«Στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο τα Οπλα Μαζικής Καταστροφής θα είναι οι Ταμειακές Μηχανές»
Τάδε έφη Frank Zappa
Τις πρώτες στιγμές, την πρώτη ώρα, ήμασταν αμήχανοι. Σαν να είχαμε βγει για ραντεβού στα τυφλά. Θα μ’ αρέσει η τύπισσα, δεν θα μ’ αρέσει, θα με γουστάρει, δεν θα με γουστάρει, μήπως ντύθηκα σαν μαλάκας, λες να…, ίσως να…, γαμώτο. Καθώς περνούσε όμως η ώρα νιώθαμε όλο και πιο άνετα. Τόσο άνετα ώστε νομίζαμε ότι είμαστε σαν στο σπίτι μας και μόνο παντόφλες δεν βάλαμε. Ίσως γιατί το Σύνταγμα είναι το σπίτι μας και μας είχαν κάνει να το ξεχάσουμε. Κάθε φορά που μαζευόταν κόσμος εκεί, ήταν για να ζητωκραυγάσει κάποιον Μονόχρωμο (πράσινο, μπλε, κόκκινο) πολιτικάντη ή για τις καρασκυλέ εκδηλώσεις του ανεκδιήγητου (πρώην) Δημάρχου. Μόνο για τη Γιορτή της Μουσικής ανεβαίναμε Σύνταγμα τα τελευταία χρόνια, αλλά οι τελευταίες εξελίξεις μας άλλαξαν αντίληψη.
Τι περιμέναμε τόσο καιρό άραγε; Μας φτύνανε, μας γελοιοποιούσαν καθημερινά, ενώ εμείς μαζευόμαστε στους καναπέδες να δούμε τα δελτία των Οχτώ, μουδιασμένοι, υπάκουοι, αδρανείς Μη-πολίτες που, ενώ βράζαμε μέσα μας, ψιθυρίζαμε: «Δεν θα ’ρθουν οι εκλογές, θα σας δείξουμε εμείς τι θα πάθετε!». Ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι έχουμε γίνει ένα σώμα, φωνάζουμε τα ίδια συνθήματα, νιώθουμε το ίδιο. Τσαντίλα, θυμό, οργή και όρεξη για πλάκα, γιατί αν αυτή την οργή δεν την βγάλεις και λίγο σε χαβαλέ θα βρεθείς είτε να σου κάνουν τεχνητές αναπνοές, είτε καβάλα σε κάποιον βουλευτή να φωνάζεις: «Σ’ αρέσει τώρα ρε τσόγλανε, πες μου πως σ’ αρέσει το Μνημόνιο!». Οπότε γυρνάς και κοιτάς γύρω σου να βεβαιωθείς ότι δεν είσαι «ήρωας» σε νουβέλα του Philip K. Dick, να σιγουρευτείς ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι συνωμοσία για να σε τρελάνουν. Προσπαθείς να ξεχωρίσεις τον ασφαλίτη ανάμεσα στο πλήθος, τον διάσημο πλέον Έλληνα Χαφιέ, οπότε καταλαβαίνεις ότι απλά δεν σε ενδιαφέρει. Είναι η στιγμή της Απελευθέρωσης, είναι η στιγμή του «Δεν Φοβάμαι Τίποτα!».
Ο μοϊκάνος μαζί με τον παππού, ο νεοδημοκράτης με τον πασόκο, ο αναρχικός με τον αριστερό, ο άνεργος με τον εργαζόμενο βρίσκονται δίπλα-δίπλα και φωνάζουν τα ίδια συνθήματα, και όλοι μαζί με τα παιδιά τους. Και χαμογελάνε! Πόσο καιρό είχαμε να δούμε τόσα πολλά χαμόγελα μαζεμένα, πότε είδαμε τόσους Έλληνες συγκεντρωμένους να συμφωνούν ή και να διαφωνούν χωρίς να γίνεται Ο Χαμός; Χάρη στα παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών είχαμε ξεχάσει τη Δημοκρατία, είχαμε ξεχάσει τι σημαίνει διάλογος, είχαμε ξεχάσει το πρόσωπό μας. Μας είχαν πάρει τον καθρέφτη και έδειχναν έναν ολόκληρο λαό μέσα από τους διαθλαστικούς φακούς τους για να πειστούμε ότι δεν αξίζουμε τίποτα –οπότε ας αφήσουμε τη μοίρα μας, το Παρόν και το Μέλλον μας στα χέρια ανθρώπων οι οποίοι «ξέρουν». Είδαμε τι σημαίνει αυτό, αλλά έπρεπε να ξεπουληθεί η χώρα για να ξυπνήσουμε ή να μας πιάσει το περίφημο ελληνικό Φιλότιμο επειδή οι Ισπανοί είπαν ότι κοιμόμαστε;
Τέλος πάντων, δεν γίνεται διαγωνισμός για το ποιος κοιμάται περισσότερο. Αρχίσαμε να σπάμε τους διαθλαστικούς φακούς και φτιάχνουμε μαζί το Μέλλον, για να μην κοιταζόμαστε αύριο στον καθρέφτη και φτύνουμε τη μούρη μας. Μην ξεχνάτε ότι όλα ξεκίνησαν στο Σύνταγμα και στον Λευκό Πύργο και σε έναν σκασμό Πλατείες σε όλη τη χώρα και δεν έχει σημασία πως / αν / πότε θα τελειώσει και συνεχίζεται δύο βδομάδες τώρα. Φτάνει να βλέπουμε αυτά τα χαμόγελα που συνειδητοποιούν ότι δεν είναι μόνοι τους στα όνειρά τους. Αφού περάσετε, λοιπόν, από τον Αγνωστο Στρατιώτη για την ομαδική ψυχοθεραπεία σας με συνθήματα και μούτζες, κατεβείτε στο συντριβάνι και προσπαθήστε να συμμετάσχετε σε κάποιες από τις πολλές και διάφορες ομάδες συζητήσεων. Γιατί σε κάποια από αυτές μπορεί να ακούσετε τα όνειρά σας ή τους εφιάλτες σας και σε κάθε περίπτωση κάτι θα κάνετε...
Θα Κάνετε Τα Όνειρά Σας Πραγματικότητα
ή
Θα Αντιμετωπίσετε Τους Εφιάλτες Σας
Έτσι κι αλλιώς, θα βγείτε κερδισμένοι.
ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Η χούντα δεν τελείωσε το ’73, Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία
Ήρθε η ώρα να γράψουμε Ιστορία, βγείτε από τα σπίτια σας κι ελάτε στην Πλατεία
Εδώ και τώρα φύγετ’ απ’ τη χώρα
Εεε, Οοο, πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από ’δω
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ είν’ εδώ και ληστεύει τον λαό
Η Βουλή είν’ εδώ και ληστεύει τον λαό
ΤΑ ΠΑΓΚΑΛΙΚΑ
Να κάνουμε τον Πάγκαλο σαλάμι αέρος, να κάνουμε εξαγωγές να πληρωθεί το χρέος
Στείλτε τον Πάγκαλο στον Περσικό, να φάνε και οι Άραβες λίγο χοιρινό
Άντε Γαμήσου Πάγκαλε
ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΑΤ
Αφήστε τα όπλα κι’ ελάτε από ’δω
Οι μπάτσοι είναι καλοί, οι μπάτσοι είναι μαζί μας, να κάνουμε ένα ντου να μπούμε στη Βουλή μας.
ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ
Νύχτα μαγική σαν την Αργεντινή, να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί
Κλέφτες, κλέφτες
