Ένα βράδυ Πέμπτης πίσω από το Dj booth του Pharaoh αποφάσισα να δώσω τέλος στη μακροβιότητα των καλοστημένων συλλογών -ναι, ακόμα και αυτών του Mr. Bongo ή του Studio One- και άρχισα να σπινάρω τα βινύλια που είχα φέρει για ακρόαση, δηλαδή dub techno, electro breaks και διανομές της Kompakt και της Ghostly από τις αρχές 00s. Μερικές φορές, ειδικά σε μέρη με φαγητό το συνηθίζω. Όχι να σπινάρω τόσο «βαριά» ψυχεδελοdrone electronics, αλλά να βάζω μια συλλογή να παίζει στο ένα πικαπ και εγώ να ακούω στα ακουστικά τους δίσκους που «θα ήθελα» να παίζω από το δίπλα πικάπ. Anyway, για κάποιον περίεργο λόγο, όταν ξεκινήσα να παίζω κομμάτια τόσο στριφνά όσο π.χ. το "Natja" των Death In Vegas, ο κόσμος άρχισε να τριπάρει, να βρίσκει ίσως ξαφνικά ενδιαφέρον στην μουσική και σίγουρα να shazaμάρει ακόμα και αν ήταν πρακτικά αδύνατο να εμφανιστεί ένα white label της Spectral Sound από το 2005.
Ένας υπέροχος νέος κόσμος όπου ακόμα και μη μυημένοι 50άρηδες βάφτιζαν το άγνωστο, «μουσικάρες», επιδηδόμενοι σε αρκετό shazaming και insta story posting εμφανίστηκε από το πουθενά και απέδειξε ότι μερικές φορές αν οι συνθήκες το ευνοούν, όσο πιο περίεργο τόσο πιο καλό. Και αλίμονο, αν αυτός ο Σεπτέμβρης δεν έφερε μπόλικα καλά και περίεργα για τη New Music λίστα...
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και ακούστε το podcast στο MyPodcasts του Avopolis.gr
