Μετά το πολύ καλό Conditions Of My Parole, το Donkey Punch The Night βρίσκει τους Puscifer να απογοητεύουν
Πριν περάσω στα του τελευταίου EP από πλευράς Puscifer, επιτρέψτε μου να εκφράσω ένα (σχετικό) σχόλιο όσον αφορά στο φημολογούμενο νέο άλμπουμ των Tool, ορμώμενος από πρόσφατες δηλώσεις των ίδιων των μελών της μπάντας:
-Ο νέος μας δίσκος βρίσκεται περίπου στα μισά της δημιουργίας του, λέει ο θηριώδης Danny Carey∙ άξαφνα ένα κύμα ενθουσιασμού διαπερνάει τους απανταχού οπαδούς των Καλιφορνέζων.
-Διαπραγματευόμαστε το αν θα παίξουμε νέα τραγούδια στην τουρνέ μας στη Νέα Ζηλανδία, αναφέρουν παρέα Adam Jones & Justin Chancellor∙ ο ενθουσιασμός δίνει τη θέση του στην ανυπομονησία.
-Δεν έχω γράψει νέα τραγούδια, δεν θα κυκλοφορήσει νέο άλμπουμ το 2013: ολική επαναφορά στη μίζερη πραγματικότητα και καταρράκωση ηθικού, δια χειρός Maynard James Keenan.
Πλησιάζοντας τα 7 συναπτά έτη απουσίας από τη δισκογραφία, έχοντας χάσει το μομέντουμ της συλλογικής ενεργούς δημιουργικότητας και ρισκάροντας την ολική αποξένωση με μεγάλο μέρος των οπαδών, δεν θα μου έκανε εντύπωση αν το πέμπτο Tool άλμπουμ (εάν τελικά κυκλοφορήσει κάποια στιγμή στους επόμενους 24 μήνες) έπεφτε στα χέρια του Χάρη Συμβουλίδη κι εκείνος του κότσαρε κανά εξαράκι αποκαλώντας τους βετεράνους, όπως έκανε πρόσφατα με τους My Bloody Valentine. Με το δίκιο στο πλευρό του, βεβαίως-βεβαίως...
Donkey Punch The Night σου λέει μετά ο Keenan... Περισσότερο πεισματάρης από ποτέ και ταγμένος στα δικά του «θέλω», αρνούμενος να συνεισφέρει ακόμα και σε ένα τόσο προχωρημένο στάδιο στη γραφή τραγουδιών με τα Εργαλεία, επιμένει Πουσιφερικά. Αλλά αυτή τη φορά αποτυγχάνει να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών που ο ίδιος έχει καλλιεργήσει. Γιατί μπορεί το καινούριο EP να γεμίζει το μάτι ποσοτικά (8 κομμάτια σε 40 λεπτά), απογοητεύει όμως δημιουργικά: μόλις 2 νέα τραγούδια, συνοδευόμενα από 2 διασκευές και 4 remixes. Οπότε, ας κατεβάσουμε δυο γουλιές Nagual Del Judith Cabernet Sauvignon (του 2010) για να πάνε κάτω τα φαρμάκια...
Ας ξεκινήσουμε από το τραγούδι-κράχτη του EP, που δεν είναι άλλο από το “Bohemian Rhapsody” των Queen. Μετά λοιπόν από τη διασκευή στο “Imagine” του John Lennon με τους A Perfect Circle, σχεδόν προ δεκαετίας (σε μια ενδιαφέρουσα δυστοπική εκδοχή του πρωτοτύπου), ήρθε και η ώρα της αστρικής αρμάδας του αιώνιου Freddie Mercury. Σε τούτη πάντως την περίπτωση ο Keenan δεν επιχειρεί κανέναν απολύτως νεωτερισμό ή παραλλαγή –ίσως λόγω της Guitar Hero απαρχής της όλης ιδέας. Απλά υπηρετεί την πρωτότυπη παρτιτούρα με θρησκευτική ευλάβεια, κάτι όμως που τον θέτει σε ευθεία βοκαλιστική σύγκριση με τον Mercury, βγάζοντάς τον οφσάιντ λόγω έλλειψης σφρίγους και δυναμικής. Ομολογουμένως, από τις σπάνιες φορές που ο Keenan αποδεικνύεται ανεπαρκής.
Μιας και ο λόγος στις διασκευές, σειρά έχει αυτή του “Balls To The Wall” των Γερμαναράδων Accept, το οποίο και ηχεί πραγματικά αγνώριστο εδώ, μετασχηματισμένο στα πρότυπα ενός αυθεντικού νέου τραγουδιού πουσιφερικής λογικής. Όποιος ψάξει λοιπόν για συνδετικούς κρίκους με την αυθεντική εκτέλεση του Udo Dirkschneider και την 1980s μέταλ συμμορία του, καλύτερα να κρατήσει μικρό καλάθι –με την καλή έννοια.
Όσον αφορά τώρα στα δύο νέα τραγούδια, τα οποία και αποτελούν την ουσία της όλης κυκλοφορίας, αυτά επιτυγχάνουν μόνο εν μέρει. Τα “Breathe” & “Dear Brother” δημιουργούν δηλαδή το σωστό ηλεκτρονικό vibe –στο οποίο και στόχευε ο Keenan– αλλά δείχνουν δυστυχώς να μην κατέχουν το mojo που θα τα εξύψωνε εκτελεστικά. Κανένα από τα δύο δεν συγκλονίζει, αν και το δεύτερο άνετα θα προκρινόταν ως υλικό πλήρους δίσκου, αποτελώντας τη συνολικά καλύτερη στιγμή του Γάιδαρου.
Με τα διάφορα remixes απλά να διαφοροποιούν τις ήδη υπάρχουσες δυναμικές και με μερικά εξ' αυτών να ηχούν μάλιστα καλύτερα από τα πρωτότυπα κομμάτια (όπως π.χ. των Denton & Drumcell), η τελική σούμα της όλης εμπειρίας είναι εύκολη: μετά το πολύ καλό Conditions Of My Parole, το Donkey Punch The Night βρίσκει τους Puscifer να απογοητεύουν. Γιατί δεν βοηθάει το σχήμα να εξελιχθεί, ούτε συνάμα σβήνει τη δίψα για νέους Tool. Κι αυτό δύσκολα το συγχωρεί ένας ταγμένος φαν όταν, συν τοις άλλοις, του στερούν το φιλέτο του ακροαστικού του μενού για έβδομη συνεχόμενη χρονιά…
