ανέλαβε την αχρείαστη καλλιτεχνικά αποστολή να διασκευάσει το νευρώδες, σατιρικό, χαοτικό και δαιδαλώδες σύμπαν του Utopia για το αμερικάνικο κοινό για λογαριασμό του Amazon Prime. Μια ετερόκλητη ομάδα νεαρών φετιχιστών με τα σπάνια κόμικς βρίσκονται στο κατόπι μιας κοσμογονικής συνωμοσίας και στο κυνήγι των ιερών σκίτσων που κρύβουν οιωνούς για το μέλλον και κλειδιά για την αντιμετώπιση όλων των δεινών που μαστίζουν τον πλανήτη. Το περιζήτητο Utopia είναι το χάρτινο πασπαρτού για τον έλεγχο του πεπρωμένου και η δύναμή του θα πέσει σε λάθος χέρια. Το αποτέλεσμα είναι υπερβίαιο, διαθέτει δυναμισμό και προσφέρει ένα περίεργο μείγμα των κοινωνικών αγωνιών του Mr. Robot με τους συμβολισμούς του Alice in Wonderland. Η σειρά παίζει (ανατριχιαστικά, είναι η αλήθεια) το χαρτί της επικαιρότητας και μιλάει για μια ακραία πανδημία που θα πλήξει την ανθρωπότητα με χιλιάδες νεκρούς. Επισύρει επίσης και οικολογικές ανησυχίες, με έναν correct και προβλέψιμο τρόπο, αλλά χωρίς αυτό το στοιχείο να είναι ξένο σώμα στην πλοκή. Το Utopia θα ήταν μια τίμια και αξιοσημείωτη πρόταση αν δεν βάραιναν οι συγκρίσεις με την σαρκαστική, άκρως εμπνευσμένη και επιθετική βρετανική σειρά. Και δίκαια. Κάπως βαραίνει και το what-might-have-been της ακυρωμένης βερσιόν του Fincher. Όμως αυτό είναι άδικο.
