Οι Mogwai χρωστούν πολλά στους μαθηματικούς πειραματισμούς των πρώτων μετα-rock groups, όπως οι Slint, και ανήκουν στην ίδια κατηγορία με ονόματα όπως οι Flying Saucer Attack, Evergreen, Slowdive, Smog, Stereolab, Third Eye Foundation, Tortoise.
Ολοι τους έχουν συνειδητοποιήσει τι θα πρέπει να είναι το μετά-rock για το rock (ότι το μεταμοντέρνο για το μοντέρνο), και ψάχνουν - σε μια εποχή αδιεξόδων για το rock, το νέο, όσο άλλοι βρίσκουν ανώφελες τις αναζητήσεις σε χαρτιά κάτι παραπάνω από καμένα.
Τι συμβαίνει επομένως; Είναι το "post-rock" μια μεγάλη στυλιστική φούσκα; Οι Mogwai αποδεικνύουν πως όχι.
Πιο συγκεκριμένα, συλλαμβάνοντας το πραγματικό concept του πως μπορεί να προχωρήσει το rock ένα βήμα πιο πέρα, δεν χρησιμοποιούν τις ιδιαίτερες και αναλλοίωτες στη φιλοσοφία τους φόρμουλες του σαν σκεπάσματα προκειμένου να φτάσουν κάπου, αλλά τις τοποθετούν σαν στοιβαγμένα υποστρώματα στα οποία κανείς αξίζει να φερθεί αντισυμβατικά, όχι όμως με έλλειψη σεβασμού.
Οι Mogwai είναι -αν μη τι άλλο- μια εναλλακτική μπάντα με όλη τη σημασία της λέξης.
Η μουσική τους στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε αντισυμβατικές instrumental αποδράσεις και τα φωνητικά είναι σπάνια. Η σημαντική, βέβαια, διαφορά του νέου album από το "Mogwai Young Team" του 97 δεν είναι το προσβάσιμο των συνθέσεών τους, όπως λανθασμένα κάποιοι είχαν διαρρεύσει, αλλά η αντικατάσταση των "quiet-loud" διαλειμμάτων, με σκεπτικές, εσωστρεφείς, αλλά εύκολα αναγνωρίσιμες ως προς την ταυτότητά τους συνθέσεις.
Με λίγα λόγια, τα παραμορφωτικά ρινίσματα και οι συγγένειες με τη φιλοσοφία των Sonic Youth λείπουν, κάτι που κάνει τις πιο θορυβώδεις στιγμές τους, όπως το εκπληκτικό "Ex-Cowboy" πιο αποτελεσματικές.
Η καταπληκτική παραγωγή από τον Dave Fridmann (παραγωγός του "Deserter Songs" των Mercury Rev), αλλά κυρίως οι ικανότητες του σκοτσέζικου μετα-rock πληρώματος συντελούν στη δημιουργία ενός πρωτότυπου, αλλά πάνω απ'όλα ζεστού, οργανικού ήχου με πανέμορφες λεπτομέρειες, οι οποίες του χαρίζουν μεγάλο μέρος του καινοφανούς ακουστικού αποτελέσματος.
Οι αντιθετικοί πόλοι όμορφων μελωδιών και θορύβου και οι εξελικτικές διαδρομές των εγχόρδων υπάρχουν και σ'αυτη τη κυκλοφορία τους βέβαια, δίνοντας στο album μια περίεργη, μυστήρια, άγρια ομορφιά. Και η εισαγωγή με το μονόλογο του Iggy Pop από τα χρόνια της κοκαίνης (στο "Punk Rock") είναι απόλυτα ενδεικτική του τι ακολουθεί: "What sounds to you like a big load of trashy old noise is in fact the brilliant music of a genius. Myself. That music is so forceful it is beyond my control. Do you understand what I'm saying?"
