Δεν θα μπω σε κουβέντα για τα γεγονότα που συγκλονίζουν τη χώρα από τις αρχές Δεκεμβρίου και ένθεν. Είναι αντικρουόμενα τα συναισθήματα και οι σκέψεις πολλές, οπότε πιστεύω ότι χρειάζεται χρόνος για να κατασταλάξει κανείς για το τι πιστεύει και νιώθει ακριβώς. Ο ρόλος των μέσων μαζικής ενημέρωσης όλο αυτό διάστημα καθοριστικός στη σύγχυση που έχει δημιουργηθεί. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση από τη μέρα που χτυπήθηκε ο 21χρονος αστυνομικός από πυρά – του «Επαναστατικού Αγώνα» κατά πάσα πιθανότητα – μου επιβεβαιώθηκε ως υποψία μετά την απαγωγή του εφοπλιστή Παναγόπουλου. Ε, λοιπόν, σ’ αυτή τη χώρα για να συμπάσχουν στον πόνο σου οι συνάνθρωποί σου και τα δελτία ειδήσεων, πρέπει να είσαι ή πολύ πλούσιος ή πολύ φτωχός. Αυτό που τόνιζαν όλοι, από συνδικαλιστές της Αστυνομίας μέχρι τον Πάνο Σόμπολο(!!!), ήταν ότι ο νεαρός αστυνομικός είναι μόνο 21 ετών και αμείβεται με 700€. Δηλαδή αν είχε χτυπηθεί κάποιος από τους άλλους δύο συναδέλφους του, που μπορεί να είναι 40 ετών και να παίρνει 1.300€, δεν θα έπρεπε να λυπηθούμε;;; Όπως το πάνε, όποιος είναι μεσήλικας και κάνει καριέρα θα τον ρίχνουμε στην πυρά. Στο άλλο άκρο τώρα έχει κινηθεί το ενδιαφέρον των ΜΜΕ σε σχέση με την απαγωγή του εφοπλιστή, σε αντιδιαστολή με την προ 40ημέρου απαγωγή του γιατρού από ληστές στη Βάρη. Για τον γιατρό ούτε λύτρα δεν έχουν ζητήσει και είναι πολύ πιθανό να μη ζει ο άνθρωπος, αλλά προφανώς επειδή δεν είναι ούτε μεροκαματιάρης των 700€, αλλά ούτε έχει και την αίγλη ενός εφοπλιστή κανείς δεν ασχολείται μαζί του…
Έφη Παρίση
