Αδύνατο να καταλάβει κανείς τι συνέβαινε στο μυαλό των Vincent Mason (aka Dj Mason aka Pasemaster Mase aka Plug 3), Kelvin Mercer (aka Dj Soundsop - Posdnuos aka Plug 1) και του πρόσφατα εκλιπόντα Dave Jolicoeur (aka Trugoy The Dove aka Plug 2) όταν ξεκίνησαν να ηχογραφούν τις ρίμες τους, ακολουθώντας τo hip hop ρεύμα της εποχής από το Long Island της Νέας Υόρκης. Το περίφημο "Plug Tunin’", ακουγόνταν τόσο ερασιτεχνικό και επιτηδευμένα lo-fi στον συνδυασμό ρίμας και beatmaking που είναι να απορείς πώς ξεχώρισαν κόντρα στη πιο καλογυαλισμένη και συνάμα επιθετική εποχή του είδους. Στην διετία 1987 - 1988, η golden era είχε μόλις ξεκινήσει, το gangsta rap των N.W.A. και EPMD έκανε την πρώτη του μαζική επέλαση, οι Public Enemy γίνονταν το Μαύρο CNN για την αντίστοιχη πολιτική αφύπνιση της Νέας Υόρκης και οι Run D.M.C. έπρεπε να ακούγονται ακόμα πιο σκληροί μέσα στα δερμάτινα τους γιατί η Def Jam κυριαρχία σύντομα θα συναντούσε σοβαρό ανταγωνισμό. Σχεδόν τίποτα, με εξαίρεση το “Talkin’ All That Jazz” single, από το “In Full Gear” άλμπουμ των Stetsasonic, δεν άφηνε χώρο για ένα κομμάτι με την απλότητα και την εξυπνάδα του "Plug Tunin’" στις ρίμες και το eclectic AF sample από το Written On The Wall των Invitations, εμφανώς πιτσαρισμένο προς τα κάτω.
Καθόλου τυχαία, ο Prince Paul των Stetsasonic ήταν από τους πρώτους που άκουσαν το demo και φρόντισε η κασέτα να φτάσει στα χέρια της Monica Lynch από την Tommy Boy, με την τελευταία να βρίσκεται σε δίλημμα για το αν η arty hip hop εκδοχή των De La Soul θα έβρισκε όντως κοινό. «Αυτός ο ήχος ή που θα δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή και θα γίνει χιτ ή που θα πατώσει εμπορικά καταστρέφοντας και εμάς μαζί» έλεγε χαρακτηριστικά η σιδηρά κυρία του Νεοϋορκέζικου ραπ που όμως ξεκάθαρα άκουγε και έβλεπε στη μπάντα κάτι εντελώς διαφορετικό απ'ότι υπήρχε στην πιάτσα...
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και ακούστε το podcast στο MyPodcasts του Avopolis.gr
