Παλιά πίστευα πως οι άλλοι είναι «εξωγήινοι», αργότερα αποδέχτηκα ότι εγώ είμαι ο «εξωγήινος» και όλα τακτοποιήθηκαν μια χαρά. Το τι είναι καλό, σημαντικό, σπουδαίο, ενδιαφέρον, δημιουργικό και με καλλιτεχνική αξία, είναι εντελώς διαφορετικό στον δικό μου πλανήτη απ' ότι φαίνεται να είναι πιά στον πλανήτη Γη. Το παρήγορο είναι πως, ευτυχώς, δεν είμαι ο μόνος εξωγήινος εδώ...
Σε μια χρονιά που οι πολλοί διεθνώς λένε πως η Beyonce, η Rosalia και η Taylor Swift έκαναν σπουδαία άλμπουμ και βρίσκονται στις πρώτες θέσεις με τα «καλύτερα της χρονιάς», εγώ λέω: «θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου» αλλά είπαμε, ζούμε πια στην εποχή που η κριτική απαξιώνεται όλο και περισσότερο έχοντας φτάσει σε σημείο που δεν έχει νόημα πιά. Τώρα ξέρουμε το λόγο...
Όταν τα πάντα συντονίζονται με την επιτυχία, την αποδοχή, το νταβαντούρι στο Twitter και το Tik Tok, την ποπ ελαφρότητα, όταν το «τι θέλει ο λαός» έχει γίνει το άγιο δισκοπότηρο των εφημερίδων, των περιοδικών και των σάιτ, όταν όλοι έχουν γνώμη αλλά έχουν περιορισμένη ή ανύπαρκτη γνώση, τότε το πράγμα έχει χάσει το νόημα του κι εγώ είμαι The Man Who Fell To Earth.
Όταν το «τηλεοπτικό κοινό» ανακαλύπτει τώρα τον Κωνσταντίνο Βήτα ή τους Cramps και το "Goo Goo Muck", καταλαβαίνεις πόσο έχει στραβώσει το πράγμα.
Αλλά τι νόημα έχει να λέμε τα ίδια και τα ίδια και να διαπιστώνουμε ότι είναι μάταιος κόπος. Ας μείνουμε στην μουσική που -κατά τη γνώμη μου- έχει νόημα, ουσία και καλλιτεχνική αξία. Παλιά λέγαμε «γράψε μου μια κασέτα»... Αν μου ζητούσε κάποιος να του γράψω κανα δυο κασέτες (λέγε με και mixtape) με όσα μου άρεσαν, με κέρδισαν, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και που αξίζει να μνημονεύσω για το 2022, είναι συγκεντρωμένα σε αυτές τις 2,5 ώρες μουσικής. Δεν είναι όλα εδώ αλλά όσα είναι, αξίζει να είναι στις επιλογές μου για τη χρονιά που τελειώνει.
Στην 1η πλευρά της κασέτας θα ακούσετε:
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και ακούστε το podcast στο MyPodcasts του Avopolis.gr
