Ο δίσκος της εβδομάδας
Blood Orange - Freetown Sound
Η μουσική μπορεί πλέον να μην συμβαδίζει με πολιτικά κινήματα όπως συνέβαινε σε περασμένες δεκαετίες, ωστόσο τα γεγονότα των τελευταίων ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πυροδοτήσει μια καλλιτεχνική κινητοποίηση της μαύρης κοινότητας, η οποία γέννησε δίσκους σαν το Black Messiah και το To Pimp A Butterfly –ακόμα και ο μαύρος φεμινισμός του Lemonade ακούγεται συγχρονισμένος με αυτήν την τάση.
Το εκπληκτικό Freetown Sound μπορεί να θεωρηθεί ως ο επόμενος κρίκος στην ίδια αλυσίδα, καθώς είναι γεμάτο με σχετικές παραπομπές. Ζητήματα όπως ο φεμινισμός ή «οι μαύρες ζωές που μετράνε» δεν είναι βέβαια τα μόνα που απασχολούν εδώ τον Hynes, καθώς το άλμπουμ πραγματεύεται την καταπίεση σε μια βάση γενικότερη και γι' αυτό ακούγεται όχι αποκλειστικά πολιτικό, αλλά εξίσου προσωπικό –όπως βέβαια και οι υπόλοιποι δίσκοι που αναφέρθηκαν.
Οι θεματικές αυτές ξεδιπλώνονται πάνω σε μια μουσική βάση-χωνευτήρι των ηχητικών trends των 1980s, με κορμό το R'n'B και παρακλάδια τα οποία απλώνονται στη disco, στο funk, στη soul, ακόμα και στην synthpop, όλα πασπαλισμένα με ένα ανεπαίσθητο indie touch, απόρροια της σύγχρονης παραγωγής. Παρά την προσβασιμότητα του ήχου, οι μελωδίες είναι συνήθως λεπτεπίλεπτες και κατά συνέπεια δεν γκελάρουν κατευθείαν.
Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, κομμάτια που μαγνητίζουν με το πρώτο άκουσμα. Σαν το υπέροχο "Augustine", το "Hands Up" και βέβαια το "E.V.P.", ένα ακαταμάχητο street disco διαμάντι, με επιρροές που ξεκινάνε από την funky κιθάρα του Nile Rodgers και φτάνουν μέχρι και τον μεγάλο Billy Cobham: παρακολουθήστε απλά τα ντραμς στη γέφυρα προς το τέλος του κομματιού. Σε περίπτωση όμως που αποφασίσετε να επενδύσετε τον χρόνο σας στο εν λόγω άλμπουμ (κάντε το...), μην προσπεράσετε εκείνα τα λιγότερο προφανή, «υπόγεια» κομμάτια που απαρτίζουν την tracklist∙ υπάρχει άφθονη ομορφιά, σε όλη την έκταση του δίσκου.
{youtube}NXtzcViZPGA{/youtube}
Ακούστε επίσης
M. Craft - Blood Moon
Ο τρίτος προσωπικός δίσκος του Αυστραλού τραγουδοποιού ηχογραφήθηκε στην έρημο Mojave και αποπνέει αυτήν ακριβώς την αίσθηση της απομόνωσης, της γαλήνης, του διαλόγου με το φυσικό στοιχείο –αν και αυτό έχει να κάνει με τη μουσική και όχι με την τοποθεσία της ηχογράφησης. Τόνοι χαμηλοί, ήχος γήινος, μελωδίες καταπραϋντικές. Ένας λαμπρός δίσκος ανεπιτήδευτης ομορφιάς.
{youtube}hOzSJGGwDv8{/youtube}
Róisín Murphy - Take Her Up To Monto
Η νέα κυκλοφορία της αγαπημένης Ιρλανδής μπορεί να έχει ένα από τα ασχημότερα εξώφυλλα στην πρόσφατη μνήμη, όμως ευτυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο με το μουσικό της περιεχόμενο. Δίσκος πειραματικής ποπ πιο γήινης σε σχέση με το περσινό Hairless Toys, η οποία εγκολπώνει αρκετά διαφορετικά στιλ, έξυπνες ιδέες και όμορφες μελωδίες. Απέχει πολύ από το αξιομνημόνευτο Overpowered του 2007, αλλά περισσότερο ακόμα απέχει από τον pop μέσο όρο.
{youtube}E4xe-qiKE00{/youtube}
BADBADNOTGOOD - IV
Το προφίλ του καναδικού jazz συγκροτήματος έχει αναβαθμιστεί θεαματικά τα τελευταία χρόνια. Στον τέταρτο δίσκο τους συνεργάζονται μεταξύ άλλων με τον Sam Herring, τον Colin Stetson και τον Kaytranada. Πρόκειται για μια συλλογή σχετικά εύπεπτων jazz συνθέσεων, που όμως συνήθως ξεφεύγουν από τις συμβάσεις του είδους. Εξαιρετικό όχι, ενδιαφέρον όμως οπωσδήποτε.
{youtube}rfRxeD34unQ{/youtube}
