Ακούγοντας κανείς το νέο σας άλμπουμ Artifacts, αποκτά επίγνωση της πορείας που έχετε διανύσει ως σχήμα από εκείνες τις μέρες του 2014, όταν βγάλατε το ντεμπούτο σας στην Turkey Vulture Records. Σε σας, όμως, πώς φαντάζει αυτή η 5ετής διαδρομή;
Είναι 5 χρόνια και μόνο τα τελευταία 2, μας φαίνονται δεκαετία! Με μερικές λέξεις, πλούτος εμπειριών, αξιολόγηση λαθών, άνοιγμα εκτός συνόρων και μεγαλύτερο δέσιμο μεταξύ των μελών της μπάντας. Η αρχή μιας πιο σοβαρής πορείας έγινε με το Sigma (2017), όπου ξεκίνησε η συνεργασία μας με management και με τη νέα μας δισκογραφική. Από εκείνο το σημείο ως το Artifacts, τα βήματα έγιναν πολύ πιο επεξεργασμένα.
Το «artifacts» είναι μια ιδιαίτερη αγγλική λέξη, με σημασίες παραπλήσιες, αλλά όχι ταυτόσημες –από τις οποίες δεν αποκλείεται και μια κάποια θρησκευτικότητα. Πώς θα έπρεπε να το ερμηνεύσουμε στα ελληνικά, σε συνάφεια με τον δίσκο σας;
Η απόδοση που διαλέγουμε, είναι η λέξη της απαγγελίας στο ομότιτλο κομμάτι. «Τέχνεργα», δηλαδή αρχαιολογικά ευρήματα, κινητά αντικείμενα επεξεργασμένα από τον άνθρωπο. Στο δίσκο μιλάμε για έννοιες όπως η ελπίδα, ο φόβος, η θνητότητα, η παράδοση ως τελετουργία, η πατρίδα και ο πόλεμος, που γίνονται όγκοι-αντικείμενα με ένα αμφίσημο και σε πολλές περιπτώσεις θρησκευτικό βάρος. Αν όλα τα αντικείμενα μαζί, τα φανταστούμε σαν το βράχο του Σίσυφου που τον σπρώχνει αιώνια και μάταια στην πλαγιά του βουνού, μπορούμε να δώσουμε την άμεση απαισιόδοξη μετάφραση, αλλά και την οπτική του Αλμπέρ Καμύ πως «ακόμα και ο ίδιος ο αγώνας προς την κορυφή φτάνει για να γεμίσει την ανθρώπινη καρδιά».
Στο εξώφυλλο αντικρίζουμε ένα ελάφι, έναν άνθρωπο και ένα βάζο, που γραφιστικά ενοποιούνται. Είχατε λόγο στην κατασκευή του; Και τι κρυφά πράγματα συμβολίζονται σε αυτές τις 3 φιγούρες;
Το εξώφυλλο είναι δουλειά του Bob Studio και δημιουργήθηκε κατόπιν συζήτησης πάνω στο concept. Δεν υπήρξαν πολλά στάδια δημιουργίας: είδαμε ένα προσχέδιο, το εγκρίναμε και προχωρήσαμε στο τελικό. Οι 3 φιγούρες είναι πτυχές ενός ενιαίου artifact. Με μια πρώτη ανάγνωση, η ανθρώπινη σκυφτή φιγούρα είναι σισυφική, το βάζο συμβολίζει το εύθραυστο της ανθρώπινης δημιουργίας, το ελάφι είναι σύμβολο της αγνότητας.
To νέο άλμπουμ έχει μπόλικα πλήκτρα, παρά ταύτα καταφέρνει να ακούγεται rock, ίσως μάλιστα και περισσότερο βαρύ από το Sigma (2017). Πώς λειτουργούν τέτοιες ισορροπίες κατά τη διαδικασία δημιουργίας;
Δεν προσχεδιάζονται, σίγουρα. Ο δίσκος στις πρώτες προπαραγωγές ακουγόταν αρκετά πιο κιθαριστικός, ενώ στην πορεία, με τα στοιχεία που αφαιρέσαμε και προσθέσαμε στα τραγούδια, αναδείχτηκε μια ατμόσφαιρα πιο έντονη από εκείνη του Sigma. Το concept προϋπήρχε της σύνθεσης, οπότε είναι σαν η μουσική να βρήκε τη θέση της μέσα σε αυτό –να γέμισε το θεματικό πλαίσιο. Για αυτό που τελικά ήμασταν σίγουροι, ήταν το πώς θέλουμε να ακούγεται το υλικό από τη στιγμή που τελείωσε η διαδικασία της σύνθεσης.
Τους στίχους σας δεν θα τους έλεγα εύκολους, παρότι το μήνυμά τους γίνεται σαφές: στο "Amber", ας πούμε, η ελπίδα απεικονίζεται γλαφυρά απολιθωμένη μέσα σε κεχριμπάρι, κάτι που λειτουργεί και σε πρώτο επίπεδο, αλλά κάνει και μια πιο ψαγμένη παραπομπή σε ένα δεύτερο, εικονιστικό –απηχώντας τα απολιθωμένα έντομα της προϊστορίας που ανακαλύπτουν οι παλαιοζωολόγοι. Δουλεύετε συνειδητά σε τέτοια πολλαπλά επίπεδα;
Ο χαρακτήρας της μουσικής μας, τουλάχιστον με τον τρόπο που τον αντιλαμβανόμαστε εμείς, διαπνέεται από στοιχεία soundtrack: αναφέρεται με μια έννοια σε εικόνες, τις οποίες οι στίχοι κάνουν πιο συγκεκριμένες. Αυτό που επιδιώκουμε με τον στίχο είναι η παράθεση εικόνων, όχι σε ένα επίπεδο αμιγώς αισθητικό, αλλά ως συστατικό προβληματισμού –με μια φόρτιση δηλαδή προς τον τρόπο με τον οποίον εμείς σκεφτόμαστε τα πράγματα.
Δημιουργούνται πάντα περιθώρια πολλαπλών ερμηνειών, όπως και διαφορετικά σημεία ταύτισης, που αντιστοιχίζονται στις αναφορές και στα βιώματα του ακροατή. Για παράδειγμα μιας, και το ανέφερες, η ελπίδα στο "Amber" απεικονίζεται ως απολίθωμα, ως artifact που μπορεί ταυτόχρονα να λειτουργεί σαν υπενθύμιση από το παρελθόν και σαν βάρος για το μέλλον.
Αυξάνεται σταθερά το κοινό που σας παρακολουθεί, εντός συνόρων. Είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς; Ή έχει να κάνει και με το ότι σας ενδιαφέρει ένας σύγχρονος σκληρός ήχος που δεν φαίνεται τόσο metal στο alternative rock ακροατήριο, με αποτέλεσμα να δίνει προσοχή που δεν θα έδινε π.χ. σε ένα πιο παραδοσιακό σχήμα;
Υπάρχει σίγουρα μια ευρύτητα στον ήχο, η οποία μπορεί να υπερβαίνει το αυστηρό πλαίσιο ενός ιδιώματος. Αλλά η δουλειά είναι σκληρή, σε διαβεβαιώνω!
Πλέον, ωστόσο, διαθέτετε και διεθνή εμπειρία. Χρειάστηκε να αλλάξετε κάτι στον τρόπο με τον οποίον δουλεύετε, βγαίνοντας εκτός συνόρων; Και σε τι υπερτερεί τελικά το εξωτερικό, σε σύγκριση με την εγχώρια συναυλιακή πραγματικότητα;
Η εμπειρία μας είναι μικρή προς το παρόν, και το μόνο που μπορώ με βεβαιότητα να σου πω ότι αλλάζει, είναι πως μεγαλώνει το δέσιμο μεταξύ μας· κατά τα λοιπά δεν έχουμε αλλάξει κάτι στον τρόπο με τον οποίον γίνεται το σόου.
Οι εκάστοτε αλλαγές έχουν να κάνουν και με τις δυνατότητες του χώρου που μας φιλοξενεί. Μια διαφορά που μας εντυπώθηκε σε σχέση με τα δικά μας, είναι πως τα venues στην Ολλανδία είναι η επιτομή της λειτουργικότητας. Έχουν σχεδιαστεί για να εξυπηρετούν κάθε στιγμή ενός μουσικού ο οποίος βρίσκεται σε περιοδεία. Τα μεγάλα venues της Ελλάδας συγκρίνονται, αλλά είναι μικρός ο αριθμός τους.
Ποιος είναι ο αμέσως επόμενος στόχος, μετά την περάτωση των επικείμενων εμφανίσεων σε Αθήνα και σε Θεσσαλονίκη;
Προς το παρόν θα γίνουν δύο live στο Helmond και στο Zaandam στην Ολλανδία το Μάιο, ενώ ετοιμάζουμε κάτι μεγαλύτερο για το φθινόπωρο.
{youtube}Y-eLy_xzTRw{/youtube}
