Την άνοιξη παρουσίασες το ντεμπούτο σου, Marionette. Τώρα που έχουν περάσει κάποιοι μήνες από την κυκλοφορία του, πώς κρίνεις αυτή την πρώτη σου απόπειρα στη δισκογραφία; Υπάρχει κάτι που θα διόρθωνες, αν σου δινόταν η ευκαιρία;
Πάντα υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσες να διορθώσεις ή να είχες κάνει αλλιώς κ.ο.κ. Αλλά δεν σκέφτομαι έτσι. Δούλεψα σκληρά και από το μηδέν για να φτιάξω το Marionette και είμαι χαρούμενη και περήφανη για αυτό. Είναι το «πρώτο μου παιδί», αν θες. Και επειδή η μουσική είναι ατελείωτο ταξίδι, ήδη έχω αρχίσει να σκέφτομαι τα επόμενα βήματα, νέους ήχους, νέες κατευθύνσεις. Όλα έχουν να κάνουν με την ψυχολογική φάση στην οποία βρίσκεται ο καλλιτέχνης.
Με την αγορά του άλμπουμ σου, μαθαίνουμε, ενισχύουμε το Κοινωνικό Παντοπωλείο. Μίλησε μας λίγο για αυτή την πρωτοβουλία, αλλά και για το πώς βλέπεις την προσφορά του συγκεκριμένου οργανισμού...
Ισχύει για όσα CD πωλούνται στα καταστήματα Starbucks. Είναι μια πρωτοβουλία των καταστημάτων αυτών και επιθυμία να βρίσκονται δίπλα στις άπορες οικογένειες των Κοινωνικών Παντοπωλείων Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης, διαθέτοντας 1€ με την αγορά κάθε CD, για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών.
Στη ζωντανή παρουσίαση του Marionette στο Faust, παρακολουθώντας σε να ερμηνεύεις και να σχολιάζεις τα τραγούδια, έβγαινε αβίαστα το συμπέρασμα ότι είσαι συνδεδεμένη μαζί τους –ότι το κάθε ένα από αυτά σημαίνει και κάτι σημαντικό. Αποτελεί η μουσική έναν τρόπο εξωτερίκευσης των συναισθημάτων και σκέψεών σου; Υπάρχει κάποιου είδους «κάθαρση» στην όλη διαδικασία;
Σε ευχαριστώ που το παρατήρησες, γιατί για έναν καλλιτέχνη κάτι τέτοιο έχει μεγάλη σημασία. Σε κάθε τραγούδι εξωτερικεύω όλα μου τα συναισθήματα για το συγκεκριμένο θέμα. Ο πόνος, η οργή, η αγανάκτηση, ο έρωτας, η χαρά… Όλα μετατρέπονται σε στίχους και μουσική και μέσα από αυτή τη διαδικασία υπάρχει λύτρωση και κάθαρση. Σαν να πονάω λιγότερο επειδή έγινε τραγούδι. Ναι μεν ξεγυμνώνεις τα συναισθήματά σου στο κοινό, όταν όμως έστω κι ένας άνθρωπος ταυτιστεί με τη μουσική σου, τότε έχεις άλλον έναν σύμμαχο σε ό,τι αισθάνεσαι.
Έχεις υπάρξει ιδιαίτερα ενεργή στον συναυλιακό στίβο, με τις εμφανίσεις σου στο River Party, ως μέρος του TEDx Academy, καθώς και με το live στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής. Στις 16 Οκτωβρίου, μάλιστα, έχεις και τη συναυλία σου στον Ιανό. Τι ρόλο κατέχει το συναυλιακό μέρος στην καρδιά σου και τι επιφυλάσσει το υπόλοιπο 2015 για σένα ως προς το ζωντανό κομμάτι;
Θα έλεγα πως μετά τη διαδικασία σύνθεσης, που όπως ανέφερα είναι λυτρωτική και με γεμίζει όσο τίποτα άλλο, τα live είναι το επόμενο βήμα, όπου ζωντανεύουν τα τραγούδια και η μουσική αποκτά ψυχή. Πιστεύω πως στα live βρίσκει ένας καλλιτέχνης τι του αρέσει και τι όχι –επειδή βλέπει και τις αντιδράσεις του κοινού. Για το υπόλοιπο 2015; Όσες περισσότερες συναυλίες, τόσο το καλύτερο!
Ποια στιγμή μέσα από όλο αυτό το ταξίδι με τη μουσική σού έχει μείνει αποτυπωμένη πιο έντονα στη μνήμη;
Η στιγμή που ολοκληρώνεται από το τίποτα ένα τραγούδι το οποίο γράφω και το ακούω στα ακουστικά μου. Πολλές φορές κλαίω από τη χαρά μου γιατί όλα αυτά τα συναισθήματα έχουν πάρει μορφή.
Κλασική ερώτηση, αλλά πάντα υπάρχει η περιέργεια: αν γινόταν να συνεργαστείς με έναν καλλιτέχνη (είτε από το παρελθόν, είτε από το παρόν), ποιον θα επέλεγες και γιατί;
Στο στούντιο νομίζω με τη Björk, να δω τι έχει μες στο κεφάλι της, γιατί έχει ενδιαφέρον το πόσο «τρελή» είναι. Στη σκηνή μάλλον με τον Mick Jagger, που έχει ατελείωτη ενέργεια.
Φαίνεται να έχεις μια ιδιαίτερη σχέση με το Λονδίνο, αφού όχι μόνο ηχογράφησες εκεί τα τραγούδια σου, αλλά ανέβασες πρόσφατα και μια φωτογραφία στη σελίδα σου στο Facebook, από την τελευταία σου επίσκεψη εκεί. Τι είναι αυτό που σε τραβάει στη βρετανική πρωτεύουσα; Παίζει ρόλο και η μακρά μουσική παράδοση που κουβαλάει;
Με τραβάνε οι παραγωγοί και οι στιχουργοί/συνθέτες οι οποίοι ζουν εκεί. Οι άνθρωποι ξέρουν τόσο καλά να φτιάχνουν αγγλική ποπ/ροκ, έχουν τόσα ακούσματα και μουσικές επιρροές που συμπίπτουν με τις δικές μου, ώστε η συνεργασία μαζί τους είναι και αποδοτική και απίστευτα ευχάριστη. Πάω στο στούντιο στις 9 το πρωί και κοιτάω το ρολόι μου και ξαφνικά είναι 8 το βράδυ...
Πριν λίγο καιρό δημοσίευσες και το βιντεοκλίπ για ένα ολοκαίνουργιο τραγούδι που δεν βρίσκεται μέσα στο Marionette, το "Keep Talking". Με τι αφορμή γράφτηκε; Θα είναι μέρος της επόμενης δουλειάς σου ή πρόκειται για αυτόνομο single;
Το καλοκαίρι, λόγω των δύσκολων κοινωνικο-πολιτικών συνθηκών στη χώρα μας, υπήρχε ανησυχία και αβεβαιότητα. Θέλησα λοιπόν να γράψω ένα τραγούδι που να εκφράζει τη δική μου στάση. Κι έγραψα το "Keep Talking", το οποίο μιλάει για το πόσο όμορφη είναι η πόλη μας, αλλά και για το ότι πρέπει πάντα να συνεχίσουμε να προσπαθούμε, να μιλάμε και να εξωτερικεύουμε τις σκέψεις μας.
{youtube}raQ--H5izBk{/youtube}
