Το νέο του γκρουπ, Τα Παιδιά της Παλαιότητας, κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες το ντεμπούτο τους, με τίτλο 12 Τραγούδια Από Τις Κατακόμβες. Μετά τους Κόρε. Ύδρο. (ή ίσως σαν ένα διάλειμμα αορίστου χρόνου από εκείνους), ο Π.Ε. Δημητριάδης έφτιαξε ένα σχήμα με ήχο και στίχο που σε μεγάλο βαθμό απεκδύεται το ποπ στοιχείο για κάτι πιο ωμό και ακατέργαστο –αυτό που χαρακτήριζε το κερκυραϊκό γκρουπ στα πρώτα του χρόνια. Την ώρα όμως που το άλμπουμ βρίσκει πολέμιους και υπερασπιστές, ο ίδιος ο Δημητριάδης ελάχιστα ασχολείται με τον δίσκο που μόλις κυκλοφόρησε. Όχι τόσο επειδή ετοιμάζει ήδη τον επόμενο, αλλά γιατί έχει μπει σε κλίμα Μουντιάλ! Έτσι, παρ’ ότι κλείσαμε μαζί του μια συνέντευξη με αφορμή τα Τραγούδια από τις Κατακόμβες, σκεφτήκαμε να τον ρωτήσουμε αποκλειστικά για το ποδοσφαιρικό event των ημερών –κάτι που ο ίδιος δέχτηκε με ενθουσιασμό. Τα πρώτα λάιβ των Παιδιών της Παλαιότητας αναμένονται άλλωστε το φθινόπωρο: τους καλοκαιρινούς μήνες ο καθένας δικαιούται περισσότερο από ποτέ «μια ανάπαυλη»…
Ποια ομάδα υποστηρίζεις;
Είμαι θιασώτης του «βαρέως» ποδοσφαίρου ουσίας, που παραδοσιακά έπαιζαν οι βόρειες χώρες. Με απωθούν οι πολλές πάσες και τα κολπάκια εντός και εκτός γηπέδου. Είναι ο ίδιος λόγος που στο μπάσκετ σιχαίνομαι το ΝΒΑ. Ελλείψει σκανδιναβικών ομάδων σ’ αυτό το Mουντιάλ, αρχικά υποστήριζα την Αγγλία. Μετά τον αποκλεισμό της μου έχουν μείνει το Βέλγιο, η Ολλανδία και οι Η.Π.Α. Ο Jurgen Klinsmann έχει φτιάξει ένα συμπαγές, σοβαρό σύνολο και δικαιώθηκε ήδη για τη μη κλήση του Donovan. Η φοβερή εμφάνιση των Aμερικάνων απέναντι στους Πορτογάλους είναι κάτι που θα μου μείνει από αυτό το Mουντιάλ. Πολύ συμπαθής μου ήταν επίσης η ομάδα της Αυστραλίας, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο Cahill –πρόταση του Μάριου– με πλήρωσε δύο φορές!
Ποιοι θα σηκώσουν το κύπελλο;
Προσωπικά θα χαρώ αν είναι μια ευρωπαϊκή ομάδα, πλην της Γερμανίας, την οποία ποτέ δεν χώνεψα. Η Ολλανδία και το Βέλγιο είναι οι προτιμήσεις μου αυτή τη στιγμή, από τα φαβορί. Πολύ περισσότερο βέβαια θα χαρώ αν η κατάκτηση συνδυαστεί και με μια πολύ μεγάλη έκπληξη, τη μεγαλύτερη στα χρονικά του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, που όμως της χρωστάει κάτι από το 1982 και τη «ντροπή της Χιχόν». Μιλάω για την Αλγερία, που για διάφορους λόγους, που δεν είναι της στιγμής, συμπαθώ απεριόριστα σαν χώρα και έχει κάνει τρία εξαιρετικά παιχνίδια ως τώρα.
Η Κόστα Ρίκα είχε ίσως τον πιο δύσκολο όμιλο για το διαμέτρημά της κι όμως κατάφερε να προκριθεί. Πώς την είδες εσύ;
Θεωρητικά ήταν ο πιο δύσκολος όμιλος, στην πράξη όμως φάνηκε ότι η Ιταλία και η Ουρουγουάη δεν στάθηκαν στο ύψος των ονομάτων τους: για μένα ήταν οι δύο χειρότερες ομάδες του φετινού Μουντιάλ. Η καλύτερη ομάδα του ομίλου ήταν η Αγγλία, η οποία για άλλη μία φορά έβγαλε τα μάτια της με τα ίδια της τα χέρια –όπως είπε ο μεγάλος Αλέκος Θεοφιλόπουλος. Για κάποιον λόγο τους αγαπώ τους Άγγλους και με πονάει όταν χάνουν από κατώτερές τους, άχρωμες ομάδες. Την Κόστα Ρίκα, για εντελώς συγκυριακούς λόγους, δεν την έχω παρακολουθήσει ακόμα. Τα τρία της παιχνίδια είναι νομίζω τα μόνα που έχω χάσει σ’ αυτό το Μουντιάλ.
Η Ελλάδα πώς σου φάνηκε αγωνιστικά;
Πληκτική ως συνήθως στα δύο πρώτα παιχνίδια, καταπληκτική στο τρίτο. Αυτή η ομάδα είναι ο ορισμός του outsider. Από εκεί που ήταν με το ένα πόδι για να μπουν στο αεροπλάνο για Αθήνα, τώρα είναι με το ένα πόδι στους 8. Και ποιος ξέρει τι άλλες φάρσες μάς επιφυλάσσουν…
Συμφωνείς με την άποψη ότι το μεγαλύτερο κατόρθωμα Έλληνα ποδοσφαιριστή είναι το να ασχολούνται μαζί του τα ιαπωνικά socialmedia, όπως συνέβη πρόσφατα με το ατυχές τατουάζ του Φάνη Γκέκα;
Δεν τη γνωρίζω την περίπτωση, μου ήταν πάντοτε αδιάφορα τα παραποδοσφαιρικά. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα Έλληνα ποδοσφαιριστή είναι αυτό που έκανε τις προάλλες ο Σαμαράς.
Το σύστημα με το σπρέι στα φάουλ πώς σου φαίνεται; Γενικώς ένας παίχτης που παίζει πονηρά και «βρώμικα» σε ελκύει ή σε απωθεί;
Όπως το θέτεις, δεν θα μπορούσα να νιώσω κάποια έλξη. Η «βρωμιά» με ελκύει μόνο στη μουσική, κατά τα άλλα με απωθεί. Η πονηριά με απωθεί παντού. Το σύστημα με το σπρέι είναι κι αυτό στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του ποδοσφαίρου, όπως και το goal line technology. Δεν με χαλάει.
Τι θα έλεγες στον άνθρωπο που έπαιξε ακριβές σκορ το «Ισπανία - Ολλανδία 1-5»;
Συγχαρητήρια, εγώ έπιασα το διπλό.
«Εγώ είμαι φιλότιμος και αξιοπρεπής/ μόνος μου θα τα βγάλω τα λεφτά μου/ στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής» είχες γράψει με αφορμή το προηγούμενο Μουντιάλ. Εκπληρώθηκε εκείνη η φιλοδοξία; Πώς σε βρίσκει οικονομικά το φετινό Μουντιάλ, 4 χρόνια μετά και πώς τα έχεις πάει ως τώρα στα στοιχήματα;
Το 2010 είχα ξεκινήσει καλά, αλλά ο τελικός απολογισμός μου ήταν - 90 ευρώ. Ήταν ένα πολύ κακό Μουντιάλ, μέσα σε μια πολύ περίεργη περίοδο για μένα. Δεν θυμάμαι καν το παιχνίδι του τελικού, τα είχα παρατήσει κάπου στους 16· το μόνο που μου έμεινε είναι οι βουβουζέλες, οι οποίες είχαν ισοπεδώσει τα πάντα. Αυτή τη φορά πάω πολύ καλύτερα, υπάρχουν και πολύ περισσότερες επιλογές με το online, τότε υπήρχε μόνο ο ΟΠΑΠ. Κανένας πάντως από τους τακτικούς παίχτες του στοιχήματος δεν παίζει για τα λεφτά. Ό,τι κερδίσεις θα το χάσεις, είναι δεδομένο. Όλα τα λεφτά είναι το παιχνίδι.
Ας φύγουμε από το Μουντιάλ. Βίωσες ποτέ πλατωνικό έρωτα με ποδοσφαιριστή;
Στιγμιαία μόνο, με έναν νεαρό και πολλά υποσχόμενο αναπληρωματικό της Ρεάλ σε έναν αγώνα Champions League, πριν μερικά χρόνια. Του έχω μάλιστα αφιερώσει κι ένα ποίημά μου. Έκτοτε έχω χάσει τα ίχνη του.
Έχεις αγαπημένο αγώνα όλων των εποχών –κάποιον που θυμάσαι με δάκρυα στα μάτια;
Με δάκρυα στα μάτια έχω να θυμάμαι μόνο αγώνες του Παναθηναϊκού, στο μπάσκετ κυρίως. Κατά τα άλλα, ένας αγώνας που μου έχει μείνει χαραγμένος στο μυαλό ήταν το Σοβιετική Ένωση - Βέλγιο 4-3 στην παράταση, στο Μουντιάλ του 1986 (πρέπει να ήταν στα προημιτελικά). Ήμουν 8 χρονών και το έβλεπα με τον πατέρα μου από το κρεβάτι των γονιών μου. Υποστήριζα το Βέλγιο. Θυμάμαι πριν είχαμε δει γουέστερν, κοιμηθήκαμε λίγο και βάλαμε ξυπνητήρι για να δούμε το παιχνίδι. Δεν θυμάμαι ποιος μετέδιδε, αλλά σε μια ιδανική αναπόληση ήταν ο Νίκος Κατσαρός. Η μάνα μου κοιμόταν δίπλα, το παιχνίδι έληξε λίγο πριν ξημερώσει. Νομίζω πως τότε αγάπησα το ποδόσφαιρο.
Παίζεις ποδόσφαιρο ο ίδιος; Σε ποια θέση αποδίδεις καλύτερα;
Δεν έχω παίξει ποτέ σοβαρά, μόνο καταστροφικά, προτιμώ να παίζω μπάσκετ. Νομίζω η θέση μου είναι δεξί μπακ, πολύ κοντά στη γραμμή, για να μη με πετυχαίνουν τα σουτ των αντίπαλων επιθετικών.
Η αφαίρεση του πουκαμίσου σου στις συναυλίες κρύβει ίσως μιαν επιρροή από την ανάλογη κίνηση των ποδοσφαιριστών όταν βάζουν γκολ;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό... Δεν θα έλεγα ότι είναι επιρροή, αλλά πολύ πιθανό κάπου να διασταυρώνονται σημειολογικά.
Σε ανύποπτο χρόνο γράφτηκε ότι οι Κόρε. Ύδρο. διαλύθηκαν για να επανενωθούν πανηγυρικά στην τελετή έναρξης του Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία. Το σχόλιό σου...
Το σχόλιό μου είναι ότι το 2018 θα βγαίνει ο τέταρτος δίσκος των Παιδιών Της Παλαιότητας. Στην Κορέα Μουντιάλ έγινε (στη Βόρεια δεν πρόκειται να γίνει ποτέ), οπότε δεν υπάρχει κάποιος προφανής λόγος επανένωσης.
{youtube}Y11IapwfvLo{/youtube}
