Το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου, που λειτούργησε μάλλον ως προπομπός της νέας σεζόν, με αρκετές δυνατές συναυλίες, έκλεισε την περασμένη Πέμπτη με την πρώτη επίσκεψη των She Wants Revenge στο Gagarin, αλλά και στη χώρα. To δίδυμο των Justin Warfield & Adam Bravin κατάφερε μάλιστα να γεμίσει από νωρίς τη Λιοσίων με κόσμο, σε μία θεωρητικά άδεια (ακόμη) Αθήνα.
Την αρχή ανέλαβαν να κάνουν οι Melldrop. Το εγχώριο συγκρότημα, το οποίο μετρά πια 4 χρόνια ύπαρξης, βγήκε πάνω στο μισάωρο αφότου άνοιξαν οι πόρτες, και, δίχως τις αρχικές συστάσεις, στήθηκε μπρος στο κοινό, που όλο και αυξανόταν. Με επιλογές από το φετινό τους ντεμπούτο (το ομώνυμο Melldrop), άρχισαν σιγά-σιγά να μυούν τα μάτια μας στο σκοτάδι. Οι δυνατές μπασογραμμές του Άλεξ Μπόλπαση και τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα της Πολίνας Θεοφανοπούλου, καθώς και οι κιθαριστικές εξάρξεις του Γιώργου Τσουτσάνη σε συνεργασία με τον χαμηλό φωτισμό, έδιναν γύρω κάτι από την αισθητική της Death Disco, η οποία βρισκόταν άλλωστε και στην παραγωγή της βραδιάς. Καθ' όλη την διάρκεια του 35άλεπτου set, τα φωνητικά του Δημήτρη Φουκαράκη (η χροιά, αλλά και το χρώμα του) σου δίναν την εντύπωση μιας αρμονίας σε σχέση με την υπόλοιπη μουσική, που σπάνια συναντάς. Ιδιαίτερη στιγμή απεδείχθη και η διασκευή στο “This Is A Good Life” των Vagina Lips.
Έπειτα από 44 λεπτά αναμονής μετά τους Melldrop, φάνηκαν τελικά και οι headliners της βραδιάς, με το ντουέτο των She Wants Revenge να πλαισιώνεται από τον Scott Ellis (ντραμς) και τον Thomas Froggatt (κιθάρα). Με μια παράκληση του Justin Warfield για λιγότερο κάπνισμα στον χώρο –κάτι που στην πραγματικότητα δεν τηρήθηκε– και το “Killing Time”, δεν αργήσαμε να μπούμε σε κλίμα σκότους.
Μέσα στο ημίφως, τα μέλη της μπάντας φαίνονταν φιγούρες που φέρνουν μαζί τους κάτι από τα άφαντα και τα γριφώδη της άλλης πλευράς του έρωτα: των αφόρητων, λόγω έντασης, συναισθημάτων και της σύγχυσης στην αντιμετώπισή τους. Ο Warfield απέδιδε εντωμεταξύ κάθε στίχο σαν παιχνίδι παντομίμας. Με ομιλία, με αέρινη κίνηση και με τα λυγισμένα χέρια του να κρατούν το μικρόφωνο, θύμιζε σε στιγμές την κινησιολογία του Frank Sinatra, όπως π.χ. όταν στάθηκε αναρωτώμενος αν αγαπήθηκε τελικά από την αγαπημένη του (“She Loves Me, She Loves Me Not”).
O Adam Bravin, απ' την άλλη, φορώντας το χαρακτηριστικό του καπέλο, μας προσγείωνε σε κάθε κομμάτι με ήχους ελικοπτεροειδούς διαστημόπλοιου. Από το “Take Τhe World” στο “Written In Blood” κι από το “Red Flags Αnd Long Nights“ στο “True Romance” δημιουργούνταν έτσι εσωτερικοί μονόλογοι, οι οποίοι σε φέρναν σε κίνηση γύρω απ' τον εαυτό σου. Ασυνείδητα, μπορεί να χόρευες με τον διπλανό σου ή να σου φαινόταν ότι μέλη της μπάντας όπως ο Εllis χόρευαν με το κορίτσι μπροστά σου.
Η κορύφωση ήρθε προς το τέλος του λάιβ, για το κλείσιμο του οποίου οι She Wants Revenge κράτησαν δύο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, τα “Out Οf Control” και “Tear You Apart”. Ο Warfield μας κάλεσε μάλιστα να συμμετάσχουμε πιο έντονα, δηλώνοντας ότι αυτό είναι που τελικά κουμπώνει την εμπειρία σε μια συναυλία. Ξεσηκώνοντας έτσι ολόκληρο το Gagarin, να άδει και να κινείται με ανοιχτά αισθητήρια απέναντι στο παράλογο και στο ανεξέλεγκτο, μας άφησαν ιδρωμένους και μας αποχαιρέτησαν, με την υπόνοια μιας επόμενης συνάντησης.
{youtube}vQoromuJiwg{/youtube}
