Και, όπως κάναμε μικροί, φρόντισε να είναι στο ύψος σου, στην ηλικία σου, στα κυβικά σου. Μην ψάξεις στη μουσική βιομηχανία (και μιλάω για τον κόσμο, στην Ελλάδα είμαστε κοινωνία όχι βιομηχανία) για φίλους, ανθρώπους που θαυμάζεις ή τους οποίους θεωρείς φτασμένους. Ψάξε και κάνε φίλους, υποστηρικτές, συνεργάτες: ανθρώπους που να χαίρουν της ίδιας άλλοτε ταπεινής, άλλοτε μικρής και άλλοτε μεγάλης εκτίμησης που χαίρεις κι εσύ.
Αν δεν είσαι έτοιμος να περιοδεύσεις στον κόσμο και δεν έχεις τον δίσκο γύρω από τον οποίον θα στηθεί μια βιομηχανία τουλάχιστον 100.000 ευρώ, μην ελπίζεις ότι το Pitchfork θα γράψει για σένα. Το ίδιο και σε μικρότερη, τοπική κλίμακα. Αν δεν έχεις να υποστηρίξεις κάτι στο οποίο να διακυβεύονται μερικές εκατοντάδες ευρώ, πέρα από τον χρόνο σου στη μουσική, μην ψάξεις απαραίτητα δημοσιότητα στο site που έχει διαφημίσεις.
Εκεί θα υπάρχει κόσμος που δουλεύει, κόσμος ο οποίος ίσως πληρώνεται για να γράφει και που γι' αυτό πρέπει να γράφει με ύφος και για όσα πράγματα συνδέονται με τα κλικ που θα φέρουν διαφήμιση. Μοιραία, λοιπόν, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα έχει τα στάνταρ του πιο ψηλά από τα δικά σου. Άρα δεν θα πέσει απαλά πάνω σου (όχι ότι χρειάζεσαι κάποιον να σου συμπεριφέρεται απαλά), αλλά θα πέσει με την ταχύτητα ενός γραφιά με άποψη για τη μουσική, ο οποίος πιθανόν έχει πάρει στα σοβαρά τη δουλειά του και έχει προσπαθήσει να ακούσει πολλά –οπότε η δική σου μουσική ίσως απλά περάσει αδιάφορα ή (ακόμα χειρότερα) γίνει τροφή για τα θηρία του.
Γι' αυτό σε κάποιους indie κύκλους η μουσική και η δημιουργία έχουν μείνει αληθινά. Γιατί διαλέγουν το μικρό, δικό τους σύμπαν και αποφεύγουν τις συγκρούσεις· και, όταν μπορούν και τους παίρνει, αφήνουν την πόρτα ανοιχτή. Προσοχή, δεν λέω ότι δεν εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες. Άλλωστε είναι γνωστό το αστείο στην Ελλάδα με τους ίδιους indie κύκλους που άλλοτε ψιθύριζαν για το ξεπούλημα των Raining Pleasure στη διαφήμιση και χρόνια τώρα ελπίζουν η διαφήμιση να χτυπήσει την πόρτα. Απλά λέω ότι το κάνουν αφού πρώτα έχουν χτίσει τη ζώνη ασφαλείας τους. Και αυτό είναι η σωστή εξέλιξη, εφόσον πάντα σε ενδιαφέρει να την κυνηγάς.
Ήρθα πρόσφατα σε επαφή με μουσική από δύο τέτοιες φάσεις –μια ντόπια και μια διεθνή. Και θυμήθηκα το (έτσι κι αλλιώς μικρό, ακόμα) ξεκίνημα της Just Gazing. Τα παιδιά από την Patari Records έχουν και τον νου τους και τον κύκλο τους· και, κυρίως, έχουν τον ήχο τους. Παράλληλα, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, μέσα σε ένα σπίτι, μεγάλωσε μεθοδικά το indie label της Father/Daughter Records, η ιδέα πρακτικά μιας κόρης και του πατέρα της. Τα παιδιά από το Patari θα βρουν τη φάση τους (αν δεν το έχουν κάνει ήδη) και η Father/Daughter έχει ξεκινήσει και απασχολεί/ζει παραπάνω από 4 άτομα πια. Θα πάρει ή τους πήρε χρόνο, αλλά το πίστεψαν· μαζί και όλοι όσοι τους υποστηρίζουν.
Με την ίδια λογική το μεγάλο label ή το μεγάλο publicity ή blog απέξω, δεν θα έρθει άμεσα ή θα έρθει και θα είναι η μία περίπτωση στις τόσες. Από την άλλη, δουλεύοντας μεθοδικά, μπορείς να διαλέξεις σωστά τους ανθρώπους στους οποίους θες να επικοινωνήσεις τη μουσική σου –και ας μην είναι τόσο γνωστοί ή φτασμένοι ακόμα. Θα μεγαλώσετε μαζί και θα δημιουργήσετε ο καθένας την ταυτότητά σας. Τόσο, ώστε όταν έρθει η ώρα, να είστε σίγουροι για τις κινήσεις σας.
Τέλος, πόσα εγχώρια media και πόσες εγχώριες μπάντες είναι απόλυτα έτοιμοι να υποστηρίξουν διεθνή προσοχή και διεθνείς περιοδείες και καμπάνιες;
Σημ. 1. Απόψε η Just Gazing ενώνει δύο εγχώρια ταλέντα του singer/songwriting στο υπόγειο της πιτσαρίας Crust. Ο Κύριος Κ. στην ακουστική εκδοχή του, συναντά την Cookie. Πρωτογενούς 13, Ψυρρή. 9μμ.
Σημ. 2. Στη Record Store Day 2019, θα κάνω ένα special reggae/dub set για το Kasseta Record Shop. Σάββατο 13/4, 5-6μμ. To υπόλοιπο (εξαιρετικό) line-up εδώ.
Σημ. 3. Ο ζωντανός θρύλος που ενώνει το punk με το dub, ο Don Letts, δεν θα τα καταφέρει τελικά να έρθει το βράδυ του Σαββάτου στην Αθήνα. Bummer.
Σημ. 4. Tην ερχόμενη Δευτέρα 15/4, οι TFATFY θα φιλοξενήσουν στο υπόγειο της Crust τον δεξιοτέχνη ουτίστα Θωμά Κωνσταντίνου. Αυτό θα έχει ενδιαφέρον.
3 Νέες Κυκλοφορίες
1. Ralph Heidel: Homo Ludens - Moments Of Resonance (Kryptox Records) LP
Τυχερός που σχεδόν κάθε 2 εβδομάδες μια κυκλοφορία που θα μπορούσε να φέρει τον επιβλητικό τίτλο «μεγάλη μουσική», φτάνει στα χέρια μου. H Kryptox είναι αδερφή εταιρία της Gomma και, από τη γερμανική της βάση, παρουσιάζει καλλιτέχνες που παντρεύουν την κλασική παιδεία με ηλεκτρονικές φόρμες και τζαζ δομές.
Σε αυτή τη νέα γενιά μουσικών ανήκει και ο Ralph Heidel, απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας Μονάχου, με όργανο εκκίνησης το σαξόφωνο. Το τελευταίο έφερε την τζαζ και αυτή με τη σειρά της τη διέξοδο από τις φόρμες. Mε τα έγχορδα και τα synths να γεμίζουν και να σκοτεινιάζουν τον ήχο όσο και όποτε χρειάζεται, η γερμανική ηλεκτρονική παράδοση με διαφορετικές εκδοχές (πότε μίνιμαλ και πότε μάξιμαλ) δίνει τον ρυθμό και ενίοτε προσπαθεί να εκμαιεύσει από τον ακροατή συναισθήματα που συγγενεύουν με τον σκληρό ήχο.
Υπάρχει βάθος και κλασική παιδεία στους μουσικούς, οι συνθέσεις ξεφεύγουν από τα κλισέ των σύγχρονων κλασικών δίσκων, ενώ οι τζαζ δομές πρωταγωνιστούν σχεδόν από φυσικού, στην πιο moody εκδοχή τους. Ακούγεται φρέσκο, είναι σχεδόν διαφορετικό και, στην προσπάθειά του να φανεί καινοτόμο, ίσως δίνει ανάσα σε όσα κουρασμένα αυτιά κυνηγούν την πρωτοπορία όχι για χάρη της, αλλά για να την εντάξουν στο μαύρο της εσωτερικότητας, όπως προστάζουν είδη όπως η κλασική, αλλά και η ψηφιακή εποχή της τζαζ.
2. Stratis - New Face (Dark Entries) LP
Ακριβώς στο σημείο που αναρωτιέσαι αν το diggin σε electronic goth dark φάσεις των 1980s έχει ακόμη ψωμί για τη Dark Entries ή έχει γίνει αυτοσκοπός, η ετικέτα που επανασύστησε στον κόσμο τη μουσική της Λένας Πλάτωνος, φέρνει στο φως το project ενός Έλληνα που έδρασε σχεδόν 4 δεκαετίες πριν στην Κολωνία. Το project Stratis ανήκει στους Αντώνη Στρατή & Albert Klein, οι οποίοι κυκλοφόρησαν 5 άλμπουμ σε κασέτες στο διάστημα 1982-1986 καλύπτοντας το ευρύ και άκρως ενδιαφέρον σε diggin επίπεδο των exotic, new age, film music ήχων. To New Face του 1983 είναι που επανακυκλοφορεί προς το παρόν, με νέο μάστερινγκ και νέο artwork, ενώ τα παιδιά της ανερχόμενης cold wave φασούλας καλά θα κάνουν να στήσουν αυτί.
Το "Birds In A Cage", ξεχωρίζει.
{youtube}AISJIHM0tUU{/youtube}
3. Bibio - Old Graffiti (WARP) SINGLE
Ναι, ρε ούστη μου! Είναι Bibio, είναι Warp και είναι το κομμάτι για την καλύτερη βόλτα της άνοιξης, για το ξύπνημα με το κρουασάν και τον καφέ, για την αγκαλιά και το χαμόγελο στη χώρα όπου ανθίζουν ακραία πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα. Ο Bibio, αν το θέλουν και άλλα μουσικά media της χώρας, θα έχει ένα από τα must-play singles της φετινής σεζόν. Φλερτάρει ανοιχτά με την ψυχεδελική folk pop που του πηγαίνει πολύ και κρατά τις δομές του radio-friendly. Αναμένω με ενδιαφέρον το άλμπουμ Ribbons, με εκπλήσσει δε ευχάριστα για το μέλλον της μουσικής το γεγονός ότι η Warp έβαλε τη σφραγίδα της σε αυτό το pop delight. Αν διαβάζετε ενώ ετοιμάζετε λίστα για εκπομπές, DJ sets, playlists, προσθέστε το με κλειστά μάτια.
https://open.spotify.com/track/1nlSd6Rqq5pL7BE3yfO6QF
