Επιτέλους, συναντάμε μια σειρά που μας υπενθυμίζει πως υπάρχει και εμπνευσμένος τρόπος να αναβιώσεις το παρελθόν και πως υπάρχουν reboot που δεν θυμίζουν απαραίτητα ξαναζεσταμένο φαγητό που σερβίρεται για να καλύψει την έλλειψη πρωτότυπων ιδεών. Το Cobra Kai ξεκινάει με την δραματική κλιμάκωση στο φινάλε του πρώτου Karate Kid από το μακρινό πλέον, 1984. Η εναέρια κλωτσιά που χάρισε στον αθώο Daniel LaRusso τη νίκη απέναντι στον νταή Johnny Lawrence, στον διαγωνισμό καράτε για νέους, σφράγισε την μάλλον ένοχη απόλαυση του νεανικού hit των 80’s. Ύστερα από μερικά αδύναμα sequels και κάποια αποτυχημένα reboot, ο μύθος του Karate Kid επιστρέφει με το πανέξυπνο Cobra Kai που βρήκε τηλεοπτική στέγη για δυο σεζόν στο YouTube Red και φέτος κάνει το crossover μέσα από την πλατφόρμα του Netflix.
Το πέρασμα του χρόνου βρίσκει τον πρώην νταή, Johnny να περιφέρεται σαν φτωχό πλην τίμιο ρεμάλι, που δεν μπορεί να στεριώσει πουθενά. Αντίθετα, ο Daniel, απολαμβάνει το γυαλισμένο αμερικάνικο όνειρο, σαν πωλητής αυτοκινήτων με το δικό του franchise και την ιδανική "trophy wife". Η ξεκάθαρη ηθική θέση και ο διδακτισμός της παλιάς ταινίας έχει θολώσει τα όρια ανάμεσα στον νταή και το θύμα, ανάμεσα τον ήρωα και τον αντιήρωα, ενώ οι καλές προθέσεις και ο αμοραλισμός έχουν αντιστραφεί με έξυπνο τρόπο. Ο William Zabka είναι πραγματική αποκάλυψη στο ρόλο του Johnny (σκεφτείτε έναν χαλαρό Sean Penn, αν είχε χιούμορ) και μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι πρόκειται για σπαταλημένο ταλέντο που δεν τα κατάφερε να στεριώσει γιατί τυποποιήθηκε στον ρόλο του αντιπαθητικού εφήβου που έπρεπε να πέσει νοκ άουτ με μια κλωτσιά στα μούτρα. Από την άλλη, ο Ralph Macchio είναι μέτριος ερμηνευτικά (περιφέρεται άνευρος σαν να παίζει σε σαπουνόπερα) αλλά είναι ο πετυχημένος παλιός σταρ που όλοι ξέρουν το όνομά του, καθώς κατάφερε να «αρμέξει» για δεκαετίες εκείνη τη θριαμβευτική νίκη που είχε σαν παιδί. Τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα του σημερινού δευτεροκλασάτου Χόλιγουντ και της all american ψυχαγωγίας της εποχής του blockbuster και του VHS, μπλέκονται όμορφα, με ευρηματικό σενάριο, χωρίς δραματικό λίπος και φλυαρίες και χωρίς τα στερεοτυπικά της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας.
https://www.youtube.com/watch?v=MLpyi-oVoIY
Οι δημιουργοί του Cobra Kai κάνουν τη σωστή επιλογή και δεν ποντάρουν όλα τα λεφτά στην meta-αυτοαναφορικότητα ούτε στην αυτεπίγνωση και (αυτο)παρωδία των κλισέ της δεκαετίας του '80. Πρόκειται για ένα ολόφρεσκο sitcom με σύγχρονους ήρωες και με ευρηματικές ανατροπές. Η συναισθηματική ωρίμανση των ηρώων, ο ξεχασμένος κώδικας ηθικής, οι απροσπέλαστοι δαίμονες από την εφηβεία, ο καθημερινός ρατσισμός των προαστίων, ο άτυπος σεξισμός στα σχολεία, η παλιομοδίτικη matcho αντίληψη περί «ξύλου» και η old school αντιμετώπιση στα προβλήματα της woke γενιάς, μπαίνουν σε ένα μπλέντερ ανάλαφρης ψυχαγωγίας, με μερικά έξυπνα cliffhangers για καρυκεύματα. Όταν στο μείγμα μπαίνουν τα βαθιά τραύματα και τα πολύτιμα διδάγματα που άφησαν οι μέντορες, η ιστορία αποκτά μια ακόμη πιο ενδιαφέρουσα τροπή. Τον μοχθηρό και αιμοβόρο δάσκαλο που υποδύεται ο Martin Kove θα ισορροπούσε άριστα ο Pat Morita στον ρόλο του Mr. Miyagi, αλλά, δυστυχώς, ο ασιάτης καρατερίστας δεν ζει πια. Ωστόσο, ο κώδικας τιμής του Miyagi είναι ακόμη σε μάχη με το βρώμικο παιχνίδι της σχολής του Cobra Kai, που διδάσκει ότι η νίκη πρέπει να έρχεται με κάθε αθέμιτο τρόπο και χωρίς σεβασμό στον αντίπαλο.
Σε μια εποχή που η mainstream ψυχαγωγία που κυριαρχούσε στα ράφια με τις franchise επιτυχίες που μεσουρανούσαν κάποτε στα video club έχει δαιμονοποιηθεί ή έχει πάρει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά (ότι έκανε το Creed για τα Rocky) είναι πραγματικό δώρο το να μπορούμε να αφεθούμε στα χαλαρωτικά και καλογραμμένα επεισόδια του Cobra Kai . Και μάλιστα, η σειρά μας αφήνει ανυπόμονους για περισσότερα επεισόδια και με τον ευσεβή πόθο να δούμε την Elisabeth Sue στον επερχόμενο 3ο κύκλο…
