Το φετινό ένTechno δεν ήταν απλά επιτυχημένο: αν η Παρασκευή στο 6 D.O.G.S. μάζεψε τον αναμενόμενο κόσμο ως τις πρώτες πρωινές ώρες, το Σάββατο βρήκε την πόλη να ζει κάτι που είχε τουλάχιστον δέκα χρόνια να ζήσει στα εναλλακτικά στέκια: ο Alexi Delano κατέβηκε από τα decks στις 12.30 το πρωί της Κυριακής! Το Avopolis βρέθηκε στην Αβραμιώτου και τις δύο μέρες του φεστιβάλ και οι Διονύσης Κοτταρίδης, Τάσος Μαγιόπουλος, Γιώργος Μιχαλόπουλος και Χάρης Συμβουλίδης καταγράφουν τα όσα έλαβαν χώρα…
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9/9
Monokini
Με το live των Glacial να έχει ακυρωθεί (κρίμα, γιατί αρκετοί το περιμέναμε ως ένα από τα πιθανά highlights του φετινού ένTechno), η έναρξη των μουσικών δρώμενων στο 6 D.O.G.S. έπεσε στους ώμους του Monokini. Εκεί γύρω στα μεσάνυχτα λοιπόν, έλαβε θέση στα γνώριμά του decks στο μπαρ και ανέλαβε να παίξει ένα σετ που θα μας έβαζε όλους στο κλίμα. Κι αυτό ακριβώς έκανε. Ο Θεσσαλονικιός DJ το γνωρίζει άλλωστε καλά το κοινό της Αβραμιώτου –η θητεία του εκεί είναι κοντά στα 2 χρόνια τώρα, αν δεν με απατά η μνήμη μου– και έτσι έδωσε τον απαιτούμενο ρυθμό στο πάρτυ. Εκείνη την ώρα οι περισσότεροι απολαμβάναμε ένα ποτό στον πεζόδρομο απέξω και, εν αναμονή του ανοίγματος του club, καλοδεχτήκαμε τις ελαφρώς γκρουβάτες και αρκούντως ηλεκτρονικές επιλογές του Monokini. Techno βέβαια δεν τις έλεγες, ωστόσο εκείνη τη στιγμή κάτι τέτοιο δεν αποτελούσε ζητούμενο.
Χάρης Συμβουλίδης
Roman
Ξεκίνημα στον χώρο του gig space του 6 D.O.G.S. με τον Roman και τα πράγματα να είναι χαλαρά –όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, δεδομένης της ώρας και του ότι (ελέω ακύρωσης των Glacial) επρόκειτο για το βασικό «άνοιγμα» του διημέρου (ο Monokini είχε αναλάβει το μπαρ). Εντούτοις το συγκεκριμένο σετ δεν παρουσίασε κάτι το ιδιαίτερο από άποψη έντασης, ούτε κι είχε κάποιο ενδιαφέρον μουσικά, αφήνοντας έτσι τους λίγους παρευρισκόμενους να κουνιούνται νωχελικά, προσπαθώντας να μπουν στο κλίμα των επιλογών. Ήταν όντως κάτι που απαιτούσε καλή θέληση από την πλευρά τους.
Τάσος Μαγιόπουλος
Mr. Statik
Μετά το σετ του Roman, σειρά είχε ο Mr. Statik. Γνώριμο όνομα στο ελληνικό κοινό το οποίο ασχολείται με τον dance χώρο, ο στατικός κύριος ανέλαβε να ανεβάσει τους ρυθμούς κι αυτό ακριβώς έπραξε, παίζοντας για σχεδόν δύο ώρες αν δεν απατώμαι κι αφήνοντας ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις. Ξεκίνησε εκεί ακριβώς όπου τελείωσε ο Roman, για να μη δημιουργηθεί κοιλιά, όμως κατεύθυνε το ηχητικό όχημά του εκεί ακριβώς όπου ήθελε (και έπρεπε). Όσο η ώρα περνούσε οι ρυθμοί ανέβαιναν με τρόπο κλιμακωτό, ο οποίος βοηθούσε και τον κόσμο να κουνηθεί ανάλογα, βάζοντάς τον στο παιχνίδι με ιδιαίτερη άνεση. Κάτι που, σημειωτέον, αλλοδαποί και πιο διάσημοι συνάδελφοι του Mr. Statik που εμφανίστηκαν κατά το διήμερο του φεστιβάλ, δεν κατάφεραν να κάνουν... Ακόμα μία στιβαρή εμφάνιση επομένως για τον εν λόγω μίστερ, τον οποίον θα έχουμε άλλωστε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και άλλες φορές στη σεζόν που ξεκινάει.
Τάσος Μαγιόπουλος
Frivolous/Chevy
Με δεδομένο πως οι αντοχές δεν θα με έφταναν στις αγκάλες του Sammy Dee (ούτε καν στου Heartthrob δηλαδή) λόγω του εργάσιμου της ημέρας, είχα εναποθέσει αναγκαστικά τις ελπίδες των άκρων μου στο προοδευτικό house του Καναδού. Και το κόλπο πράγματι έδειχνε να ξεκινάει με υποσχέσεις, καθώς ο Frivolous σκέτσαρε με το σίνθι πάνω απ’ τα εξόδεια 4/4 του Mr. Static. Ομολογώ δε πως ανέμενα με τη σχετική περιέργεια τη χρήση οικοσκευής και λοιπών αντικειμένων επί σκηνής. Πληροφοριακά, ο εν λόγω παραγωγός κουβαλάει κουζινομάχαιρο σεβαστού μεγέθους το οποίο και χρησιμοποιεί ως ηλεκτρικό αγωγό και πηγή ήχου –μη με ρωτάτε για συμβολισμούς. Και την ακούσαμε τη μάχαιρα να λαλάει, παρέα με μια μπαγκέτα-σκούπα κι ένα κόκκινο τηλέφωνο ως φωνητικό φίλτρο. Αν και προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα την ανάγκη χρήσης τους σε πραγματικό χρόνο, πέραν ίσως μιας κάποιας οπτικής χαριτωμενιάς.
Εν τω μεταξύ, στο μπαρ παραδίπλα, ο Chevy γύριζε δίσκους υποχθόνιας disco απ’ το μακρινό μέλλον κι αν δεν με καλούσε το καθήκον θα είχα αγκυροβολήσει εκεί γύρω παρέα με το αλκοόλ μου –τα συνεχιζόμενα τεχνικά θέματα με την κονσόλα προσέδωσαν βέβαια μια εσάνς τυχαιότητας, που προσωπικά όμως δεν με χάλασε διόλου. Πίσω στην πίστα πάντως το σέξι «τσουμπλεκο-house» μια χαρά την έκανε τη δουλειά του. Προς το τέλος μάλιστα παρατηρήθηκαν οι πρώτες αφαιρέσεις και κυματισμοί άνω ενδυμάτων της βραδιάς…
Διονύσης Κοτταρίδης
Heartthrob
Αρκετά απογοητευμένος από το σετ του Frivolous, επένδυσα λίγη ελπίδα στον Heartthrob, τη δισκογραφία του οποίου βρίσκω παραπάνω από ικανοποιητική. Και ο Αμερικανός δεν με διέψευσε, ως ένα σημείο. Δεν είχε περάσει πολλή ώρα από την έναρξη του σετ του και το κλαμπ στο 6 D.O.G.S. άγγιξε τα πιο γεμάτα του σε κόσμο. Κόσμο που δεν έστεκε χαλαρός, ψιλο-συζητώντας με ένα ποτό στο χέρι, μα που μετακινήθηκε στο μέσον του χώρου και έμπροσθεν της σκηνής, θέτοντας σε κίνηση χέρια, πόδια και μέση. Για περίπου μισή ώρα, ο Heartthrob «γέμιζε» minimal techno από τα decks και ο κόσμος του το ανταπέδιδε με κέφι, χορό και μπόλικο ιδρώτα επί σκηνής. Μέχρι που, στις 04.32, έπεσε ένας ενισχυτής. Το σετ διακόπηκε –για πολύ λίγο, μιας και το τεχνικό επιτελείο του 6 D.O.G.S. αντέδρασε άμεσα– και έκτοτε η εξίσωση ανατράπηκε. Ο μεν κόσμος παρέμεινε ενεργητικός και με όρεξη για χορό, ο δε Heartthrob αποπροσανατολίστηκε: λίγο το περιστατικό, λίγο η ψαρωτική φιγούρα του Sammy Dee –ο οποίος σε κάποιο σημείο ανέβηκε επί σκηνής για να προετοιμάσει το εναρκτήριο κομμάτι του– τον οδήγησαν σε σκαμπανεβάσματα απόδοσης, καθώς πότε έπιανε γερές αποδόσεις και πότε χαμήλωνε αδικαιολόγητα, συγκριτικά με τα όσα έβλεπε να εκτυλίσσονται στην πίστα για χάρη του.
Χάρης Συμβουλίδης
Sammy Dee
Το όνομα που μάλλον περιμέναμε πιο πολύ από την πρώτη μέρα ήταν ο βετεράνος από την Perlon, ο οποίος ειδικεύεται στη διεκπεραίωση του τελευταίου slot της βραδιάς –μιας κι αυτό συνηθίζει να κάνει και στο Βερολίνο. Με τις συνθήκες ιδανικές, αφού στις 5 το πρωί που εμφανίστηκε είχε ακόμα πολύ κόσμο, και με διάθεση να περάσει καλά τις τελευταίες ώρες της βραδιάς. Όσοι έχουν παρακολουθήσει τον Sammy Dee μου έλεγαν πως η γκάμα του είναι πολύ μεγάλη, οπότε –αν και φανταζόμουν ότι δεν θα ξεφύγουμε από τα παρακλάδια του house που δυνάστευσαν ότι είχε προηγηθεί– διατηρούσα μια μικρή ελπίδα πως μπορεί να ξέφευγε από τη φόρμα. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν συνέβη... Μπορεί να τον ακολούθησε ο κόσμος του 6 D.O.G.S. αλλά κι εκείνος προτίμησε να διατηρήσει το κλίμα που είχε προηγηθεί χωρίς να μας εκπλήξει σε καμία περίπτωση. Το πρόσημο τελικά ήταν αρνητικό, για τον απλούστατο λόγο ότι, όταν πλέον είναι 7 η ώρα το πρωί, οι απαιτήσεις μας θα ανέβουν –αλλιώς θα σχολάσουμε πριν από αυτόν. Πέρα από το γεγονός πως έτσι κι αλλιώς δεν με ελκύουν τα παρακλάδια του deep house, το κλείσιμο της πρώτης βραδιάς του ένTechno, στο δικό μου κεφάλι τουλάχιστον, ήθελε κάτι παραπάνω. Αν και προφανώς δεν γίνεται να ξέρω καλύτερα από ένα τόσο μεγάλο όνομα, η επόμενη βραδιά με επιβεβαίωσε…
Γιώργος Μιχαλόπουλος
ΣΑΒΒΑΤΟ 10/9
Zorz & Slydex/Manu/Jose Amba
Κι όμως, έπρεπε να νυχτώσει η δεύτερη νύχτα του ένTechno για να ακούσουμε techno. Και το ακούσαμε όπως του πρέπει, με την έναρξη κιόλας: ανήλιαγο, ευθύ, ιδρωμένο, τουτέστιν της αποθήκης. Το εγχώριο δίδυμο των Zorz και Slydex μας το πρόσφερε δίχως πολλές έννοιες για το πρώιμο της ώρας, ακομπλεξάριστα, με ιδέες, ευδαιμονικές κλιμακώσεις και με κιλά άνεσης. Όσο για τα λίγα κορμιά εντός του κεντρικού χώρου αυτά συντονίστηκαν ευχαρίστως και με ευχαρίστηση –στα συν πως τα κεφάλια ήταν ακόμα καθαρά.
Τελικά πήρα την έκπληξή μου και περπάτησα στο μπαρ, όπου ο Manu άλειφε τους παρευρισκόμενους με deep house και ραστώνη. Αναμενόμενα για την περίσταση του χωροχρόνου, μα και πολύ τυπικά σε επίπεδο περιεχομένου. Ο δε Jose Amba ο οποίος ανέλαβε στη συνέχεια τσίτωσε τα bpm αναζητώντας την ισορροπία μεταξύ ενέργειας και στυλ. Σε γενικές γραμμές το είχε, αν και κάθε τόσο τον πρόδιδε η προβληματική ηχητική εγκατάσταση του μπαρ –ξανασημειώνω εδώ πως μόλις τα ηχεία αρχίζουν τις τρέλες, προκύπτουν ενδιαφέροντα ηχοσυμβάντα. Το ερώτημα της βραδιάς: τι παίζει με τα ισπανόφωνα ονόματα ρε παιδιά; Το σκηνικό της βραδιάς: Πακιστανός μικροπωλητής με τηλεβόα βολτάρει ανάμεσα στο χιπσταριό της πόλης ανα-κράζοντας «ΠΑΤΑΤΕΣ-ΠΑΤΑΤΕΣ»!
Διονύσης Κοτταρίδης
Pan
Η δεύτερη μέρα είχε ξεκινήσει ήδη με ενδιαφέρον και ένας ακόμα συντοπίτης μας, ο Παναγιώτης (ή αλλιώς Pan) θα τη συνέχιζε στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση με ένα από τα καλύτερα σετ του διημέρου, κατά την άποψη του γράφοντα. «Σκοτεινιάζοντας» αρκετά την ατμόσφαιρα από νωρίς-νωρίς, ο Pan κατάφερε να δώσει στον κόσμο αυτό που περίμενε από ένα τέτοιο φεστιβάλ. Οι παρευρισκόμενοι ανταποκρίθηκαν λοιπόν αναλόγως και ούτε λίγο, ούτε πολύ ήταν ό,τι πιο κοντά στο techno είχα παρακολουθήσει μέχρι στιγμής –συμπεριλαμβανόμενης και της πρώτης μέρας. Ατμόσφαιρα κατάλληλη ώστε να απογειωθούν ακόμα περισσότερο τα πράγματα στη συνέχειά τους. Μόνο που...
Τάσος Μαγιόπουλος
Tolga Fidan
Μόνο που αυτό έγινε χωρίς να λογαριάζουμε τον επόμενο στη λίστα των εμφανίσεων, Tolga Fidan. Ο Τούρκος DJ μόνο... φυντάν’ δεν αποδείχθηκε. Μετά από το σετ του Pan, το οποίο είχε δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο «βρώμικο» κλίμα, βγήκε και μας έπαιξε ένα σετ που στα πιο light του το χαρακτήριζες disco house ενώ προς το τέλος του (και τη θεωρητική απογείωσή του) έφτασε μόλις μέχρι το tech house... Οι φιλοδοξίες μας επομένως για κάτι που θα μας «σήκωνε» ακόμα περισσότερο σαν κοινό διαψευστήκανε με τον ισχυρότερο τρόπο, αφήνοντάς μας να κουνιόμαστε νωχελικά σε ρυθμούς υπερβολικά χαλαρούς για την κορύφωση του διημέρου μα και τη συγκεκριμένη ώρα ενός τέτοιου φεστιβάλ. Ο Tolga Fidan θύμιζε αντιθέτως βραδιές τις οποίες έχουμε περάσει σε μαγαζιά της πόλης με σαφώς πιο «ελαφριές» ηχητικές κατευθύνσεις και προσδοκίες. Πάντως, για γνωριμίες με το έτερο φύλο, η κατάσταση ήταν άκρως φιλόξενη στο gig space του 6 D.O.G.S. Οπότε υποθέτω ότι κάποιοι βγήκαν κερδισμένοι από την όλη ιστορία του Tolga Fidan.
Τάσος Μαγιόπουλος
Agaric
Από την ώρα που εμφανίστηκε ο μέχρι πρόσφατα άγνωστος Δανός παραγωγός, η βραδιά στο 6 DOGS ξεκίνησε μια «ανηφόρα» που κανείς μάλλον δεν είχε προβλέψει πόσο θα διαρκέσει. Η μουσική του πρόταση ήταν αρκετά μελωδική, αλλά ο Agaric δεν ξέχασε να ανεβάζει και να κατεβάζει τους ρυθμούς του, επιδεικνύοντας εξαιρετικές ικανότητες στη ροή του. Όταν μάλιστα έφτανε προς το techno συνειδητοποιούσαμε πόσο μας είχε λείψει στο φετινό φεστιβάλ... Κάτι που κατάλαβε μάλλον ο Delanο, στήνοντας το αξέχαστο rave που μας χάρισε τουλάχιστον απλόχερα στη συνέχεια.
Γιώργος Μιχαλόπουλος
Alexi Delano
Θα πρέπει να εξομολογηθώ πως, όταν χωρίζαμε με την ομάδα του Avopolis τι θα καλύψει ο καθένας από το φεστιβάλ, το μοναδικό που ζήτησα ήταν να μην αναλάβω τον Delano –γιατί την τελευταία φορά που τον είχα ακούσει είχα κουραστεί σε μισή ώρα από το παλιομοδίτικο minimal το οποίο είχε παίξει. Παραλίγο δηλαδή να χάσω ένα από τα μεγαλύτερα dance parties που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην πόλη. Δεν έφτανε που επιτέλους αποφάσισε ένας DJ να μας παίξει techno στο φετινό ένTechno, o Delano –με υποδειγματική ροή για περίπου 4 ώρες– έκανε τον πολύ κόσμο που είχε παραμείνει στον χώρο να πανηγυρίζει, με τρόπο που αμφιβάλω αν έχει ξαναζήσει το 6 D.O.G.S.
Αφού πέρασαν οι πρώτες 4 ώρες και αφού πλέον είχαμε κατακλυστεί από την ψευδαίσθηση πως είμαστε 10-15 χρόνια πριν –όταν υπήρχε ακόμα μεγάλη dance σκηνή στην πόλη– ανέβηκε στα decks ο Agaric για να ακολουθήσει ένα μαραθώνιο back-to-back σετ με τον Delano, το οποίο πρέπει να διήρκησε περίπου 3 ώρες. Αυτό όμως που τελικά μας οδήγησε σε μια πραγματικά σπουδαία βραδιά που δύσκολα θα ξαναζήσουμε, συνέβη ακριβώς επειδή ο Delano σε κανένα σημείο δεν εγκλωβίστηκε στον ήχο του. Όποτε ήθελε μαλάκωνε, όταν έπρεπε έβαζε τέρμα ένα full house anthem για να μας ενθουσιάσει οριστικά και αμετάκλητα: μετά από μια δεκαετία χορέψαμε σαν να ακούγαμε για πρώτη φόρα το “Night Of The Jaguar”. Αδιαφορώντας για την υπερβολή που κρύβεται στην επόμενη πρόταση, το ατελείωτο σετ του Delano θα το μελετάμε για πολλά χρόνια.
Γιώργος Μιχαλόπουλος
