Δηλαδή στον Michael Jordan του σύγχρονου ραπ, αφιερωμένο δηλαδή στον συγχωρεμένο A$AP Yams, τον ενορχηστρωτή της Α$ΑP Mob, δηλαδή της μεγαλύτερης urban αντεπίθεσης που έχει δει η ποπ κουλτούρα από την εποχή των Biggie vs 2Pac.
Με μαθηματική σχεδόν ακρίβεια, όταν τελειώνουν οι λέξεις (και συνήθως τελειώνουν λίγο πριν ξεκινήσει ο Δεκέμβρης και η καταμέτρηση της χρονιάς), γυρίζω στο blog, στο Ιnstagram και στο Twitter του για έμπνευση. Για να υπενθυμίσω στον εαυτό μου πώς προκαλούνται τα πραγματικά μουσικά κύματα, όταν έχεις μια σκηνή η οποία δονείται υπογείως και πρέπει να τη βγάλεις στην επιφάνεια. Πέρασα το Σ/Κ στη Σαλόνικα για το 1ο Moυσικό Showcase. Συναντήθηκα με ανθρώπους από διάφορες χώρες, που η ομάδα του Music Showcase είχε φέρει στη χώρα μας με το ίδιο πακέτο που αντίστοιχα έχουν βρεθεί στην Τσεχία, στη Λετονία και σε άλλα κράτη. Το επίπεδο της φιλοξενία άριστο, το επίπεδο της οργάνωσης –όπως σε κάθε πρώτη– σηκώνει βελτίωση, αλλά το μεγάλο ερωτηματικό βρισκόταν στην ουσία του πράγματος: στο επίπεδο της μουσικής. Της μουσικής από ανερχόμενες μπάντες που έπρεπε να βγάλουμε στην επιφάνεια.
Μπείτε λοιπόν στα social media της διοργάνωσης να δείτε ποιες ήταν οι μπάντες που έβγαλε η Ελλάδα στην επιφάνεια για να εξάγει στον υπόλοιπο κόσμο. Την ίδια ακριβώς στιγμή που στη Θεσσαλονίκη συμβαίνει το νέο κύμα της ραπ (τρυπώνοντας στα charts), την ίδια στιγμή που περιμένουμε με θαυμασμό κάθε νέο συναυλιακό προορισμό που ανακοινώνει η Σtella, την ίδια στιγμή που καθυστερεί (πιθανόν εν όψει διεθνούς κυκλοφορίας) το άλμπουμ των Sillyboy Ghost Relatives, την ίδια στιγμή που οι Keep Shelly In Athens επιστρέφουν στην Cascine (η οποία τους χάρισε το crossover) και οι Deaf Radio κοιμούνται σε ευρωπαϊκά πατώματα –ίσως στα ίδια από τα οποία επέστρεψαν οι Chickn. Και την ίδια στιγμή που οι Log Out και Pelion Rivers κάνουν μουσική εκτός αυτού του κόσμου, ο Cayetano επιστρέφει με έναν δίσκο-υπερπαραγωγή, οι Callas κάνουν τους Callas καλύτερα από κάθε άλλη φορά και οι Roots Evolution του Blend Mishkin ετοιμάζονται για ένα ακόμη ευρωπαϊκό τουρ και για business as usual, όπως τις κάνουν και οι Planet Of Zeus, αλλά και οι Vodka Juniors.
Kαι επίσημα, λοιπόν, η σκηνή στο σύνολό της είναι ένα καζάνι που βράζει. Αλλά, όσο ελκυστικό κι αν ακούγεται σαν ιδέα ένα μουσικό showcase με τις μπάντες που μπορεί να εξάγει η χώρα (όπως και γενικότερα η κουβέντα για το πώς μπορούν τα πράγματα να γίνουν πιο μετρήσιμα για όλoυς όσους συνεισφέρουν), μήπως πρέπει αυτές οι ιδέες και τα κρατικά επιχορηγούμενα πακέτα πολιτισμού να έχουν τη σάλτσα; Να βρεθεί (αν για κάποιους δεν έχει βρεθεί ήδη) ο Δούρειος Ίππος που ανακάλυψε το μυαλό του Yams σχεδόν 7 χρόνια πριν για να λανσάρει στον κόσμο τους A$AP, μια λύση δηλαδή ανάλογη για τη δική μας σκηνή, η οποία πλέον δείχνει έτοιμη; Μήπως να γίνει ένα πραγματικό showcase, που να βάζει μπροστά όσους ήδη το κάνουν και να ετοιμάζει εκείνους που το λέει η καρδούλα τους για το μέλλον;
Από ένα tumblr, ένα Instagram και τις σωστές βόλτες στα σωστά στέκια, ο Yams έβγαλε από το Μπρονξ μια παρέα μουσικών που άλλαξαν τη ραπ κουλτούρα και κατόπιν την ποπ. Κατά αντιστοιχία, οι ιδέες κάποιων Ελλήνων μουσικών πρέπει να βρουν το σωστό μάρκετινγκ, προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν την κουρασμένη ανεξάρτητη rock και indie σκηνή. Θα φανεί και από τις επόμενες στήλες ανασκόπησης του 2018, αλλά νομίζω περισσότερο με εντυπωσίασαν φέτος οι κιθάρες της Ελλάδας, παρά του υπόλοιπου κόσμου. Απλά, ως συνήθως –και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει– οι κιθάρες μας δεν έρχονται με το σωστό περιτύλιγμα.
Τα τελευταία 3 νέα singles και 2 albums
*Στα επόμενα 2 Incoming τα καλύτερα Ελληνικά και Διεθνή Albums της χρονιάς.
** Όπως πάντα, δείγματα στη Spotify playlist
1. Snapped Ankles - Drink And Glide (The Leaf Label)
Περισσότερο fuzz, παρακαλώ! Το κοφτερό και τσαμπουκαλεμένο art rock των Snapped Ankles επέστρεψε στη Leaf και στις καρδιές μας. Στα κόκκινα.
2. Ulver - Sic Transit Gloria Mundi ΕΡ (House Of Mythology)
Oι από τα λυκειακά χρόνια αγαπημένοι Ulver μας έκρυβαν και τώρα φανέρωσαν ένα νέο ΕΡ, το οποίο συγγενεύει ηχητικά με το περσινό Assassination Οf Julius Caesar και στο οποίο διασκευάζουν το "Power Of Love" των Frankie Goes To Hollywood. Aφιερωμένο στα μελλοντικά βράδια της Eleanor Friedberger στη Rebound.
3. Daughters - You Won't Get What You Want (Ipecac)
Ένα σίγμα κάνει τη διαφορά. Από τις νερόβραστες διακευές των αγαπημένων στο ελληνικό κοινό Daughter, προσθέτοντας μόλις ένα σίγμα, έχεις τη σκοτεινή και βρώμικη επιστροφή (μετά από 8 χρόνια) για τους σοβαρούς heavy rockers Daughters. Υπνωτικοί, παραμορφωμένοι, εφιαλτικοί, περίτεχνοι και όσο prog χρειάζεται, οι Daughters παίρνουν κεφάλια με το You Won’t Get What You Want και κερδίζουν τις εντυπώσεις, από το Pop Matters μέχρι το 8.0 του Pitchfork. Ενέργεια και σκληρός ήχος που θέτει νέα στάνταρ για το μέλλον και, αντί να ακολουθεί, δείχνει πλέον τον δρόμο σε ονόματα όπως A Place To Bury Strangers, Swans και άλλους. Στο avopolisradio.gr παίζουμε συχνά το "Less Sex", αλλά στις προσωπικές ακροάσεις με στοιχειώνουν οι φωνές του "Long Road No Turns". Για τους φίλους του σκληρού και σκοτεινού ήχου, από τους Tool μέχρι τους Prodigy, εδώ υπάρχει κάτι νέο και φρέσκο για εσάς.
4. Deena Abdelwahed - Khonar (Infine)
Και λίγη κλειστοφοβική electronica με έθνικ προεκτάσεις από την Τυνησία, για σωστό φινάλε της χρονιάς. Με την απορία αν έχει ή όχι προσπεράσει αυτόν τον δίσκο ο Βασίλης Κουλιγκάς, η Infine από τη Γαλλία κυκλοφορεί το πιο ιδιαίτερο, φουτουριστικό και ανατρεπτικό άλμπουμ στην πρόσφατη ιστορία της. Η σωστή συνέχεια στις μεταμεσονύχτιες playlists αμέσως μετά τους Daughters και πιθανόν λίγο πριν τους δικούς μας Ice_Eyes, το Khonar βάζει στον μουσικό χάρτη την Abdelwahed και την ηλεκτρονική σκηνή της Tυνησίας. Ολοκληρωμένο από κάθε άποψη, μπασταρδεύει στοιχεία αραβικής παράδοσης με την ηλεκτρονική διαστροφή του AFX και των Autechre, την ίδια στιγμή που η θεματολογία των στίχων (ειδικά στα "Α Scream Ιn The Conciousness" και "Rabbouni") τη φανερώνει και ως σύγχρονη ακτιβίστρια-πρότυπο, υπέρμαχο της ισότητας των δικαιωμάτων όλων των εκδοχών του ανθρώπου. Ακριβώς όπως επιδιώκει.
5. Kodak Black feat. Travis Scott & Offset - Zeze (Warner)
Mια τελεία σε όλους αυτούς τους νεο-μάνατζερ executives που είπαν σε καλούς ή κακούς ράπερ να ανοίγουν βεντέτες (beef) για να μένουν στην επικαιρότητα και τώρα ετοιμάζονται να καταλήξουν με ισόβια στη φυλακή, όπως ο Τekashi 69. Σε άλλα νέα, ο 21χρονος Κodak Black, μετά την πρόσφατη συνεργασία του με τον Gucci Mane, επιστρέφει με το νέο του single "Ζeze", σε συνεργασία με τα μεγαθήρια Travis Scott και Offset. Λόγω του πρώτου, τo single βρέθηκε ήδη στο νο. 6 του Spotify στο παγκόσμιο, ενώ μπήκε και στο ελληνικό chart, εκεί όπου βασιλεύει o –από που ήρθε αυτός;– Έλληνας Peter Manos και τα 20 μύρια spins του. Το "Zeze" θεωρείται επανεκκίνηση της καριέρας του Kodak μετά την τελευταία επίσκεψή του σε σωφρονιστικό ίδρυμα της Αμερικής, όπου κατάφερε να πάρει και το απολυτήριο Λυκείου με μια μικρή καθυστέρηση, έχοντας ήδη εκνευρίσει τον Lil Uzi Vert.
{youtube}1qNmn5hQRsc{/youtube}
