«Στην Ελλάδα το 2010 δεν ήξεραν ότι υπάρχει μουσική στην Αραβία που δεν είναι οριεντάλ. Πίστευαν ότι όλα είναι τσιφτετέλι, χορός της κοιλιάς και φαλάφελ»
Στο τρίτο επεισόδιο βγαίνουμε από τη «ζώνη ασφαλείας» μας και ταξιδεύουμε σε προορισμούς της Ανατολής με συνεπιβάτη τον ιδιοκτήτη του μπαρ «micraasia», Δημήτρη Αποστολόπουλο, που μεγάλωσε με τα νανουρίσματα και τις διηγήσεις της γιαγιάς Κατίνας από την Αττάλεια, αναζήτησε τις ρίζες του ακούγοντας house στην Νέα Υόρκη και κάθε του ταξίδι στην Μέση Ανατολή κρύβει μια ιστορία που αξίζει να ακουστεί.
Από τις Μικρασιάτισσες γιαγιάδες της Σμύρνης στα εγγόνια που συνδέουν τα στοιχεία της κουλτούρας τους με αυτά της Δύσης, από την τουρκική ψυχεδέλεια και τα μακάμια του Erkin Koray μέχρι την Felukah στην Νέα Υόρκη, από έναν πομπώδη γάμο κουρδικό σε κάποιο στάδιο μιας πόλης της Συρίας με καφέ και φρούτα σε ένα πρωινό στη Ραμάλα όπου σε ξυπνούν οι ήχοι του μουεζίνη, από το στούντιο των Mashrou Leila στη Βυρηττό στον Φατίχ Ακίν στο δικό μας micraasia στο Γκαζοχώρι.
Ανάμεσα σε ερήμους και αμμόλοφους, τοπία σεληνιακά και ελληνορωμαϊκά βασίλεια, φυσικές λίμνες με τιρκουάζ θερμά ιαματικά νερά σε λευκές «πισίνες» από τραβερτίνη, καταδύσεις στην Ερυθρά θάλασσα και απρόσμενες συναντήσεις με αρχαιολογικά ευρήματα, κοράλια και ναυάγια, μιναρέδες, αρχαίες πόλεις, συναγωγές, κάστρα και σπήλαια, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί γράφουν μουσική για την αγάπη, τον θάνατο τη βία, τον πόνο του χωρισμού, την ένωση, ξεπερνούν την απουσία χώρων ζωντανής μουσικής, την άρνηση μιας βίζα που τους στερεί φεστιβάλ και συναυλίες στη Δύση, στρέφονται στη συλλογική προσπάθεια και τα μικρά live σε δρόμους και αυλές, κι αν και μένουν σε τόπους που η μουσική γνωρίζει σύνορα, αυτοί τα ξεπερνούν...
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και ακούστε το podcast στο MyPodcasts του Avopolis.gr
