Θυμάμαι όταν είχα πρωτοακούσει την φωνή του Κωνσταντίνου... Ίσως ήταν ο “Εξώστης”… Ή μήπως τα “Ηλίθια Αστεία”; Αποκλείεται να είμαι ποτέ σίγουρος.
Θυμάμαι όταν είχα πρωτοακούσει την φωνή του Κωνσταντίνου... Ίσως ήταν ο “Εξώστης”… Ή μήπως τα “Ηλίθια Αστεία”; Αποκλείεται να είμαι ποτέ σίγουρος. Και τώρα, πολλά χρόνια αργότερα, κάθομαι να ακούσω το δισκάκι με το πολύχρωμο και καλαίσθητο εξώφυλλο, το οποίο και ζωγράφισε ο ίδιος και μας το παρουσιάζει.Όχι δεν το ακούω τελικά... Αντίθετα κατεβάζω ότι άλλο υπάρχει στην δισκοθήκη μου με το όνομα του K.B. στα credits. Τα χαζεύω, κοιτάω τις φωτογραφίες, ακούω και δύο-τρία tracks από το καθένα. Σταματάω λίγο παραπάνω στο “Τέλσον”, στον πλέον παρεξηγημένο, όταν κυκλοφόρησε, δίσκο των Στέρεο Νόβα. Ο δίσκος του Μιχάλη λένε κάποιοι, οπότε ας κατεβάσω και τα δισκάκια του Μιχάλη... Χμμ.... πρέπει να προμηθευτώ και το πρόσφατο album του Αντώνη κάποια στιγμή... Μα τι προσπαθώ να κάνω; Αναδρομή στην πορεία των Στέρεο Νόβα; Θα μπορούσα, αλλά όχι τώρα. Επιστροφή στον Κωνσταντίνο. Ακούω επιτέλους ολόκληρο το “Για Σένα Με Αγάπη”. Όμως τώρα θέλω να επιστρέψω στον “Ασύρματο Κόσμο”. Και είχα και πάρα πολύ καιρό να το κάνω. Μα γιατί όμως;Διότι, η χαρακτηριστική φωνή του Κωνσταντίνου είναι αδύνατο να αποσυνδεθεί από το παρελθόν του. Ότι και να ηχογραφήσει από εδώ και πέρα, όλα θα θυμίζουν το τότε. Εκτός ίσως από το “Μετά”, με την αξιοσέβαστη Δήμητρα Γαλάνη, το οποίο όμως ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Όσο λοιπόν και να προσπαθεί να παραποιήσει την φωνή του με vocoders, ή να διαφοροποιήσει τον τρόπο έκφρασης των στίχων του, όλα θα θυμίζουν εκείνο το παιδί από τα δυτικά προάστια, που μίλαγε για ένα Σάββατο βράδυ και μία Κυριακή πρωί.Αυτό λοιπόν το παιδί, παρ’όλα αυτά, μεγάλωσε ηλικιακά, και ωρίμασε. Εάν το περσινό “Angel Baby” εξυπηρετούσε τις αναγκες μίας θεατρικής παράστασης, το “Για Σένα Με Αγάπη” εξυπηρετεί τις ανάγκες μίας πραγματικής παράστασης ζωής, αυτής του Κωνσταντίνου απέναντι στους φίλους του. Μία στάση συνέπειας του μουσικού-στιχουργού, αν και στην προκειμένη περίπτωση λίγο διχοτομημένη.Ο Κωνσταντίνος στο “Για Σένα Με Αγάπη” φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα στον γλυκό pop εαυτό του και την dance περσόννα του. Αμφιταλαντεύεται. Από τη μια βρίσκεται το αγαπημένο του πρόσωπο να τον περιμένει σε κάποια ερημική παραλία, και από την άλλη οι γνωστοί και φίλοι του σε ένα superclub να χορεύουν ανάμεσα από απρόσωπα αλλά ιδρωμένα κορμιά. Και τα δύο του αρέσουν και τα δύο τον συγκινούν, οπότε τι άλλο του μένει να κάνει; Μοιράζει τον χρόνο του, και την ψυχή του στα δύο.Ο pop Κωνσταντίνος γράφει ίσως τα πιο γλυκά του τραγούδια. Ακουστική κιθάρα, όμορφα πλήκτρα και φυσαρμόνικα κυριαρχούν. “To Κύμα” είναι το ορχηστρικό που θα συνοδεύει ίσως κάποιες βόλτες δίπλα στο κύμα στην πρώτη απόδραση σε κάποιο νησί (αρκετά κλισέ, έ;). Ο “Αστροναύτης”, όσο και να με πείραξε λίγο αρχικά η έντονη χρήση του vocoder, σίγουρα λιγότερο από την πιο διακριτική χρήση στο “Σας”, με κάνει να χαμογελάω με την εσκεμμένη, πιστεύω, και ίσως με μία τάση ειρωνείας, παιδική αθωότητα του (πόσο πιο κλισέ μπορώ να γίνω;).Από την άλλη ο ηλεκτρονικός Κωνσταντίνος βαδίζει σταθερά στον δρόμο που χάραζει το παρελθόν του. Χωρίς εκπλήξεις, χωρίς ανατροπές. Ευχάριστα, ίσως και να λειτουργούν πάρα πολύ καλύτερα από ότι πιστεύω υπό κάποιες συνθήκες, αλλά και ίσως ορισμένες φορές με το δάχτυλο να θέλει να πλησιάσει το skip. Όχι όμως και στο “Παναμέρικα”, από τις καλύτερες στιγμές του album.Και για να επιστρέψουμε, σε αυτά που σκεφτόμουν αρχικά για το παρελθόν, και τον χαρακτηρισμό και ιδιότυπο τρόπο που ο Κωνσταντίνος απαγγέλει, τραγουδάει, πείτε το όπως θέλετε, τους στίχους του, με την “Αμνηστία” που κλείνει το album, τα “Κορίτσια Καριέρας” και φυσικά την επαναηχογράφηση του “Ολα πριν γίνουνε”, αυτό το παρελθόν συνεχίζει να στοιχειώνει τις ηχογραφήσεις του Κωνσταντίνου.Έξοδος με ερωτηματικό: Γιατί έχω την εντύπωση ότι ίσως το “Για Σένα Με Αγάπη” είναι απλά ένα μεταβατικό στάδιο προσπάθειας αυτοπροσδιορισμού και καλλιτεχνικής κρίσης ταυτότητας, το οποίο όμως είχε ως αποτέλεσμα κάποιες από τις καλύτερες στιγμές του Κ. Βήτα;
