Μια τέχνη σχεδόν ξεχασμένη εδώ και αρκετούς μήνες. Το ένα «καυτό» single πίσω από το άλλο και μια ολόκληρη βιομηχανία, αυτή του ραδιοφώνου και των playlists, βασίζεται αποκλειστικά στην αναζήτηση του επόμενου άμεσου χιτ, αδιαφορώντας παράλληλα για το όποιο ενδιαφέρον άλμπουμ κόνσεπτ μπορεί να έχει σκαρφιστεί ο δημιουργός.
Με τον περισσότερο χρόνο που προσφέρει το Πάσχα και την υπενθύμιση ότι οι καλλιτέχνες εξακολουθούν να οραματίζονται ολοκληρωμένης αισθητικής ηχογραφήματα, ακολουθούν σύντομες αναφορές σε 5 νέα άλμπουμ που δε θα συναντήσετε εύκολα στις στήλες με τις κριτικές.
1. Communions - Pure Of Fabrication (Tambourhinoceros)
Καιρό είχε η Δανία να μας απασχολήσει με τόσο ενδιαφέρουσες indie pop συνθέσεις. Ακούγεται βγαλμένο από τη χρυσή εποχή της Sarah Records και στα 15 κομμάτια διάρκειάς του, το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Rehof Brothers κερδίζει από την πρώτη ακρόαση. Κρατάει τη νεφελώδη αίσθηση που έχουν οι d.i.y garage punk ηχογραφήσεις, αλλά στην ενορχήστρωση μιλάμε για αυθεντική pop, με σχεδόν γλυκανάλατη μαεστρία. Από τη μέση του album και μετά (δηλαδή με το "Signs Of Life") οι κιθάρες βρωμίζουν όπου πρέπει και το ευρωπαϊκό new wave περνάει στην αντεπίθεση, υπενθυμίζοντας ότι χωρίς αυτό η brit pop δεν θα τύγχανε πότε αυτής της υποδοχής, αν το κιθαριστικό underground δεν είχε κάνει την βρώμικη δουλειά. Πολύ καλό και μάλιστα κυκλοφορεί από σχετικά φρέσκο για τα δεδομένα της στήλης label.
2. Fears - Oiche (TULLE)
Oι Constantine Keane και Εmily Kendrick αποφάσισαν να δημιουργήσουν την ετικέτα TULLE για να στεγάσουν non binary καλλιτέχνες. Η Fears έρχεται από το Λονδίνο, είναι Ιρλανδή στην καταγωγή και η μυσταγωγική folk pop της είναι μάλλον ό,τι καλύτερο έχω ακούσει στα υποείδη του lo-fi φέτος. Μίνιμαλ όσο χρειάζεται κι άλλο τόσο στυλάτο κι ήχος με ταυτότητα τόσο ξεκάθαρη όσο το ντεμπούτο των ΧΧ. Ήξερα από το πρώτο single “tonnta” στις αρχές της χρονιάς, ότι η γεμάτη κοσμική ομορφιά φωνή της θα ερχόταν να με συναντήσει σε πλήρη ανάπτυξηκαι για λιγότερο από 30 λεπτά, θα έμπαινα στο σύμπαν της και ο δικός μου μουσικός κόσμος θα άλλαζε για πάντα.
Άψογη αισθητική και αίσθηση, πόσω μάλλον για ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε σε 3 διαφορετικά υπνοδωμάτια, ένα δωμάτιο νοσοκομείου και στα στούντιο της Domino στο Μπρίξτον. Καλύτερα να την κλειδώσετε τώρα που έχει μόλις 137 συνδρομητές στο YouTube. Το Oiche σημαίνει “Νύχτα” στην ιρλανδική διάλεκτο και ο δίσκος κυκλοφορεί 7 Μαΐου.
3. Alexander Robotnick - Radio Versions Vol.1 (Hot Elephant Music)
Oι νύχτες με electro, disco και house είναι κοντά. Τα δύο πρώτα, ειδικά στην italo εκδοχή τους, είναι η ειδικότητα του θρύλου Alexander Robotnick. Οπλισμένος με την υπόγεια φήμη ότι θα ακούσουμε μπόλικη (δεν ξέρω για καλή) italo disco φέτος το καλοκαίρι, επιστρέφει με 2 volumes Radio Versions, βάζοντας το χαρακτηριστικό αναλογικό άγγιγμά του σε συνθέσεις που αν στα αλήθεια οι djs τολμήσουν να συμπεριλάβουν στα set τους, το Shazam θα πάρει φωτιά. All killers, no fillers και καθαρά από ιστορική άποψη, όσον αφορά τις πίστες, αν δεν ξέρετε τι σημαίνει Robotnick, αφήστε εκείνο το χρονικό διάστημα που έχετε υπολογίσει για italo disco πέρασμα να το παίξει κανένας πραγματικός μύστης.
4. Soul Clap - WTF (World Transformation Force) (Fool’s Gold)
Ενδιαφέρων που ο παλιόφιλος A-Trak αποφάσισε η ετικέτα του, Fool’s Gold, να επιστρέψει στις μυαλωμένες και ενίοτε «βαθιές» disco house φόρμες. Κι ακόμα πιο ενδιαφέρον που οι επίσης παλιόφιλοι αγαπημένοι disco παίχτες της Φιλαδέλφια, Soul Clap, συνεχίζουν να προσθέτουν κάτι στον χειροποίητο χορευτικό κατάλογο που έστησαν προ μηνών οι Brothers Malkovitch (δηλαδή ο A-Trak με τον αδερφό του Dave από τους Chromeo). Mόνο που για να γίνει καλύτερα κατανοητό το WTF πρότζεκτ χρειάζεστε και μερικές neo-funk γνώσεις ακόμα. Έχοντας σπουδάσει το e-funk του Clinton, των Funkadelic, του Louie Vega,τou Amp Fidler και του Egyptian Lover, οι Eli και Charles παίρνουν λίγη από την σωστή σως για BBQ jams με χορό και μετά από εντυπωσιακές συνεργασίες (από τον εγγονό Clinton, Tra’zae μέχρι τον hip hop head Rich Medina και από τον Chicago house παραγωγό Harry Dennis, μέχρι τη θρυλική Lora Lava από την club σκηνή της Nέας Υόρκης στα 90s) ευαγγελίζουν για μία ακόμα φορά το μήνυμα της παγκόσμιας dance αγάπης. Κι αντί να αγανακτήσουν με τον στάνταρ WTF τρόπο, προτείνουν το κίνημα World Transformation Force.
5. Sonic Boom - Almost Nothing Is Nearly Enough (Remix)
O πάντα ανήσυχος Pete Kember aka Sonic Boom, είχε έναν ολόκληρο χρόνο να καθίσει στο στούντιό του και να ανακατασκευάσει το εξαιρετικό περσινό του άλμπουμ All Things Being Equal. To αποτέλεσμα είναι ατμοσφαιρικό, υπνωτικό και πολύ πιο τεμπέλικο από το αυθεντικό, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι κακό. Επιτέλους, οι επιρροές από Kraftwerk, Moroder και Eddy Grant καταλαμβάνουν τον χώρο που πάντα νομίζαμε ότι υποσυνείδητα έχουν οι Sonic Boom παραγωγές. Μιλάμε για τόνους από ανάποδες λούπες κι άλλα ηλεκτρονικά ψυχεδελικά τερτίπια που μεταφράζουν σε μια πιο ψηφιακή γλώσσα τον shoegaze θόρυβο που τελείως φυσικά συνοδεύει κάθε κυκλοφορία του πρώην μπροστάρη των Spacemen 3. Ζήτησε αργόσυρτο μπλιμπικο-ambient τριπάκι κανείς;
