Νομίζετε ότι χρειάζεστε manager. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεστε, μέχρι να έχετε κάνει 4 πανευρωπαϊκά τουρ (τα μισά σε nightliner) και το καλοκαίρι να βρίσκεστε σε line-up όπως αυτό του Grasspop Metal Meeting.
Και πάλι να το συζητήσουμε όμως, για το αν χρειάζεστε manager. Κυρίως γιατί, αν διαβάζετε στην γλώσσα που γράφω, θα έπρεπε να ξέρετε ότι η Ελλάδα είναι μια μικρή αγορά, όπου με το εγχειρίδιο «music management για αρχάριους», ο καλύτερός σας φίλος και πιο ειλικρινής κριτής της μουσικής σας μπορεί να σας φτάσει μέχρι headline slot στο Gagarin.
Πρακτικά, αυτό που θα πρέπει να διαφυλάσσετε κατά τη διάρκεια της πορείας σας, είναι η συνέπεια και η καλλιτεχνική συνοχή όσων κάνετε. Πόσο πραγματικά χρειάζεται η μπάντα σας ένα live ακόμα, το οποίο προωθείται ελάχιστα και μάλιστα το κάνετε χωρίς κάποιον σπουδαίο λόγο πέραν της «φάσης» σας; Εννοώ, τα 3/4 των promo e-mail που παίρνω απο publicist agencies του εξωτερικού γράφουν «ακούστε το καινούριο single του Μac DeMarco Μπότσρη και δείτε τον live σε μια ημερομηνία κοντά στην πόλη σας».
Aυτό είναι, κάντε το απλό και μετρήσιμο. Ζητήστε από τους μουσικογραφιάδες να γράψουν για το event σας ή να έρθουν να το δουν, εφόσον όμως τους δώσετε και ένα νέο link να πατήσουν. Video, single, παρουσίαση δίσκου ολόκληρου, γυμνή φωτογραφία της γιαγιάς σας. Αλλά δώστε του έναν λόγο να γράψει για εσάς, κερδίστε από την εταιρεία διανομής ή τη δισκογραφική σας το 0,000001 euro του κλικ στο YouTube ή στο Spotify. Kαι τότε πάμε να κάνουμε event.
Τότε θα έχουμε όλοι μαζί έναν χειροπιαστό και μετρήσιμο λόγο να σας δούμε live, σε περιοδεία ή σε backstage όργιο. Ξέροντας όμως ότι μας δώσατε κάτι ή ότι δημιουργήσατε ένα σύνολο κινήσεων και το κάνετε με συνέπεια και συνοχή. Τις τελευταίες δύο αξίες δεν είναι ανάγη να είσαι ο Scooter Braun για να τις εφαρμόσεις. Μπορείς να το κάνεις για κάθε live της μπάντας σου, από μικρές επαρχιακές πόλεις μέχρι ευρωπαϊκά tour. Και, για να ενημερώσεις αυτούς που πρέπει, επίσης δεν είναι πυρηνική φυσική. Δεν υπάρχει e-mail απο contact δισκογραφικού label ή μουσικού site που να μην διαβάζεται. Άλλο το να διαβάζεται και άλλο το να μην ξέρεις γιατί απορρίπτεται. Και συνήθως συμβαίνει το δεύτερο –αλλά κι αυτό γιατί υπάρχει συγκεριμένη ροή πληροφοριών στη μουσικογραφία.
Aναρωτηθήκατε γιατί το Pitchfork έχει σταματήσει να κάνει κριτικές και αναφορές σε ντεμπούτα συγκροτημάτων ή να «σπάει» καινούρια ονόματα με τον ρυθμό που το έκανε κάποτε;
Απλό, απο τότε που συγχωνεύθηκε στον όμιλο της Condé Nast Inc. (βλ. The New Yorker, GQ, Wired, Voque κλπ.) πέρασε η γραμμή ότι το καινούριο πρέπει να είναι και μαζικό. Βάση εξίσου απλής αναλογικής λοιπόν, τι θεωρείτε πιο φυσιολογικό να γραφτεί; Η κριτική για το νέο άλμπουμ του Jay-Z, η οποία θα μοιραστεί από τα social media του σε εκατομμύρια followers; Ή ο νέος δίσκος των Slow Hollows, με μόλις 10Κ followers;
Περισσότερα hits για το Pitchfork σημαίνει μεγαλύτερες καμπάνιες, χωρίς να σημαίνει ταυτόχρονα ότι σε κάποια εποχή δεν κέρδισαν με το γούστο τους τη θέση του music media σωσία. Κατά αντιστοιχία λειτουργούν κι αρκετά από τα εναπομείναντα εγχώρια μουσικά μέσα, αλλά το 2018 όλο αυτό μοιάζει να έχει λίγη σημασία, δεδομένου ότι ένα μέρος της Αθήνας και του κόσμου την ψάχνει στο μαύρο ίντερνετ, διαβάζει το Redit για να μάθει μερικές ώρες ή μέρες πριν αυτό που θα του ποστάρει ο μέσος συνάνθρωπος στα social media –και αποφασίζει να ζήσει περισσότερο εκεί έξω.
Πίσω στο θέμα μας, δεν χρειάζεται ένας μάνατζερ για να δείξει τα προφανή. Χρειάζονται 2 έξτρα ώρες από τον ύπνο σας ή, το πολύ, ένας φίλος να βάλει σε τάξη και συνέχεια τη δημιουργικότητα μιας μπάντας, ώστε να λιγοστεύει η «κλάψα» όσων η μουσική τους δεν αναγνωρίστηκε στην ώρα της.
Live agenda
Παρακαλώ τη συμπάθειά σας για το Superbad Athens. Γιατί και αν δεν ξέραμε, μάθαμε, πόσο δύσκολο είναι να στήνεις συναυλίες που να σέβονται και τους μικρούς καλλιτέχνες. Όπως επίσης και να «σπας» την comic τέχνη ενός «μεγάλου» και χαμογελαστού πιτσιρικά με το επικό nickname NeverBrushMyTeeth.
Κυριακή 10.12 - Lumiere + Carrot Cake live στο 48 Urban Garden
Στις 8μμ με αφορμή τη διανομή και παρουσίαση βινυλίου του Lumiere. Είσοδος Ελεύθερη.
Δευτέρα 18.12 - Kid Moxie + IotaPhi live στο 48 Urban Garden
Στις 8μμ οι παρθενικές live εμφανίσεις και για τις δύο μπάντες, στην καθοδηγήση των οποίων βρίσκονται δύο σκοτεινές γυναικείες ποπ φιγούρες. Προτεινόμενη συνεισφορά 3 euros.
Σάββατο 16.12 - Diskoplissken w/ Optimo στο Six Dogs.
Late night Facebook μυνήματα με τον Keith από τους Optimo (Espacio), για να του θυμίσω πως λέγεται η «καντίνα» στη Μαβίλη. Πλιζ λιγότερο Raining Blood αυτή τη φορά.
Άρρωστη Φάση
1. Aυτό το promo video για το νέο φανζίν “Nτίσκο Αυτοκτονία”. Και το φανζίν το ίδιο.
2. To Instagram του skater Tristan Funkhouser, για αυτούς που ξέρουν από νέα φαρίνα.
3. Απλά, όμορφα και καθημερινά, το Βlue Planet II του BBC. Σε μουσική επιμέλεια του Benji B.
Τα 3 Singles της Εβδομάδας
1. Giganta - Forever EP [Black12]
Συναισθηματική, έξυπνη και πιο μίνιμαλ απο ποτέ, η Giganta επιστρέφει στις κυκλοφορίες με το #12 στον κατάλογο της Black Athena, του αθηναϊκού label που έχει πάντα τις κεραίες τεντωμένες.
Stream Link εδώ
2. Bekon - Cold As Ice (Candy And Promises)
O Βekon βρίσκεται στα credits των 8 από τα 14 κομμάτια του DAMN του Kendrick Lamar. Aν αυτό δεν είναι καμπανάκι, τότε δώστε του 3 λεπτά. Έτσι είναι η ποπ των ημερών μας, αλλά δυστυχώς για πολλούς και διάφορους (κυρίως εγχώριους) λόγους δεν καταλήγει στα ραδιόφωνα. H μελωδία και οι φωνές είναι ο λόγος που μου λείπουν οι καθημερινές εκπομπές με τον Mr. Z στο avopolisradio.gr.
{youtube}ZN0tvwAiLkw{/youtube}
3. Reykjavik606 - Everything Happens For A Reason ΕΡ (Forbidden Colours)
Αυτή η cool αίσθηση να ακούς για πρώτη φορά μουσική που δεν ξέρεις τι είναι, αλλά την ξέρεις απο πάντα. Οι Reykjavik606 είναι το project των Kino Internacional & Borja Pineiro. Στο νέο ΕΡ για την αξιόλογη Forbidden Colours μπαίνουν στα Mecca Studios και ηχογραφούν με τον παιχταρά Odei Astibia.
Kυκλοφορεί 15.12, 45 πολύτιμα δευτερόλεπτα στο video
{youtube}eCmmAN0_8Fo{/youtube}
Τα 2 Άλμπουμ της Εβδομάδας
May Roosevelt - Junea (Inner Ear)
Ο δίσκος που ξεχωρίζει από τη φετινή made in Greece παραγωγή. Όχι πως αυτήν την 1980s dark electronic pop δεν μας τη σύστησαν και σε πιο πετυχημένες φόρμες οι Marsheaux, οι Mikro και το nu romantics κίνημα των Klik & Undo Records στα '00s. Απλά με την ανάγκη της goth κουλτούρας να απλωθεί μέχρι το αμερικάνικο trap (βλ. Lil Peep), εδώ υπάρχει μια αντεργκράουντ τάση στην πιο προσεγμένη μάλιστα μορφή της. Αιθέρια φωνητικά, σωστά τοποθετημένα beats και το πάντα χαρακτηριστικό θέρεμιν σε δεύτερο ρόλο, δίνοντας τη σκυτάλη σε εθιστικά keyboard θέματα.
To "Pa" είναι μαγεία, ειδικά στον τρόπο με τον οποίον εισχωρεί στο εναρκτήριο “Air” και μαζί τους οι ανατολίτικες καταβολές του “Flowers” σηματοδοτούν πιθανόν την καλύτερη πρώτη τριάδα κομματιών από την εποχή του Played του Sillyboy.
Η παραγωγή δεν είναι μία σχολή μόνη της, αλλά συμμερίζεται την ανάγκη του ακροατή να ακούσει κάτι προσιτό και στημένο με μεράκι, ίσως και με λίγο lo-fi άποψη. Το pitch shifter στα φωνητικά χρησιμοποιείται κατα κόρον αλλά σε κοινωνίες που χόρεψαν μέχρι εξάντηλησης το “Lean On” των Μajor Lazer, οι πειραγμένες στο pitch φωνές είναι η ποπ προσέγγιση στο σήμερα της Roosevelt.
Έχει φινέτσα το Junea και αν μου έλεγαν ότι η παραγωγός είχε στο μυαλό της το φιλμ Ηer, θα το πίστευα. Πιο φρέσκο και κομψό soundtrack για το καθημερινό mailwork δύσκολα θα ξανακάτσει, εκτός και αν ετοιμάζουν καινούριες φάσεις στην Into the Light.
Το ακούτε εδώ.
Brockhampton - Saturation II (Empire)
Με το Saturation ΙΙΙ και το επικό πακέτο Saturation Trilogy Box να κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα, αυτές οι μέρες είναι μια καλή ευκαιρία να τσεκάρετε ένα από τα καλύτερα hip hop άλμπουμ της χρονιάς (επειδή σου έλειπε λίγο ραπ ακόμα στα άλμπουμ της χρονιάς).
Οι Brockhampton είναι το απόλυτο Αmerican boyband rap project. Δημιούργημα του Kevin Abstract με τις ευλογίες της κολεκτίβας Odd Future, 14 πιτσιρικάδες γεμίζουν όλους τους ρόλους που χρειάζεται μια τέτοια ομάδα για να κάνει τη φάση της. Rappers, σκηνοθέτες, ηχολήπτες, μηχανικοί ήχου, γραφίστες και DJs συνθέτουν δύο από τα πιο cool και πολυσυλλεκτικά hip hop άλμπουμ της περασμένης χρονιάς. To Saturation I κυκλοφόρησε αρχές Ιουνίου, το Brockhampton II τέλη Αυγούστου και σε λίγες μέρες έρχεται το ΙΙΙ και το box.
Καρμπόν με την περίπτωση των Odd Future, τα τυπάκια έχουν δικό τους σόου στο Viceland.
Όχι ότι χρειάζεστε περισσότερους λόγους για να απολαύσετε το καλύτερο επεισόδιο της τριλογίας Saturation. Απλά ετοιμαστείτε για τη σημερινή εκδοχή του west coast rap, με σωστά references, g-funk επιρροές και κοφτερή παραγωγή.
