Δεν ξέρω ποια είναι η δική σας άποψη για τη χθεσινή βραδιά, πάντως έχω την εντύπωση ότι πολύς κόσμος ήταν εκεί μόνο ή περισσότερο για τους Love και πιο συγκεκριμένα για τον μοναδικό Arthur Lee. Συμπέρασμα που ενισχύεται και από την αποχώρηση κάποιων πριν τους τελευταίους της βραδιάς, Porcupine Tree, αλλά και το γενικότερο "μπλα μπλα" εκείνη την ώρα...
O 57χρονος Arthur, που έμεινε ελεύθερος τον περασμένο Δεκέμβριο, μετά από 6 χρόνια στην "στενή" (έναντι 12 της κανονικής ποινής του) για κατοχή όπλου και πυροβολισμό στον αέρα για εκφοβισμό, εμφανίστηκε στη σκηνή ορεξάτος, για να μας μεταφέρει κάπου αλλού.
Soul, ψυχεδελικός, folk, blues, μα πάνω απ'όλα rockin', όπως επιβάλλει ο θρύλος του cult 60s group του ήταν ο κύριος Lee. Στο "Alone again or" κάθε φορά που παιζόταν το riff - σήμα κατατεθέν, το κοινό -ειδικά στις πρώτες σειρές- παραληρούσε, το "7 and 7 is" -garage anthem- έφερε χορό και χαμόγελο, το "Live and Let Live" έγινε δεκτό με ενθουσιασμό. Στο "The Red Telephone", τα trippy περάσματα και ρεφρέν από τους κιθαρίστες μας διαπερνούσαν, στο "House is not a Motel" οι αντιδράσεις ήταν εξίσου επιδοκιμαστικές. Ο Arthur Lee αφιέρωσε "στο φίλο του" John Lennon το "Everybody’s Gotta Live" από το 'Vindicator' (medley με το "Instant Karma"). Eλάχιστοι το γνωρίζαν, αλλά είναι τόσο catchy που άρχισε να γίνεται σύνθημα. To encore ήταν ένα και μοναδικό: "Singing Cowboy" και η βραδιά έκλεισε με ένα τζαμάρισμα από άλλη εποχή...
Απίστευτη ενέργεια από έναν άνθρωπο που έχει περάσει τα πάνδεινα, ζώντας (με όλα τα άσχημά της) τη ζωή του rock and roll μύθου. Drugs, ψυχολογικά προβλήματα, έξι χρόνια στη φυλακή και τώρα πάνω στη σκηνή, σαν 25χρονος και με μια φωνή πασιφανώς με συναίσθημα και σε φόρμα. Ντυμένος στα κόκκινα, με τα μαλλιά καλυμμένα και με γυαλιά υλίου, τα οποία τα έβγαζε μόνο όταν υπήρχε νόημα (εκ των στίχων) και με μια νέα "έκδοση" των Love (δύο κιθαρίστες, ένας μπασίστας και ο drummer), απέδειξε ότι το βαθύ soul ηχόχρωμα της φωνής του είναι ακμαίο. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε χαρούμενοι γιατί παρακολουθήσαμε τον υπεύθυνο μιας τόσο επιδραστικής folk-rock/ψυχεδελικής μπάντας, σε τέτοια ηλικία και με τέτοια όρεξη. Είτε ισχύει το "στο επανιδείν", είτε όχι...
Ακολούθησε ο Steve Wilson με τους bandmates του. Αν και πάρα πολύς κόσμος δεν έκανε τον κόπο να μπει στο trip των Porcupine Tree (όπως είπαμε, πολλές συζητήσεις, κόσμος απέξω, άλλος να φεύγει...) ο ίδιος προσπάθησε, όπως πάντα, κατά κύριο λόγο να εντυπωσιάσει με κομμάτια που παρότι έχουν πάντα σχεδόν το άρωμα του prog/space rock, πλέον αρνούνται να μπουν κάτω από κάποια κοινή ταμπέλα.
Είναι αλήθεια όμως ότι ποτέ δεν διαφεύγουν από τις ρίζες τους, όσο ποπ, ακουστικό, ή noisy rock χαρακτήρα και να πάρουν. Το πολύ πολύ να γίνουν πιο accessible -αυτό δεν είναι πρόβλημα, το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν πλέον το ίδιο βάρος τα δημιουργήματά του, ως σύνολο (γιατί μεμονωμένες καλές στιγμές υπάρχουν). Η μουσική των Porcupine Tree έχει εξελιχθεί πάντως και ο Wilson δείχνει να επιμένει στις τελευταίες επιλογές του, αν κρίνουμε από το set...
Ο ήχος τους -όταν δεν βρίσκονται στα ακουστικά διαλείμματα- είναι αδιαμφισβήτητα πολύ πιο σκληρός από τις ηχογραφήσεις -crystal clear όπως πάντα, αλλά αγίζει και τα όρια του metal κάποιες φορές. Είναι τότε που ο Steve αφήνει το χαρακτήρα του απόμακρου που έχει πάντα (απαραίτητο για ανάλογα ταξίδια) και δείχνει και οπτικά απίστευτο πάθος -τα φωνητικά πάντα κάτω από εφέ (distortion, distance κτλ.)
Λίγο η ενέργεια που καταναλώθηκε για χάρη του κυρίου Lee, λίγο το αναμενόμενο, λίγο το μυαλό μας που ταξίδευε σε όσα ετοιμάζουμε και τη συναισθηματική φόρτιση που μας διακατέχει, λίγο η προτίμησή μας στις πιο early ηχογραφήσεις τους, δεν μας επέτρεψε να μπούμε για τα καλά στον κόσμο του Wilson και να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις από το ταξίδι. Είναι προφανές ότι είδαμε μόνο την απογείωση...
* Το πρώτο όνομα της βραδιάς ήταν οι δικοί μας, πολύ καλοί Relevant Box, που είχαμε παρουσιάσει το Μάιο του 2001 και στο Avopolis, αλλά δυστυχώς η υπερβολική κίνηση δεν μας επέτρεψε να παρακολουθήσουμε, παρά ελάχιστα από το set τους. Μιλήσαμε πάντως στο διάλειμμα μετά την εμφάνιση των Love με τα παιδιά και μας είπαν ότι ετοιμάζουν την πρώτη τους δισκογραφική κυκλοφορία, για την οποία θα σας ενημερώσουμε όταν οριστικοποιηθούν οι λεπτομέρειες.
