Η κάμψη του δεύτερου τριμήνου του 2022 στο επίπεδο των κυκλοφοριών συνεχίστηκε και στο τρίτο, με τις λιγοστές εξαιρέσεις να αποτελούν όαση στη δημιουργική ξηρασία από την οποία υποφέρει η μουσική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια. Μια βιομηχανία η οποία δείχνει να μην έχει αναρρώσει πλήρως από την αναμπουμπούλα της πανδημίας, πασχίζοντας να βρει τον βηματισμό της στη δεκαετία των 2020s. Αλλά κυρίως μια βιομηχανία η οποία συρρικνώνεται σταθερά και δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να παράξει «γεγονότα», τουλάχιστον με τη συχνότητα που το έκανε ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν των 2010s.
Έστω και έτσι, η στήλη επιμένει στην ανάδειξη των άλμπουμ εκείνων που συνδυάζουν καλλιτεχνική αξία και εμπορικό εκτόπισμα, άλλοτε κλίνοντας προς τη μια πλευρά, άλλοτε προς την άλλη. Τα παρακάτω 10 άλμπουμ είναι αυτά που θα κρατήσουμε από τη δισκογραφική παραγωγή των τελευταίων τριών μήνών.
10. Julia Jacklin – PRE PLEASURE
Το τρίτο άλμπουμ της Αυστραλής τραγουδοποιού είναι σχεδόν ισάξιο με το δεύτερο: συνταγή απλή αλλά καλά εκτελεσμένη, ακόμα κι αν δεν καταφέρνει να συναρπάσει ούτε αυτή τη φορά.
9. JID – The Forever Story
Ο δίσκος που έκανε τη hip hop κοινότητα να παραμιλάει για χάρη του, σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένα. Ο JID αφομοιώνει το παρελθόν του είδους με τρόπο γόνιμο, φανερώνοντας στόφα πρωταγωνιστή του χώρου του.
8. Florist – Florist
Καλή περίπτωση ξέπνοης, ακουστικής indie, για όσους ψάχνουν εναλλακτική στους Big Thief. Οι φιλικά προσκείμενοι στον ήχο αποκλείεται να δυσανασχετήσουν. Οι υπόλοιποι αποκλείεται να αλλάξουν γνώμη.
7. Sam Prekop, John McEntire – Sons Of
Ροκάδες παρατούν μπάσα και τύμπανα και πιάνουν κονσόλες, συμπράττοντας σε αμιγώς ηλεκτρονικό project. Είτε ρέπει προς ambient techno, είτε προς electronica, το αποτέλεσμα είναι ελκυστικότατο.
6. Oliver Sim – Hideous Bastard
Δεν του βγαίνει πάντα του Oliver Sim στην πρώτη του solo κυκλοφορία εκτός των xx, όταν όμως του βγαίνει μας χαρίζει αριστουργήματα σαν το “Hideous”. Ο ήχος του πάντως διατηρεί απαράμιλλη την αισθητική του ανεξαιρέτως.
5. Danger Mouse & Black Thought – Cheat Codes
Αν παραβλέψεις τη γνωστή σινεματική ρετρολαγνεία του Danger Mouse, απολαμβάνεις έναν δεμένο hip hop δίσκο παλαιάς κοπής, γεμάτο με ζουμερά tracks, έξοχο curation και features που ζεματάνε.
4. Sudan Archives – Natural Brown Prom Queen
Breakthrough δίσκος εκλεπτυσμένου R&B για την Brittney Denise Parks, με εξερευνητικές τάσεις που του προσδίδουν μια ξεχωριστή πολυμορφία και εντέλει τον αναβαθμίζουν. Οι ιδέες πολλές και σχεδόν πάντα αρμονικά ενσωματωμένες.
3. Jockstrap – I Love You Jennifer B
Άρτι αφιχθέν ντεμπούτο από το λονδρέζικο δίδυμο. Oλόφρεσκο, σπιρτόζικο, arty, με μια εκκεντρική pop προσέγγιση η οποία του εξασφαλίζει αυτή την πολυπόθητη ιδιοσυγκρασία, χωρίς να του κοστίζει σε προσβασιμότητα.
2. black midi – Hellfire
Ο ήχος του συγκροτημένου χάους, εκτελεσμένος αριστοτεχνικά από μουσικούς αξιοζήλευτων δεξιοτήτων. To avant-rock των black midi στα καλύτερά του, τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο δίσκο.
1. Beyoncé – Renaissance
Μια συναρπαστική περιήγηση στη γενεαλογία της χορευτικής μουσικής που σαρώνει κάμποσες δεκαετίες, ιδιώματα και υποκουλτούρες, φροντίζοντας ώστε ο κάθε ήχος να αναμειγνύεται με τον επόμενο σε απόλυτη αρμονία. Διαβασμένο αλλά και διασκεδαστικό, το Renaissance αποτελεί τον τρίτο διαδοχικό κρίκο στην αλυσίδα των σπουδαίων solo studio κυκλοφοριών που παρουσιάζει με συνέπεια η Beyoncé από το 2013 και μετά, επίτευγμα που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της εμπορικής, μαζικής αμερικάνικης pop του 21ου αιώνα. Συμβαίνει τώρα.
