Αισίως, διανύουμε την εποχή όπου τα επίσημα digital charts της IFPI δεν έχουν την παραμικρή επαφή με το τι παίζει το ραδιόφωνο.
Στο Spotify, στο Shazam, στο YouTube και γιατί όχι στο Apple Music και στο Deezer, η γενιά που ψάχνει τη νέα μουσική μοιράζει τα όποια stream κέρδη στους DJ Snake, Lil Pump, Calvin Harris, Lil Peep, Drake, Eminem, Travis Scott και άλλους Αμερικάνους ράπερ, την ίδια στιγμή που τα εναλλακτικά ραδιόφωνα με το 10% στην πίτα, παίζουν Kovaks (και όχι τα νέα κομμάτια), Moby, Depeche Mode, Cure και να 'χαμε να κλαίγαμε. Αν δεν πιστεύετε, ακολουθεί το top-20 της IFPI με τα τραγούδια τα οποία έκαναν τις υψηλότερες digital πωλήσεις την βδομάδα που μας πέρασε.
1. DJ Snake, Selena Gomez, Ozuna & Cardi B: Taki Taki
2. Lil Pump & Kanye West: I Love It
3. Sam Smith & Calvin Harris: Promises
4. XXXTentacion & Lil Peep: Falling Down
5. Drake: In My Feelings
6. Eminem & Joyner Lucas: Lucky You
7. Travis Scott: Sicko Mode
8. Dynoro & Gigi D'Agostino: In My Mind
9. Marshmello & Bastille: Happier
10. Lady Gaga & Bradley Cooper: Shallow
11. Khalid: Better
12. Ariana Grande: God Is A Woman
13. Benny Blanco, Halsey & Khalid: Eastside
14. Ariana Grande: Breathin
15. 6ix9ine, Nicki Minaj & Murda Beatz: FEFE
16. Eminem: Killshot
17. Imagine Dragons: Natural
18. XXXTentacion: Moonlight
19. Drake: Nonstop
20. Halsey: Without Me
20 Incoming σημαίνουν τουλάχιστον 40 εβδομάδες, με κάτι διακοπές –πλησιάζουμε τον χρόνο, δηλαδή. Ξεκίνησα να γράφω ότι πρέπει να εμπιστευτούμε και μυήσουμε φίλους, μπάντες και ακροατές στο Spotify, το οποίο στ' αλήθεια αποδίδει κάτι στους μουσικούς· και οι φίλοι του streaming ξεπέρασαν τη βιομηχανία μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο.
Πλέον, τα επίσημα στοιχεία που φτάνουν καθημερινά στα χέρια των συντελεστών της βιομηχανίας αποδεικνύουν την ουτοπία. Πώς νιώθει άραγε ο παραγωγός ο οποίος παίζει James, όταν βλέπει ότι ο κόσμος που πραγματικά ακούει μουσική προτιμάει να στριμάρει στο κινητό του Travis Scott; Kαι ο συντάκτης που τοποθετεί links από το ΥouΤube, πώς νιώθει ξέροντας ότι το ΥouΤube δεν αποδίδει παρά ελάχιστα στους καλλιτέχνες; Γιατί αγνοεί το Spotify ή το stream link, όταν ο ίδιος ακούει μέσα απο τις πλατφόρμες;
Είναι πλέον και επίσημα παράλογο. Όλοι ξέρουμε στα αλήθεια τι συμβαίνει, όλοι παραδεχόμαστε ότι ένα καινούριο μουσικό κύμα εκφράζει μια ολόκληρη νέα γενιά –η οποία επικοινωνεί με τα δικά της μέσα– και, για να μην μείνουν κενές οι καρέκλες των κενταύρων, σφυρίζουμε αδιάφορα. Στα ραδιόφωνα, στις δισκογραφικές, στα sites, στα περιοδικά. Είναι απίστευτο. Κάποτε, με το ίντερνετ ανύπαρκτο, γίνονταν κίνημα οι Nirvana και στον μήνα που έκαιγαν έφταναν στο εξώφυλλο του Ποπ+Ροκ. Τώρα, ακόμα και να «καίει» ο Drake, ακόμα και αν χορεύεται μαζικά εκεί έξω, τα sites και οι εταιρείες έχουν συμφέρον να προωθήσουν τους ξαναζεσταμένους Chemical Brothers.
Nομίζω ότι κάποια στιγμή απορήσαμε πού πήγε η μουσική βιομηχανία στη χώρα μας, όταν ο ένας μετά τον άλλον οι οργανισμοί έκλειναν ή συρρικνώνονταν. Τότε μεγάλωνε μια γενιά η οποία ήξερε ακριβώς πού να ψάξει για μουσική και τώρα που ωρίμασε δεν έχει να πάρει τίποτα από το σούπερ μάρκετ που της σερβίρουν οι εναπομείναντες φτωχοί συγγενείς.
Οι μουσικοί νιώθουν πιο ασφαλείς μόνοι τους απ' ότι σε εταιρείες: ακόμα και αν ένας καλός δίσκος βγαίνει μία στο τόσο, οι ελάχιστοι ευαγγελιστές περνάνε απο 40 κύματα για να το μεταδώσουν στους λίγους που έμειναν να παρακολουθούν τις εξελίξεις.
Και όμως, μόνο εμείς εδώ είμαστε έτσι. Στην Αμερική το ιντερνετικό ραδιόφωνο Beats 1 είναι η νέα πραγματικότητα, το Complex και το Pitchfork, το NME, το Radio 1, το blogotheque, έκαναν δυνατά YouTube channels γιατί η νέα γενιά θέλει την είδηση στο video και όχι στις χιλιάδες λέξεις. Αλλά εδώ, ψιθύρισε ο ένας 40άρης πολυθεσίτης (συντάκτης, ραδιοφωνικός παραγωγός και το βράδυ DJ) στον άλλο, πρέπει να ακούμε Depeche Mode σαν τη μόνη εναλλακτική στα μπουζούκια.
Οι πραγματικοί φύλακες της νέας κουλτούρας, όμως, έχουν γνώση και «νιώθουν». Δεν θα είμαι εγώ λοιπόν που θα «χιονίσει» την υπάρχουσα γενιά συμφεροντολόγων που τρέχει τα media: τα νούμερα θα μιλήσουν μόνα τους και μια ωραία πρωία δεν θα μείνουν ούτε οι γενναίοι 300 να πάνε στη συναυλία της καμπαρέ, αλέγκρο ρομαντικής κυρίας, η οποία παίρνει μια κιθάρα και τραγουδάει πότε στα ελληνικά και πότε στα αγγλικά, ανάλογα τι τη συμφέρει.
Και όταν (αν πoτέ) έρθει η προσαρμογή, θα έχει αργήσει μια αιωνιότητα και μια μέρα. Κυρίως γιατί οι συμφεροντολόγοι μεγαλώνουν κατ' εικόνα και ομοίωση μικρούς κόλακες, οι οποίοι βρίσκονται δίπλα τους για να πάρουν τη θέση όταν (αν ποτέ) την αφήσουν, μεταφέροντας απόψεις χωρίς τη δύναμη της φωνής τους και χωρίς γνώση της αλήθειας του δρόμου. Ποτέ (ίσως μόνο στη Χούντα;) δεν ήταν πιο ξεκάθαρο ότι η μουσική που ακούνε οι δρόμοι της Αθήνας, απέχει χιλιόμετρα από αυτήν που προωθούν τα media και οι δισκογραφικές.
Ατζέντα
Το ίδιο βράδυ, Σάββατο 20/10:
- Oι uber cool Supersan στο bar Εφημερίδα, στις αρχές της Σίνα (πολύ κοντά στο μετρό Πανεπιστήμιο).
- Οι Needless του Ζώη Χαλκιόπουλου και του Chevy ξεκινάνε τη σεζόν στο Six d.o.g.s.
5 δίσκοι για τον Οκτώβρη (δείγματα στην Incoming Spotify Playlist μου)
(Η έννοια «δίσκος» μπορεί να ισχύει τόσο για single, όσο και για άλμπουμ. «Record» λένε οι Αγγλοσάξονες ένα κομμάτι που κυκλοφορεί εκεί έξω, όχι απαραίτητα άλμπουμ, μπορεί και single: π.χ., «Αυτός ο δίσκος είναι σπάνιος» και είναι ένα επτάιντσο single 45 στροφών, αλλά εξακολουθεί να είναι δίσκος βινυλίου και πιθανόν σπάνιος. Aς το χωνέψουμε λοιπόν και ας απολαύσουμε τη νέα καθημερινή ενότητα του avopolisradio.gr, όπου οι παραγωγοί του σταθμού επιλέγουν κάθε μέρα τον δίσκο της ημέρας και το record of the day, εννοώντας το τραγούδι της ημέρας, ένα διεθνές και ένα εγχώριο)
1. Bacao Rhythm And Steel Band - One Thing (Amerie cover) + Holy Hive - This Is My Story (Big Crown)
Τριπλό χτύπημα από τη Big Crown του Leon Michels (El Michels Affair) στο Brooklyn. Mέσα στην ίδια βδομάδα, έφτασαν στο avopolisradio.gr το σπάνιας ορχηστρικής ομορφιάς LP Τhe Serpent’s Mouth των Bacao Rhythm And Steel (η διασκευή στο R'n'B classic της Αmerie σκοτώνει), το νέο single του παραγωγού της Μόνικας και ντράμερ των Dap Kings, Ηοmer Steinweiss, με το project Holy Hive και το άλμπουμ Predictions των 79,5.
2. Danniel Brandt - Channels (Erased Tapes)
O ιθύνων νους πίσω από τους Brandt Brauer Frick, ξέρει ότι το Incoming έχει soft spot για τους σπουδαίους, βασισμένους στο πιάνο δίσκους. Το άλμπουμ Channels κυκλοφόρησε 12 Οκτώβρη στη λονδρέζικη Erased Tapes και στέκεται περήφανα τόσο δίπλα στον κατάλογο της ετικέτας, όσο και στο παρελθόν του Brandt. Avant-garde, techno και κυρίως ηλεκτρονικά μοτίβα, σχεδιασμένα πάνω στο όργανο προτίμησης του Γερμανού, με την πάντα φουτουριστική εκδοχή του στις ενορχηστρώσεις.
3. Mr. Mitch - Settle (Gobstopper Records)
Κάποιος Άγγλος παραγωγός, beatmaker ακούει το μέλλον εδώ. Το “Settle” έχει το δικό του ιδιαίτερο ποπ γάντζο, με την πιο βιομηχανική και φουτουριστική παραγωγή των beats και των synth χρωματισμών.
4. Various Artists - EPM Selected Vol. 6 (EPMMUSIC)
Ξεκάθαρα το αγαπημένο μου βρετανικό techno label, κυρίως γιατί πάντα ξέρει σε ποια πόλη της Αμερικής θα βρει τις σωστές techno αναφορές, βλέπε Ντιτρόιτ. Η 6η συλλογή της EPM φέρνει τα Χριστούγεννα 2 μήνες νωρίτερα για τους DJs του είδους. Ξεκινάει με την υπνωτική voodoo-dub workout εκδοχή της house του Toby Leeming των The Third Man και τα techno όπλα των Mark Broom, Oliver Way, James Ruskin και κλείνει με την tribal house του Felix Da Housecat (σαν Aphrohead) και το electro re-work του Juan Atkins στο "Descendants" του Esteban Adame. Έτοιμη για club, πιτσαρίες, υπόγεια, ισόγεια και function one συστήματα.
5. Nigh/T\mare - Hypnagogia EP (Thrènes Records)
Ας γράψω ότι δεν θα το πρότεινα για soundtrack που βοηθάει παιδάκια να κοιμηθούν. Οι κοινωνικές ανισότητες και ανακατατάξεις σε Γερμανία και Ελλάδα θα ευνοούν τα ακραία techno φαινόμενο. Μια εκδοχή doom death techno θα ανθίσει και οι πιο δυνατοί, με το σωστό σετ ωτοασπίδων, θα επιβιώσουν. Πιο γρήγορα, πιο σκληρά, πιο σκοτεινά. ΑΚΡΑΙΟ.
https://threnes.bandcamp.com/album/hypnagogia-ep
