Αυτό που είναι πιο εξοργιστικό από όλα, είναι αυτός ο «αθώος» θρήνος πάνω από τα αποκαΐδια, ανθρώπων που τάχα δεν ήξεραν τι συμβαίνει γύρω τους, λίγο πριν ανάψει η φωτιά. Αμέσως μετά τη φωτιά αναρωτιούνται γιατί αυτοί και όχι κάποιος άλλος. Τα πράγματα είναι πολύ απλά για τη βιβλιοθήκη της Νομικής, μέρος της οποίας παραδόθηκε στις φλόγες. Δε θέλω να θεωρηθεί αυτοπροβολή, αλλά και εγώ όπως και άλλοι πολλοί, έχω πτυχίο ΑΕΙ, Μάστερ, 4 πτυχία στη μουσική, γνώση 2 γλωσσών και 2000 περίπου τίτλους βιβλίων στην προσωπική μου βιβλιοθήκη. Παρόλα αυτά, τίποτε από τα παραπάνω δεν έχουν συνηγορήσει στο να βρω μια αξιοπρεπή εργασία πλήρους απασχόλησης. Αντί για αυτό, πληρώνω ιδιωτική ασφάλιση υγείας και τρέχω ανά την Αττική σε διάφορα μαθήματα αλλά και άλλες ασχολίες. Κακά τα ψέματα, το βιβλίο, αν θέλετε η γνώση, δεν είναι ένα ακόμα βίτσιο, ούτε γενικώς ένα ακόμα σύμβολο πνευματικής καλλιέργειας και μόνο, αλλά και μέσο κοινωνικής ανέλιξης και επαγγελματικής πραγμάτωσης. Αν εγώ δεν μπορώ να εκπληρώσω το κοινωνικά θεμιτό, πώς μπορούν να καταλάβουν οι μαθητές μου την αξία της ανάγνωσης και της γραφής; Ειρήσθω εν παρόδω, όταν σε μια θεατρική σχολή σπουδαστές θεωρούν βαρετό τον Ελύτη, τότε συγγνώμη αλλά τα βιβλία τα έχουμε κάψει προ πολλού. Η όποια μεμψιμοιρία μας είναι τουλάχιστον ύποπτη.
Υ.Γ. Ας μην εξομοιώνουμε θύματα και θύτες τόσο εύκολα. Ούτε και οργισμένους διαδηλωτές με χουλιγκάνους. Ένα σύνθημα σε δρόμο του Βερολίνου γράφει: «Βγάλε την Αθήνα που έχεις μέσα σου», για να συμπληρώσω και με τα αντίστοιχα αθηναϊκά: «Δεκέμβρης 1944-Δεκέμβρης 2008», «Ιστορία ερχόμαστε». Και όλα αυτά τα υπογράφω ως ειρηνικός διαδηλωτής που δεν έχω όμως τη δύναμη να πείσω κανέναν να μην εκδηλώνει την οργή του. Ειδικά όταν κάποιοι θρασύδειλοι ελεύθεροι σκοπευτές, λες και είναι στο λούνα παρκ ή παίζουν σε κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι, στοχεύουν μαθητές έξω από καταλήψεις με πυροβόλα. Ας σκεφτούμε πόσο εξωφρενική είναι αυτή η είδηση, πριν ζητήσουμε αυτοσυγκράτηση μονομερώς από τους όποιους «ταραξίες»…
Νίκος Σαραφιανός
