- η σύνθεση, όχι στο σύνολό της, της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, αν ευσταθούν οι πληροφορίες που αναρτήθηκαν στην αντίστοιχη ιστοσελίδα
- το να ξημεροβραδιάζεσαι στα εκδοτήρια για ένα εισιτήριο της Madonna, όταν στην ελληνική pop σκηνή, από άποψη φωνητικών δυνατοτήτων τουλάχιστον, η Ευρυδίκη, η Παπαρίζου και η Βόσσου της «ρίχνουν στ’ αυτιά». Αν αυτό δεν είναι επαρχιώτικη ξενομανία, τότε τι είναι;
- να αποκαθηλώνεις τον Χερ Όττο, ενώ έπινες νερό στο όνομά του και έκανες τουμπεκί για τις υψηλότατες αμοιβές του, τα πριμ των διεθνών και την κακόγουστη φανφάρα, όταν έρχονταν οι επιτυχίες. Και τον αποκαλούσες και βασιλιά Όθωνα…
- να γεμίζεις γήπεδα για να δεις την αγαπημένη σου ομάδα να κάνει τετρακοσάρια και διατάσεις… Σαν κάποιον που θα πήγαινε σε μια συναυλία, για να ακούσει μόνο να κουρδίζουν τα όργανα
- να επενδύεις την ευτυχία σου στους εκμεταλλευτές σου και να λες από πάνω και ευχαριστώ
- σε τελευταία ανάλυση, να επιτρέπεις εσύ πρώτος να είσαι τα άλλοθι του κάθε λογής απαρκτικού
Ένας χομπαπασέδης,
(Χοντρός Μπαμπάς Πάντα Σε Δίαιτα)
