Η ερωτική ιστορία του Call Me By Your Name διαδραματίζεται το καλοκαίρι του 1983 σε μια ηλιόλουστη έπαυλη της Λομβαρδίας στη Βόρεια Ιταλία, μέσα σε καταπράσινους κήπους και ανθισμένα λουλούδια. Ένα πανέμορφο σκηνικό, τόσο σαγηνευτικό, που θα μπορούσε να φιλοξενήσει ακόμη κι ένα παραμύθι. Ο Αμερικάνος καθηγητής Όλιβερ, που κάνει την πρακτική του στην Αρχαιολογία, θα φτάσει ζαλισμένος απ’ το jet lag στο σπίτι του καθηγητή Ιστορίας Πέρλμαν και της μεταφράστριας συζύγου του, Ανέλα. Ο 17χρονος γιος τους, ο Έλιο, θα αναλάβει χρέη βοηθού στη μελέτη του Αμερικάνου, ο οποίος θα περάσει 6 βδομάδες σε αυτό το σπίτι. Μικρό διάστημα, αρκετό όμως για να χωρέσει μια μικρή ζωή.
O σκηνοθέτης Λούκα Γκουαντανίνο δολιχοδρομεί επάνω σε μια ιστορία άγουρου σκιρτήματος και εξερεύνησης, τονίζοντας τη μοναχική μέθεξη των ηρώων, οι οποίοι νιώθουν πλήρως ελεύθεροι στο θέρετρο που τους περιβάλλει: διαβάζουν τους κλασικούς κάτω απ’ τον ήλιο, δροσίζονται με φρούτα, περιφέρονται ανέμεσα σε έπιπλα-αντίκες, συζητούν τρώγοντας στον κήπο και κάνουν βόλτες στην πόλη με ποδήλατα. Τα πάντα είναι τόσο όμορφα (και εννοώ ΟΜΟΡΦΑ).
“Grow up. See you at midnight”
Ο Γκουαντανίνο επιδεικνύει χαζευτική σκηνοθετική ωριμότητα, καθώς δεν υποκύπτει σε καμία μεγέθυνση, δεν επιτρέπει καμία επιτηδευμένη μελαγχολία και δεν πατάει σε καμία «φιλολό» παγίδα που θα υπονόμευε την τιμιότητα και την αγνότητα των συναισθηματικών κραδασμών των ηρώων του. Το ανέλπιστο δέσιμο των δύο ανθρώπων υπογραμμίζουν τα ανάγλυφα τραγούδια του Sufjan Stevens, τα οποία υγραίνουν τα μάτια και έρχονται σε πλήρη χημική ένωση με τις συναισθηματικές αντιδράσεις μας, με τρόπο που ξεμπροστιάζουν όλα τα γλυκερά soundtrack του Χόλιγουντ.
Τα φροντισμένα κάδρα και η διακριτική παρατήρησή τους, σε υποχρεώνουν να τα εμπιστευτείς. Η παρατήρηση της γλώσσας του σώματος έρχεται σε φυσική αλληλουχία με τις νευρώσεις της ενηλικίωσης, με τις ανάγκες του σώματος και με την ήπια τρυφερότητα των ανθρώπων που έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σαν να μην είναι το επίκεντρο του κόσμου.
How you live your life is your business. But remember, our hearts and our bodies are given to us only once.
Το Να Με Φωνάζεις με το Όνομά Σου ακούγεται σαν το πιο αφοπλιστικό αίτημα μεταξύ δυο εραστών που θέλουν να χαθούν ο ένας μέσα στον άλλον. Είναι και ο τίτλος μιας ταινίας για δυο ανθρώπους που θέλουν να ανταποκριθούν στα πιο επείγοντα αισθήματά τους. Ένας γοητευτικός άνδρας με τη δύναμη να μπαίνει σε ένα δωμάτιο και να το φωτίζει κι ένα αβέβαιο αγόρι, εξημερωμένο ως προς τη ερωτική χίμαιρα της εφηβείας. Δυο ήρωες σε μια παράνομη σχέση, αποταυτισμένη από περιττές queer ταμπέλες.
Εδώ, ο έρωτας δεν συνοδεύεται με εγκεφαλικές παλίρροιες. Η ταινία είναι ένα συναισθηματικό οικοδόμημα, ικανό να σε ρίξει σε νιρβάνα ή να σε γκρεμοτσακίσει σε συναισθηματικούς καιάδες. Μια ερωτεύσιμη μπαλάντα, γκαστρωμένη με εσωτερικές εντάσεις, η οποία σε κάνει να επανεκτιμάς την αξία της επαφής με τα «θέλω» μας και τις πληγές που άφησαν οι αδικαίωτοι έρωτες. Αυτοί που σε άλλες ηλικίες μας στοιχειώνουν τις ζωές, ενώ μετά από χρόνια μοιάζουν με γλυκιά ανάμνηση.
O Τζέιμς Άιβορι (Τα Απομεινάρια Μιας Μέρας) έκανε εξαιρετική δουλειά στη διασκευή του βιβλίου, παραμερίζοντας το παρελθόν και το μέλλον των ηρώων και εστιάζοντας στο ουσιαστικό παρόν. Το στόρι εξανθρωπίζει κάθε υποψία gender bender ψυχοδράματος και εστιάζει στην αθωότητα, δίχως να ηθικολογεί και χωρίς να επιτρέπει στην εικόνα να γίνει χειριστική. Το φιλμ προσπερνάει τις εφήμερες ηδονές και τα χιλιοειπωμένα επάνω στις bi-curious επιλογές, για να μας κάνει να «συμμετάσχουμε». Μας χαρίζει μάλιστα κι εκείνη τη σκηνή με το λογύδριο του πατέρα του Όλιβερ, για να έχουμε να πορευόμαστε: μια σκηνή ανθολογίας που θες να ανοίξεις μια αγκαλιά να την κρατήσεις εκεί για πάντα.
Καθόλη τη διάρκεια του φιλμ, ο θεατής νιώθει ότι βαδίζει «μαζί» με τους ήρωες. Νιώθει όσα περνάνε από την καρδιά τους. Νιώθει τα κίνητρα πίσω από τις επιλογές τους. Πάμε πάλι: με το Call Me Βy Your Name, ο θεατής «νιώθει».
