Για την εισαγωγή αυτού του άρθρου, ας μην ξοδέψουμε ενέργεια σε γκρίνια για τη σημερινή κατάσταση του indie, κάνοντας συγκρίσεις με περασμένες δεκαετίες. Η συζήτηση αυτή έχει άλλωστε γίνει επανειλημμένα -και είναι μάλλον πικρή.
Ο σκοπός της σημερινής στήλης δεν είναι μόνο να προσφέρει ένα nostalgia trip σε αυτά που οι φίλοι του είδους ακούγαμε 10 χρόνια πριν, αλλά και να συστήσει 10 πραγματικά εκπληκτικά κομμάτια σε ένα νεότερο κοινό που πιθανότατα δεν τα έχει ακούσει –παρά μόνο σε κάποια playlist, ενδεχομένως, θαμμένα ανάμεσα σε δεκάδες άλλα.
Alex Ebert – Truth (2011)
Αδιανόητο κομμάτι μέσα από την πρώτη solo κυκλοφορία της κεντρικής φιγούρας των Edward Sharpe & The Magnetic Zeros. Ελάχιστες φορές η indie έχει προσεγγίσει την americana με τόσο θριαμβευτικά αποτελέσματα.
Citizens! – True Romance (2012)
Παρά τις ευλογίες και τη στήριξη του Alex Kapranos, οι Citizens! δεν «περπάτησαν» ιδιαίτερα ποτέ. Εάν είχαν περισσότερα κομμάτια με την indie pop τσαχπινιά του ευρηματικού “True Romance” τα πράγματα θα ήταν σίγουρα διαφορετικά.
Yuck – Get Away (2011)
Το φανταστικό αυτό single από το ντεμπούτο των Yuck οριοβατεί ανάμεσα στη noise rock παρακαταθήκη των Sonic Youth και τα απόνερα του βρετανικού indie rock ήχου των mid/late 2000s. Τα bends της lead κιθάρας ανεβάζουν το κομμάτι στη στρατόσφαιρα.
The Naked and Famous - Young Blood (2011)
Η νεοζηλανδέζικη μπάντα που καβάλησε το κύμα των MGMT (χωρίς να τους φτάσει βέβαια ποτέ) επικρίθηκε αρκετά από τους πιουρίστες, αλλά παρέδωσε το ευρείας αποδοχής αυτό single που έφτασε να σαμπλάρεται από τον… Machine Gun Kelly.
Phosphorescent – Song For Zula (2013)
Σε έναν δίκαιο κόσμο, το “Song For Zula” (όπως και ο δίσκος που το περιείχε) θα είχε εξασφαλίσει μεγάλη καριέρα στον Matthew Houck και τους Phosphorescent. Όπως και να ‘χει, παραμένει ένα από τα ομορφότερα ακούσματα της περασμένης δεκαετίας.
Mother Mother – The Stand (2011)
Σχετικά περιθωριακή κυκλοφορία από την καναδική indie rock μπάντα, που ξέφυγε από αρκετούς ακόμα και την περίοδο που κυκλοφόρησε (αν και στον Καναδά η εμπορική της πορεία ήταν καλή). Απλό, τρομερά catchy και απολαυστικό, χωρίς πολλή φιλοσοφία.
Niki & The Dove – DJ, Ease My Mind (2012)
Ποιος θυμάται σήμερα αυτό το anthem σουηδικής indietronica; Όχι πολλοί, αφού και στην εποχή του ποτέ δεν γνώρισε την απογείωση που άξιζε. Ήταν όμως εξαιρετική περίπτωση γόνιμης αξιοποίησης της επιρροής των Knife, προς μια λίγο πιο προσιτή κατεύθυνση.
Surfer Blood - Swim (2010)
Η αναβίωση του surf rock, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του indie rock, ήταν μια από τις τάσεις πίσω στο 2010. Από τα singles που ξεχώρισαν ήταν και το “Swim”, που έκανε τους Surfer Blood μια από τις indie μπάντες της χρονιάς. Η πρώτη ακρόαση τα εξηγεί όλα.
The Morning Benders - Excuses (2010)
Ένα baroque pop διαμαντάκι με folk στοιχεία, από την περίοδο που το είδος μεσουρανούσε στη σφαίρα του indie. Έκτοτε οι Morning Benders έχουν μετονομαστεί σε POP ETC και έχουν συρρικνωθεί σε επίπεδο δημοφιλίας.
Esben & The Witch - Warpath (2011)
Σκοτεινό, gothic, creepy, στα όρια του disturbing. Το ντεμπούτο της βρετανικής μπάντας έπλαθε μια ατμόσφαιρα η οποία τους τοποθέτησε σε μια θέση λίγο απόμερη, σε σχέση με τις indie νόρμες της εποχής. Το έξοχο “Warpath” ξεχώρισε -και ακούγεται ακόμα φρέσκο.
