Ως άξιοι πρεσβευτές της νέας ψυχεδελικής σκηνής –η οποία ζει μια άνθηση τον τελευταίο καιρό– οι Καλιφορνέζοι χτίζουν σταθερούς δεσμούς αγάπης με το εναλλακτικό κοινό, πράγμα που επιβεβαιώνει και το φετινό τους άλμπουμ. Λίγο πριν την πολυαναμενόμενη εμφάνισή τους επί ελληνικού εδάφους σε Θεσσαλονίκη (Παρασκευή 31/10, στο Principal-Μύλος) και Αθήνα (Σάββατο 1/11, στο Fuzz), μιλήσαμε λοιπόν με τον Matthew Correia για τη γνωριμία του με τους υπόλοιπους της μπάντας, τις επιρροές τους και τα σχέδιά τους...
Τρεις από εσάς δουλεύατε στο δισκοπωλείο Amoeba Music Store, πριν αποφασίσετε να δημιουργήσετε τους Allah-Las. Τι σας οδήγησε στην απόφαση να φτιάξετε τη δική σας μουσική;
Ναι, ο Spencer κι εγώ γνωρίσαμε τον Pedrum όταν δουλεύαμε στο Amoeba. Ο Spencer και ο Pedrum είχαν ήδη κάποιες σόλο ηχογραφήσεις τότε, τις οποίες αντάλλασαν μεταξύ τους, και κάποια στιγμή αποφάσισαν να παίξουν μαζί. Λίγο αργότερα με προσκάλεσαν κι εμένα να αναλάβω τα ντραμς, ενώ ήρθε και ο Miles στην κιθάρα. Δεν ξέραμε τι θα βγει από όλο αυτό. Ξεκινήσαμε να παίζουμε για τη δική μας διασκέδαση.
Ο Nick Waterhouse είναι ένας από τους ανθρώπους τους οποίους συχνά επιλέγετε για να δουλέψετε μαζί, σχεδόν από την αρχή της ύπαρξής σας. Ποια στοιχεία δημιουργούν τη μεταξύ σας χημεία;
Είναι υπέροχη εμπειρία να δουλεύεις με φίλους που πραγματικά ξέρουν τι θέλεις να πετύχεις! Ο Nick έχει αποδειχθεί φανταστικός παραγωγός και πίστεψε σε εμάς ήδη από το ξεκίνημά μας. Είμαστε προϊόντα του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε και είμαστε χαρούμενοι που έχουμε τόσο ταλαντούχους ανθρώπους να μας βοηθάνε και να μας στηρίζουν σε όλα τα επίπεδα. Είναι το παν για εμάς.
Είστε οπαδοί της vintage αισθητικής, αλλά χωρίς να σας λείπει η σύγχρονη ματιά –κάτι που γίνεται εμφανές τόσο στη μουσική σας, όσο και στα βιντεοκλίπ σας. Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος έχει την τάση να επιστρέφει σε παλιότερους ήχους/στυλ τον τελευταίο καιρό;
Είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να κοιτάνε πίσω, για να μπορέσουν αργότερα να προχωρήσουν μπροστά. Σε όλους τους τομείς. Δεν είμαστε ακριβώς fans αυτού του vintage κινήματος, εκτιμάμε όμως τη δημιουργικότητά του και πιστεύουμε πως κάτι δεν είναι απαραίτητα καλύτερο μόνο και μόνο επειδή είναι φρέσκο και καινούργιο.
Τι έφερε όμως ακόμα μία (και κάπως ξαφνική) αναγέννηση της ψυχεδελικής/garage σκηνής των 1960s;
Νομίζω πως είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των σημαντικών δίσκων του παρελθόντος που επανεκδίδονται. Μαζί βέβαια με το ανάλογο promotion το οποίο τους γίνεται.
Ποιες διαφορές παρατηρήσατε στη διαδικασία δημιουργίας και ηχογράφησης του φετινού Worship The Sun, σε σύγκριση με το προ διετίας ντεμπούτο σας;
Τα κομμάτια του πρώτου δίσκου εξελίχθηκαν καθώς πειραματιζόμασταν μαζί τους, παίζοντάς τα σε διάφορες συναυλίες. Τα τραγούδια του Worship The Sun γράφτηκαν αντίθετα όσο ταξιδεύαμε, στη διάρκεια της περιοδείας μας, και μετά πειραματιστήκαμε μαζί τους στο στούντιο. Και οι δύο τρόποι αποδείχθηκαν αρκούντως εποικοδομητικοί και αποδοτικοί.
Από τι επηρεαστήκατε για να γράψετε τα κομμάτια του νέου σας άλμπουμ;
Πάρα πολλά πράγματα για να αναφέρουμε... Κυρίως όμως πολλή παλιά και νέα μουσική, από Λος Άντζελες και παραπέρα.
Θεωρείτε επομένως ότι το Λος Άντζελες έχει επηρεάσει τον ήχο και την αισθητική σας. Αν ζούσατε δηλαδή σε άλλη πόλη, η μουσική σας θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό;
Ναι και ναι! Το Λος Άντζελες έχει επηρεάσει την αισθητική μας, πιστεύουμε ότι αν κατοικούσαμε κάπου αλλού θα επηρεαζόμασταν ανάλογα από τα όσα θα ζούσαμε εκεί.
Σχεδιάζετε κάτι συγκεκριμένο για το άμεσο μέλλον;
Να συνεχίσουμε την περιοδεία μας και να φτιάξουμε περισσότερη μουσική. Ανυπομονούμε να ξανάρθουμε στην Ελλάδα, στο μεταξύ!
{youtube}Ch4ikBiAqjM{/youtube}
