Μέσα σε έναν ποταμό από «ηπερηρωικές» κακοτεχνίες, από ανήθικα spin-offs που αρμέγουν τη χρυσή αγελάδα της Marvel, από άψυχα prequel και sequel που στοχεύουν σε ένα γρήγορο πρώτο τριήμερο (πριν τα πάρει χαμπάρι ο κόσμος και χαθούν στη λήθη) υπάρχουν και οι σπάνιες περιπτώσεις που προκύπτουν ταινίες αξιώσεων. Το σύμπαν των X-Men, από την πρώτη στιγμή που το ανέλαβε ο Bryan Singer μέχρι και σήμερα, δεν έπαψε ποτέ να ανθίζει και να γεννοβολάει spin off. Οι ιστορίες του έχουν ζυμωθεί σε πλαίσιο επιστημονικής φαντασίας με ταξίδια στο χρόνο, σε κοινωνικές αλληγορίες αλλά και σε πολιτικά θρίλερ. Το Logan είναι η συνέχεια της ιστορίας του Wolverine και πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες, όχι μόνο των Χ-Men αλλά και τω superhero movies στην μετά-Dark Knight εποχή.
Ο χαρακτήρας του Logan είναι τραυματισμένος. Όχι γιατί έφαγε τις γροθιές ενός γραφικού κακού, αλλά γιατί είναι τσακισμένος άνθρωπος. Ο Hugh Jackman έδωσε την ανθρώπινη υπόσταση και τον «ματωμένο» ρεαλισμό σε έναν ήρωα κόμικ, ανάλογο με αυτό που είχε φέρει ο Daniel Craig στον ατσαλάκωτο Τζέιμς Μποντ. Βρισκόμαστε στο 2029 και ο Logan ζει απομονωμένος, δουλεύοντας ως οδηγός λιμουζίνας μαζί με τον αλμπίνο ανιχνευτή μεταλλαγμένων, τον Caliban (υπέροχα εύθραυστος ο κωμικός Stephen Merchant) και τον εξασθενησμένο από τα γηρατειά Professor X (υποβλητικός ξανά ο Patrick Stewart σε ένα ρόλο που παίζει με κλειστά τα μάτια). Οι επιληψίες του εγκαφάλου του καθηγητή είναι πολύ επικίνδυνες και προκαλούν μεγάλες καταστροφές. Την ανωνυμία και την καθημερινότητα των τριών θα διαταράξει η παρουσία της μικρής Laura (Dafne Keen), ένα βίαιο και τρομαγμένο κορίτσι που μπορεί και να είναι κόρη του Logan. Το ανθρωποκυνηγητό που θα ξεκινήσει, ευτυχώς θυμίζει περισσότερο (αν και ίσως λίγο παραπάνω απ’ όσο θα ‘πρεπε) τη σκονισμένη βιαιότητα του Mad Max, παρά την πολύχρωμη παιδική χαρά των Avengers. Ακόμα και ο Jackman έχει πατήσει στο τρελιάρικο βλέμα του μουσάτου Mel Gibson σε πολλές σκηνές.
Ο σκηνοθέτης James Mangold (υπεύθυνος για το αστυνομικό δράμα Copland και τη μουσική βιογραφία Walk The Line μεταξύ άλλων) κάνει εξαιρετική δουλειά στον τρόπο που κατασκευάζει τη δράση από μέσα προς τα έξω και τιμάει την παράδοση του franchise αλλά και την ιστορία των κόμικ (τα περιοδικά παίζουν ρόλο στην ταινία) ενώ παράλληλα μπολιάζει με μια δόση μελαγχολίας τα πλάνα δράσης. Ο Logan δεν συνεχίζει να κουβαλάει τη σκυτάλη των X-Men αλλά μοιάζει με μακρινό απόγονο των μεταλλαγμένων φίλων του. Ένας αληθινός απόκληρος, αποτέλεσμα της νίκης του «κακού» ενάντια στη ρομαντική συλλογικότητα της χαρισματικής μειονότητας. Το Logan είναι ένα noir ανοιχτών χόρων, με έντονες επηρροές από το κλασικό western που θα μπορούσε αυθαίρετα να περιγραφεί σαν ξεδελφάκι του Children of Men, σκηνοθετημένο από τον John Carpenter. Καιρός ήταν το studio να αγνοήσει τις απαιτήσεις των fanboys και να επιτρέψει μια ταινία που μπορεί να απευθυνθεί σε όσους αγαπούν το γνήσιο σινεμά δράσης.
