Ο Luca Dumbini και η Carlotta Menozzi αποτελούν τον κορμό των Dumbo Gets Mad. Πρόκειται για ένα από τα συγκροτήματα που προκαλούν αίσθηση στη μπλογκόσφαιρα από το 2011 (όταν πρωτοεμφανίστηκαν με το Elephants At The Door) μέχρι και φέτος (που επανήλθαν με το δεύτερο άλμπουμ τους, Quantum Leap), καθώς υπογράφουν δείγματα εξαιρετικής νεοψυχεδελικής ποπ. Με αφορμή την επίσκεψή τους –με τετραμελή σύνθεση– την Παρασκευή 4/10 στο Six d.o.g.s., ο Luca Dumbini μας έδωσε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις τους…
Είναι το όνομά σας μια ευθεία αναφορά στο ομώνυμο ελεφαντάκι του Ντίσνεϊ;
Ακριβώς! Και συγκεκριμένα στη σκηνή εκείνη όπου ο Ντάμπο μεθάει κατά λάθος και αρχίζει να βλέπει μια παρέλαση από ροζ ελέφαντες.
Ποιο είναι το story με το Λος Άντζελες; Απ’ ότι καταλαβαίνει κανείς έχετε περάσει αρκετό διάστημα εκεί τα τελευταία χρόνια…
Η πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί ήταν όταν έβαζα τις τελευταίες πινελιές στο Elephants At The Door. Ένιωσα ερωτευμένος με το L.A. Πέρυσι πήγαμε για έναν χρόνο και ήταν υπέροχα. Είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε μια συναυλία στο Venice Beach και καταλήξαμε να κάνουμε άλλες τρεις (αν και μάλλον εκείνη του Venice ήταν η πιο συναρπαστική). Οι άνθρωποι εκεί είναι πραγματικά ενθουσιώδεις και φιλικοί, ειδικά σε ό,τι αφορά στη μουσική, κι έτσι νιώσαμε πολύ άνετα όταν παίζαμε μπροστά τους. Όλοι χαμογελούσαν και χόρευαν, ενδιαφέρονταν στ' αλήθεια γι’ αυτό που είχαμε να πούμε και ήθελαν να μάθουν περισσότερα για μας. Η προσέγγισή τους στη ζωή είναι τελείως διαφορετική από τη δική μας. Δεν μείναμε για μεγάλο διάστημα, όμως νομίζω ότι οι εμπειρίες που αποκομίσαμε ήταν αρκετά κοντά στην πραγματικότητα. Ο ήλιος εκεί είναι λαμπερός, το Λος Άντζελες είναι ένα θετικό μέρος.
Ολόκληρο το δεύτερο άλμπουμ σας, το Quantum Leap, είναι πολύ προσεκτικά φτιαγμένο, γεμάτο από διαφορετικούς ήχους και ιδέες. Τι συνέβη στο στούντιο;
Νομίζω ότι το Quantum Leap είναι ένα πραγματικά πολύχρωμο άλμπουμ, ίσως επειδή υπάρχουν πάρα πολλές επιρροές εκεί μέσα. Μετά την κυκλοφορία του Elephants At The Door άρχισα να ακούω όλα τα είδη της μουσικής, από ολόκληρο τον πλανήτη, και νομίζω ότι αυτό βγήκε με κάποιον τρόπο στη μουσική που έγραψα.
Πώς σας ήρθε η ιδέα να ανασκευάσετε το "212" της Azealia Banks στο τραγούδι σας "Tahiti Hungry Jungle";
Ακούσαμε το "212" για πρώτη φορά στο Λονδίνο. Ήταν ήδη πολύ μεγάλη επιτυχία στο ίντερνετ, αλλά πίσω στην Ιταλία ελάχιστοι είχαν δει το βιντεοκλίπ. Άρεσε πολύ στην Carlotta, σε βαθμό άγριου κολλήματος. Μια μέρα που δουλεύαμε πάνω στο άλμπουμ της έδωσα να ακούσει μια μελωδία την οποία είχα γράψει κι εκείνη έβαλε τους στίχους του "212" από πάνω. Μας άρεσε το αποτέλεσμα και το κρατήσαμε. Η μελωδία βέβαια είναι τελείως διαφορετική, οπότε ας πούμε ότι πρόκειται για έναν φόρο τιμής στο "212".
Στα λάιβ παίζετε πλέον με έναν ντράμερ κι έναν μπασίστα. Θεωρείς τους Dumbo Gets Mad κουαρτέτο ή ντουέτο;
Ο ντράμερ μας, ο Lorenzo, είναι ένας καταπληκτικός μουσικός. Επίσης είναι και μηχανικός (όπως σχεδόν όλοι οι ντράμερ), άρα το groove του είναι… μαθηματικά καυτό! Ο Scarfo έπαιζε μπάσο μαζί μας από την περιοδεία του Elephants At The Door και μας έχει επηρεάσει πολύ. Έχει να σου πει μια ιστορία για τα πιο απίθανα πράγματα. Δημιουργικά πάντως λειτουργούμε περισσότερο ως ντουέτο. Ο Lorenzo είναι πάντα πολυάσχολος με τις σπουδές του και με τα άλλα project στα οποία συμμετέχει, ενώ ο Scarfo –εκτός από μπασίστας στους Julie’s Haircut– είναι και γραφίστας. Κανένας από τους δύο δεν έχει λοιπόν και πολύ χρόνο, αν θέλει να έχει ζωή.
Μέχρι τώρα έχετε κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, αλλά όχι singles (τουλάχιστον ως φυσικά προϊόντα). Τυχαίο ή εσκεμμένο;
Η Bad Panda Records, η εταιρεία μας, διαθέτει πάντα υπέροχες «στρατηγικές» ιδέες. Το να κάνεις τις σωστές επιλογές έχει σήμερα πρωταρχική σημασία και γι’ αυτό ακριβώς τα label παραμένουν ακόμα σημαντικά. Δεν ξέρω γιατί δεν έχουμε κυκλοφορήσει κάποιο single μέχρι τώρα, όμως είμαι σίγουρος ότι υπάρχει μια καλή εξήγηση.
Το καλοκαίρι, ο ήλιος και ο εξωτισμός φαίνονται να αποτελούν ουσιώδη συστατικά του όψιμου ήχου σας. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
Είναι αλήθεια. Ο ήλιος και το φως μπορούν να αλλάξουν σοβαρά τη διάθεσή μας. Γι’ αυτό μας αρέσει και τόσο πολύ το Λος Άντζελες. Μας αρέσει όταν ένα τραγούδι μας σε κάνει να χαμογελάς. Ακόμα κι όταν οι στίχοι σε βάζουν σε ένα βαθύτερο και πιο εσωστρεφές τριπ, υπάρχει πάντα ένας ήχος που θα σε επαναφέρει στην επιφάνεια.
Πώς είναι να βρίσκεσαι στην ίδια μπάντα με το κορίτσι σου;
Η οικειότητα μεταξύ μας είναι το καλύτερο και το χειρότερο κομμάτι του να δουλεύουμε μαζί.
Υπάρχουν άλλες μπάντες στην Ιταλία ή στην Ευρώπη με τις οποίες νιώθετε ότι μοιράζεστε ένα κοινό μουσικό όραμα;
Φέτος συναντήσαμε μερικές ιταλικές μπάντες με τις οποίες νιώσαμε πολύ κοντά. Είναι οι Jennifer Gentle, C+C Maxigross και οι Honeybird & The Birdies.
Υπάρχουν άλλα project έξω από τους Dumbo Gets Mad;
Ναι, έχω και κάποια άλλα project. Το ένα λέγεται Lick Bellies και δηλώνω περήφανος γι’ αυτό. Πέρυσι κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας YouTube mixtape –λέγεται «Minotaur».
{youtube}_Zfp1BnrmEA{/youtube}
