Ξεκίνησε στα μέσα των 2000s ως εφηβικό country pop είδωλο, σταδιακά πέρασε σε αμιγώς pop χωράφια κατά τη δεκαετία του 2010, για να επανέλθει εν μέρει στις ρίζες της με το Folklore και το Evermore του 2020 και εντέλει να επιστρέψει στην οικειότητα της καθαρόαιμης pop με τις τελευταίες κυκλοφορίες της. Σε όλες της τις εκδοχές και με όλες ανεξαιρέτως τις κυκλοφορίες της (ακόμα και με τις επανηχογραφήσεις παλαιότερων δίσκων της) η Taylor Swift έχει σκοράρει αστρονομικές πωλήσεις, οι οποίες την έχουν αναδείξει ως μία από τις πιο επιτυχημένες solo μουσικούς όχι μόνο των τελευταίων χρόνων, αλλά από καταβολής της δισκογραφίας. Στα παραπάνω ρεκόρ ήρθε να προστεθεί και εκείνο της εν εξελίξει μαραθώνιας περιοδείας της (Eras Tour), η οποία ξεπέρασε το 1 δις δολάρια σε εισπράξεις και αποτελεί την πιο επιτυχημένη εισπρακτικά περιοδεία στη συναυλιακή ιστορία.
Από κριτικής σκοπιάς, ο μουσικόφιλος κόσμος άρχισε να την υπολογίζει μόνο στα μέσα της περασμένης δεκαετίας (κι αυτό διστακτικά), μέχρι που το 2019 γνώρισε μια όψιμη, γενικευμένη αποδοχή στις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας, σε πολλές από τις οποίες συμπεριλήφθηκαν τα Red (2012) και 1989 (2014) -συχνά μάλιστα σε εντυπωσιακά υψηλές θέσεις.
Με αφορμή τη νέα της κυκλοφορία (THE TORTURED POETS DEPARTMENT / THE ANTHOLOGY), η στήλη σήμερα επιστρέφει στο εγχείρημα του 2020 να κατατάξει τους δίσκους της Taylor Swift από τον χειρότερο στον καλύτερο, προσθέτοντας στη λίστα τους τρεις studio δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει έκτοτε.
11. Taylor Swift (2006)
Το ομώνυμο ντεμπούτο της Taylor Swift είναι και η πιο αδύναμη κυκλοφορία της. Ενώ περιέχει (και) αξιοπρεπές υλικό, η country pop του και η εφηβική θεματολογία του ως επί το πλείστον δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τον cheesy ρομαντισμό που παραπέμπει σε high school drama της αμερικανικής επαρχίας. Ήταν ένας άγουρος δίσκος, που μπόρεσε να απευθυνθεί σε πολύ περιορισμένο εύρος ακροατών -κάτι που βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στην εμπορική του επιτυχία.
10. reputation (2017)
Στο reputation η Taylor Swift απομακρύνθηκε από την κλασάτη αναβιωτική pop του 1989 και επιχείρησε να υιοθετήσει έναν σύγχρονο pop ήχο με αμυδρές trap και R&B επιρροές, πλην όμως το έκανε άτσαλα και δεν απέφυγε ορισμένες φθηνές επιλογές -και αρκετές αδιάφορες στιγμές. Ήταν ένας δίσκος στον οποίο βρέθηκε καταφανώς έξω από τα νερά της και ακούστηκε μπερδεμένη ως προς τη μουσική της πρόταση, αποτελώντας έτσι στραβοπάτημα στη δισκογραφία της.
9. THE TORTURED POETS DEPARTMENT / THE ANTHOLOGY (2024)
Ένας βασανιστικά πλαδαρός διπλός δίσκος, που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι μισός δίσκος και να ενωθεί με τα 5-6 καλύτερα κομμάτια του Midnights (2022), ώστε να προκύψει κάτι πιο πυκνό σε ουσία. Το πρόβλημα με τον φετινό δίσκο της Taylor Swift δεν είναι ότι είναι πολύ κακός, αλλά πολύ άκακος. Η pop του είναι ο ορισμός του generic, πάσχει από κραυγαλέα απουσία αιχμών και σπανιότατα παρουσιάζει αξιομνημόνευτες μελωδίες.
8. Speak Now (2010)
Το Speak Now ήταν ο τελευταίος δίσκος της Taylor Swift πριν αποτινάξει την prom queen αισθητική και εξελίξει την εικόνα και τον ήχο της. Στην tracklist υπάρχουν ψήγματα pop και rock στοιχείων που προοικονομούν την κατεύθυνση του επόμενου δίσκου, αν και το country στοιχείο παρέμεινε κυρίαρχο. Τα singles του δεν μπόρεσαν να σταθούν δίπλα σε εκείνα του Fearless (2008), ωστόσο διατήρησαν τη φήμη της αλώβητη.
7. Fearless (2008)
Ο sophomore δίσκος της Taylor Swift ακούγεται σαν μια βελτιωμένη εκδοχή του ντεμπούτου. Ίδιες ηχητικές κατευθύνσεις, με ένα κλικ πιο «μαζικό» ήχο και ορισμένα singles κράχτες που έλειπαν από το προηγούμενο άλμπουμ. Αποτέλεσε έτσι τον πιο μοσχοπουλημένο ίσως δίσκο της μέχρι και σήμερα, ενώ η βράβευσή της στα VMAs του 2009 για το “You Belong With Me” αποτέλεσε αφορμή και για το γνωστό επεισόδιο με τον Kanye West -ο οποίος, για την ιστορία, δεν χρειαζόταν για να «την κάνει διάσημη».
6. Midnights (2022)
Ένας συμπαθητικός δίσκος γεμάτος με κομμάτια που κινούνται στη μέση ζώνη: σχεδόν όλα είναι άνω του μετρίου, ορισμένα λίγο καλύτερα από τα άλλα, όμως μόνο ένα ξεφεύγει με διαφορά από τα υπόλοιπα –για το lead single “Anti-Hero” ο λόγος. Το Midnights έχει συνδεθεί με την περίοδο της εμπορικής εκτόξευσης της Taylor Swift από τη στρατόσφαιρα στην ιονόσφαιρα, το κλίμα αυτό της εποχής όμως μάλλον το έκανε να φαντάζει καλύτερο απ΄ ό,τι πραγματικά είναι.
5. Lover (2019)
Στο Lover του 2019 η Taylor Swift φλέρταρε με την indie pop αισθητική (η St. Vincent συνυπογράφει το εκπληκτικό “Cruel Summer”) και παρουσίασε δείγματα έξοχου songwriting σε μια σειρά από κομμάτια (“Lover”, “I Forgot That You Existed”, “You Need To Calm Down”, κ.ά.), τα οποία είχαν την ατυχία να συνυπάρχουν με κάμποσα μέτρια, σε έναν δίσκο που αν φλυαρούσε λιγότερο και είχε μεγαλύτερη συνοχή, θα ήταν εξαιρετικός. Ακόμα και ως έχει, πάντως, παραμένει ξεχωριστή προσθήκη στη δισκογραφία της.
4. evermore (2020)
Γέννημα της folk pop περιόδου της Taylor Swift και των sessions που έλαβαν χώρα στην πρώτη φάση της πανδημίας, αν και φαντάζει σαν φτωχός εξάδελφος δίπλα στο folklore (επίσης του 2020), μιας και το υλικό του δεν είναι εξίσου στιβαρό. Παρόλα αυτά, πρόκειται για άλμπουμ με ηχητική συνοχή και τίμιες προθέσεις, καλές συνεργασίες (The National, Bon Iver, HAIM) και όμορφες στιγμές καθ’ όλη τη διάρκειά του.
3. Red (2012)
Ο τέταρτος δίσκος της αμερικανής δεν απαγκιστρώθηκε πλήρως από την country pop των πρώτων της δίσκων, αλλά διεύρυνε γενναία την ηχητική της παλέτα προς διάφορες κατευθύνσεις. Παράλληλα, παρουσίασε την πιο στιβαρή συλλογή κομματιών στη μέχρι τότε καριέρα της, πολλά από τα οποία αποτελούν σήμερα classics. Η σαρωτική του πορεία στις λίστες της περασμένης μουσικής δεκαετίας αντανακλά τον σεβασμό που απολαμβάνει ακόμα και στους indie κύκλους, ως ένας από τους καλύτερους σύγχρονους mainstream δίσκους.
2. 1989 (2014)
Το πέμπτο άλμπουμ της Taylor Swift είναι και αυτό με το οποίο ολοκλήρωσε την pop μεταμόρφωσή της. Εμπνευσμένο ηχητικά από τις τάσεις της χρονιάς στην οποία γεννήθηκε (από την οποία εξάλλου πήρε και τον τίτλο του), το 1989 είναι δίσκος αναβιωτικής pop με φρέσκια και καλαίσθητη παραγωγή, γεμάτο από χιτάκια, αλλά και ενδιαφέροντα album tracks, όλα τους σε απόλυτο εναρμονισμό με τη συνεκτική ιδέα του δίσκου. Αποτέλεσε έτσι την πιο ολοκληρωμένη και ουσιαστική πρόταση της δισκογραφίας της μέχρι εκείνο το σημείο, κάτι που επισφραγίστηκε και στις λίστες με τα καλύτερα της δεκαετίας, όπως συνέβη και με το Red.
1. folklore (2020)
Το folklore ήταν κίνηση ματ. Ενώ ολόκληρος ο μουσικός κόσμος είχε θεωρήσει δεδομένο ότι η Taylor Swift έχει πλέον αγκυροβολήσει στο λιμάνι της ευθύβολης, καθαρόαιμης pop, εκείνη ανακοινώνει και κυκλοφορεί μέσα σε ένα 24ωρο έναν δίσκο επανατοποθέτησής της κάπου κοντά στις ηχητικές της ρίζες (ας θεωρήσουμε, για την οικονομία της συζήτησης, πως η folk από την country είναι μερικά τσιγάρα δρόμος), σε μια πιο ώριμη εκδοχή.
“And you, would hide away and find your peace of mind / With some indie record that's much cooler than mine” τραγουδούσε το 2012 η Taylor Swift. Οκτώ χρόνια αργότερα, αποφάσισε να οικειοποιηθεί η ίδια το coolness των indie δίσκων. Το folklore καμουφλάρει έξυπνα τον pop πυρήνα του σε indie folk αμφίεση, υπό την καθοδήγηση του Aaron Dessner των National στην -ιδιαίτερα γήινη- παραγωγή, την ίδια στιγμή που η δημιουργός του μεταμορφώνεται σε μελαγχολική χωριατοπούλα για τις visual ανάγκες του δίσκου, επιστρατεύει τη ναυαρχίδα της indie folk που ακούει στο όνομα Justin Vernon (Bon Iver) και γράφει ορισμένες από τις καλύτερες μελωδίες της καριέρας της.
Κι αν λείπουν τα προφανή bangers προηγούμενων κυκλοφοριών, αυτό εξισορροπείται από τη συνεκτικότητα του δίσκου, το όραμά του, αλλά και την πυκνότητά του σε καλό υλικό. Ένα υλικό που όσοι έχουν επαφή με το είδος αντιλαμβάνονται ότι δεν σπάει κάποια νόρμα, αλλά παρόλα αυτά αποτελεί σχετικά τολμηρή για την Taylor Swift κίνηση, η οποία και κατατάσσει τον δίσκο στις πλέον εξέχουσες pop κυκλοφορίες του 2020, αλλά και της τρέχουσας δεκαετίας συνολικά.
Τμήμα του άρθρου αποτελεί αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου του 2020.
