Αυτή ήταν η χρονιά που έλαμψε η braindance. Οι clubbers της πρώτης post covid περιόδου βάφτισαν oldschool αυτό που ο Weatherall αποκαλούσε ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ και το έπαιζε στην Hacienda το 1993, τα σημαντικά ηλεκτρονικά labels των 90s από την Warp και την Mute μέχρι την Metroplex και την R&S προχώρησαν σε σημαντικές επανεκδόσεις προκειμένου να επισημάνουν στη νέα γενιά jockeys τις ρίζες της acid, techno, breaks και drum'n'bass ή συνολικά rave κουλτούρας και αν κάτι κρατάνε οι νέοι δημιουργοί από το revival του 90s rave είναι ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο στήνονταν τότε τα albums και τα singles.
Ο στόχος ήταν πρώτα να δημιουργήσουν το σχετικό χάος στο μυαλό του raver και έπειτα το κορμί θα ακολουθούσε. Λαμπρή εξαίρεση η Αθήνα, Ελλάδα. Εδώ, όπου καταλάβαμε την έπελαση του εγκεφαλικού ήχου σαν ακόμη πιο σκληρό, σκοτεινό και γρήγορα techno ως ένα σημείο και συνεχίσαμε την καγκουρο-house (ενίοτε με afro προεκτάσεις) σε κάποιο άλλο, για να έχουμε να λέμε ότι ακούμε ξένα και μόνο τα Χριστούγεννα πηγαίνουμε μπουζούκια.
Πίσω στην λίστα, έχει ενδιαφέρον ότι τόσο το Νο1 όσο και σχεδόν το 50% της εν λόγω λίστας, βασίζεται σε μουσική που ακόμα και αν ακολούθησε τις dance - electronica φόρμες του παρελθόντος βρήκε τρόπο να αναδείξει φρέσκες ενορχηστρωτικές ιδέες και αν μη τι άλλο να υπηρετήσει την τόσο σημαντική στην εποχή μας, ενιαία αισθητική (αγγλιστί concept album) και να ποντάρει στην ατμόσφαιρα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και ακούστε το podcast στο MyPodcasts του Avopolis.gr
