Στη γωνία Βύσσης & Αιόλου έχει ξεφυτρώσει ένας καινούριος χώρος, που υποδέχτηκε την περασμένη Κυριακή το indie electronica σχήμα των Blue Hawaii. Και τι ακριβώς περιέχει αυτό το τροπικό κοκτέιλ; Η αλήθεια είναι πως οι Καναδοί φέρνουν στον νου τις παλ μπλε αποχρώσεις του ομώνυμου ποτού, καθώς και την ελαφριά surfer διάθεση της ταινίας με τον Elvis Presley.
Τι μπορείς τώρα να περιμένεις αν αναμείξεις έναν καινούριο, hot χώρο με ξενόφερτη indie ελαφρότητα; Ορδές από χιψτεροθοδώρες, βέβαια, οι οποίες κατέκλυσαν το V/A Haus. Όποιος παρεμπιμπτόντως σκέφτηκε να δανειστεί τη λέξη από τα γερμανικά αξίζει βραβείο μάρκετινγκ, μιας και το μαϊντανομποστάνι των Αθηνών οσμίζεται ό,τι άπτεται –έστω και συμπτωματικά– με το Βερολίνο, ωσάν οι καρχαρίες το αίμα. Σίγουρα εκτιμήθηκε ασφαλώς και το όντως πολύ φθηνό εισιτήριο (μόλις 3€). Έτσι, οι σελαχίμορφες, γεωμετρικά κουρεμένες κεφαλές ανεβοκατέβαιναν ρυθμικά υπό τους ήχους του DJ Blue Lagoon, μέχρι να φτάσει 22:00 και να εμφανιστεί το καναδικό συγκρότημα.
Έχοντας κάτω από τη ζώνη τους ένα EP και δύο δίσκους, οι Blue Hawaii περιοδεύουν σε υποστήριξη του τελευταίου τους δίσκου Tenderness: ενός άλμπουμ βουτηγμένου στην ψηφιακή εποχή και στην εμπειρία του έρωτα μέσα σε αυτήν. Και η μουσική τους το κάνει κατανοητό, με τον ήχο να ισορροπεί μεταξύ μιας χαρούμενης, ανέμελης διάθεσης (στο μεγαλύτερό της μέρος) και μιας ελαφριάς, ανεπαίσθητης μελαγχολίας. Με σαφή δάνεια από disco και βασισμένους σε synths ήχους, ξέρουν ακριβώς πώς να χτυπήσουν εκείνη την ευαίσθητη χορδή, η οποία καταφέρνει όχι μόνο να επικοινωνήσει την προαναφερθείσα διάθεση, αλλά και να κάνει τον κόσμο να χορέψει.
Παρόλαυτα, τα φωνητικά της Ra Standell (των γνωστών μας Braids) αποσυντονίζουν λίγο από το διήγημα. Τα άλματα δηλαδή που κάνει μπορεί να δίνουν μια απόκοσμη, θελκτική διάσταση στα τραγούδια, αλλά δεν ταιριάζουν κι ακριβώς στα όσα επιδιώκουν να κοινωνήσουν οι Blue Hawaii. Αν μάλιστα ακούσω έναν ακόμα μυστακιοφόρο χίψτερ της κακιάς ώρας να την παρομοιάζει με τη Björk ή έναν χίψτερ μιας ελαφρώς καλύτερης ώρας με την Jenny Hval, θα αρχίσω να κυνηγάω κόσμο με την ψιλή... Αντιθέτως, όταν ο Alex Kerby κάνει αυτήν τη φωνή julienne, ψιλοκόβωντάς της σε μικρά, ρυθμικά τμήματα, όλο το μείγμα δένει. Και ανοίγει έναν καινούριο δίαυλο επικοινωνίας με τον ακροατή, κάνοντας το σύνολο πολύ πιο ενδιαφέρον.
Η επικοινωνία του σχήματος με το κοινό υπήρξε αρχικά καλή, με τη Standell να μας καλωσορίζει θερμά και να ευχαριστεί την πόλη μας για τη φιλοξενία. Έληξε όμως μάλλον άδοξα, καθώς σε κάποια φάση παρακάλεσε ευγενικότατα να το ...βουλώσουμε! Και όχι αδίκως, μιας και διάφορες σάρες-μάρες είχαν προφανώς έρθει ως εκεί για να συζητήσουν, με muzak χαλί τους Blue Hawaii. Μετά βέβαια η Standell προχώρησε σε καινούρια προσπάθεια σύσφιγξης των σχέσεων, καλώντας μας να φωνάξουμε όλοι μαζί, ώστε η βραδιά να κλείσει σε μείζονα νότα.
{youtube}NXsUm0967vU{/youtube}
